η φαντασία μου δεν ξεπερνά την πραγματικότητα

απλά την προλαμβάνει..

πολύ μου αρεσει αυτό (βλ. φοροεισπρακτική ψυχολογία κ΄ρουφιάνους με μπόνους)

in dubio pro reo

Ακόμη δεν υπάρχουν ικανές αποδείξεις.

Είμαστε μόνο 22.Όσο και να μας φοβερίζουν οι αστικοί μύθοι , οι ιστορίες του μεσήλικα της διπλανής πόρτας , η τηλεόραση , οι εφημερίδες , τα προσωποκεντρικά blogs.Όσο και να μας φοβερίζουν οι πρώτες μας επαφές με αυτό που λέγεται δουλειά , με αυτό που λέγεται σπουδές , με αυτό που λέγεται προσπάθεια-να-φύγω-από-το-πατρικό-μου.Όσο και να μας φοβερίζουν , το κράτος , αυτόν τον άγνωστο, μας έμαθαν να το σεβόμαστε ως κάτι το γιγαντιαίο. Το κράτος με την γιγαντιαία ιστορία , με το γιγαντιαία όμορφο φως , με τη γιγαντιαία θάλασσα θα μας βγάλει κάποτε ασπροπρόσωπους.Αυτό δεν πιστεύουμε?Αλλιώς τι καθόμαστε και λιώνουμε εδώ?Αυτό πιστεύουμε.Για αυτό και μένουμε εδώ.Ακόμη δεν υπάρχουν ικανές αποδείξεις για την επέλαση της απόλυτης εξαθλίωσης.
Παρελάσεις , αριστεία , επισκέψεις στην βουλή , στα μουσεία , στην ακρόπολη , στους δελφούς , ονόματα όπως μέγας Αλέξανδρος , Κολοκοτρώνης , Σωκράτης , Κοραής , Αριστοτέλης , μάχες ιστορικές , φιλικές εταιρείες και το ηρωικό Πολυτεχνείο όλα τα παραπάνω τα κάναμε-μάθαμε-ακούσαμε άλλοι δυστυχώς λιγότερο και άλλοι περισσότερο.Φτάσαμε 22 ετών και ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι ο μέγας Αλέξανδρος και ο Χριστός πέθαναν στα 33 αυτό δεν μας αγχώνει ιδιαιτέρως.Προλαβαίνουμε.Το προσδώκιμο ζωής στην Ευρώπη [όχι την μυθική βασιλοπούλα , όχι την ήπειρο που σώσαμε κάποτε από τους ασιάτες αλλά εκείνη που απαρτίζεται από κράτη μέλη μιας οργάνωσης που όλοι συντομογραφικά γνωρίζουμε ως Ε.Ε] είναι υψηλό , πολύ υψηλότερο από τότε που ακόμη και βασιλείς της γης και του ουρανού δύσκολα ξεπερνούσαν τα 40.Τώρα είσαι άρχοντας στο υποθηκευμένο σπιτάκι σου ως τα 80.Δεν μας φοβερίζουν εμάς.Ναι θα περάσουμε και δυσκολίες.Δεν θα πολεμησουμε όμως και στα βουνά..8ωρο θα δουλεύουμε και θα κάνουμε και λίγες υπερωρίες.Στα 30 κοντά εκείνοι ατένιζαν Ινδίες και μέσες ανατολές από εκεί που βρίσκονταν.Εμείς πάλι μόλις που θα ατενίζουμε ένα διαμέρισμα 100 υποθηκευμένων τετραγωνικών μέτρων και θα είμαστε και ευχαριστημένοι.Ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν το πολύ.Άραγε εμείς θα είμαστε άραγε πολύ ευτυχισμένοι τότε?
Αμφιβάλλω.Όσο αμφιβάλλω και με την τρομολαγνεία με την οποία μας μπανιάρει ηδονικά ο περίγυρος καθημερινά.Είναι δεδομένο ότι θα επιβιώσουμε και όπως ξαναμάθαμε τα επιτραπέζια και τις συγκεντρώσεις στα πατρικά μας θα μάθουμε η εξόχως καλομαθημένη μας γενιά να ζούμε ακόμη και με 2 ευρώ την μέρα ,ίσως και με 1 .Αν χρειαστεί.Αν χρειαστεί κάνει πολλά ο άνθρωπος.Και αν κάποιοι αυτοκτονούν κάνοντας μπαμ αθόρυβα ή εκκωφαντικά [βλ. τύπο που όρμηξε με το αεροπλανάκι του κατά της εφορίας στο USA] αυτοί θα είναι η τραγική μειοψηφία.
Αυτό που με τριβελίζει όμως τον τελευταίο καιρό είναι το εξής.Είμαστε κάμποσοι.Νέοι εννοώ.Νέοι οι οποίοι μεγαλώσαμε εδώ στην Ελλάδα.Διαβάσαμε στο σχολείο διηγήματα , ποιήματα , αποσπάσματα μυθιστορημάτων.Διαβάσαμε ιστορία , ''πηγές'' , βιογραφίες.Ακόμη και αν κάποιοι βαριόντουσαν , ξυνόντουσαν , κοιμόντουσαν , δεν γίνεται , το μάτι τους θα έπεσε στα διάφορα εισαγωγικά ή στα διάφορα περιληπτικά πλαίσια που αναφέρονταν στη ζωή του εκάστοτε ήρωα , λογοτέχνη , ποιητή , κυβερνήτη , ζωγράφου , φιλόσοφου.Η πλειοψηφία τους είχε ένα κοινό.Ταξίδεψε.Ταξίδεψε τότε που το ίδιο το ταξίδι δεν διαρκούσε μια μέρα το περισσότερο.Τότε που το ταξίδι και μόνο ήταν σαν μετοίκηση.Τρίμηνα , τετράμηνα το απλό ταξιδάκι.Και οι περισσότεροι δεν έκαναν ένα απλό ταξιδάκι.Έζησαν στο εξωτερικό.Μήνες , χρόνια.Έζησαν σε πολλά μέρη.Έκαναν πολλά πράγματα όχι μόνο όσα τους προσφέρονταν εδώ.Οι πιο πολλοί από τους μεγάλους δεν είπαν θα βρω π.χ. μια τρύπα σε ένα λαγούμι και αφού από εδώ μπορώ να εκδώσω τα ποιήματα μου με ασφάλεια εδώ και θα πεθάνω.Ναι ήταν δύσκολες οι εποχές.Πόλεμοι , λιμοί , ελονοσία , εμφύλιοι , χούντες και τα τοιαύτα.Δεν ήταν καλές μέρες για την Ελλάδα.Και πότε είναι οι καλές μέρες και που θα μου πείτε.Απλά υπήρχαν εποχές εδώ που η διαβίωση και μόνο ήταν ένα όνειρο τρελό , όνειρο απατηλο , ήταν τότε που η λέξη διαβίωση είχε να κάνει μόνο με τις πρωτογενείς ανάγκες ενός ανθρώπου.Τότε λοιπόν όσοι ήξεραν και κάτι περισσότερο απο μαμ κακά και νάνι και μπορούσαν την έκαναν έστω για κάποια χρόνια.Δεν ήταν ανθελληνική πράξη αυτό , ανθελληνική ήταν και συνεχίζει να είναι η κατάσταση στην χώρα μας.Σεβόμενοι λοιπόν κυρίως την ιδέα τους περί ελληνικότητας οδηγούνταν στο εξωτερικό [βλ.Βενιζέλος].Κάποιοι φυσικά ξαναγύρισαν και από αυτούς άλλοι το πλήρωσαν ακριβά [βλ.Καποδίστριας] ενώ άλλοι απλά μας έκαναν περήφανους και από το πήγαινε - έλα τους μόνο καλό βγήκε [βλ.Σεφέρης] και για εκείνους και για την χώρα μας.
Σήμερα ζώντας τα δύσκολα όλη την χρονιά και ερχόμενοι τα καλοκαίρια σε επαφή με ανέμελους μαθητές , δίκαια φορολογούμενους ενήλικες , 30ρηδες με 2 τέκνα και επιδόματα , μεσήλικους ταξιδευτές ανά τον κόσμο , σήμερα που εμείς τα τέκνα των μικρομεσαίων θεωρούμε ότι αξιοπρεπής διαβίωση είναι αυτή που καθιερώθηκε σε κάθε ανεπτυγμένη δυτική κοινωνία εδώ και δεκαετίες και η οποία απέχει έτη φωτός από κάθε πρωτογενή ανάγκη , αλίμονο , κανείς δεν το κουνάει ρούπι από εδώ παρά μόνο για σπουδές , πληρώμένες καθ'ολοκληρίαν από τους γονείς. Με προβληματίζει αυτό.
Σήμερα που πληρώνεσαι 700 ευρώ και πληρώνεις την όποια πολυτέλεια [εστιατόριο , σινεμά , συναυλία κτλ] υπερπολλαπλάσια από όσο την πληρώνει ο όποιος ευρωπαίος ή βορειοαμερικάνος , ενώ αυτά για τα οποία υποτίθεται έγιναν όλοι οι πρόσφατοι αγώνες στην χώρα [εκπαίδευση , νοσοκομεία] είναι ανύπαρκτα υπό την μορφή κρατικής παροχής παρόλο που πληρώνεις φόρους , εσύ , δεν σκέφτεσαι να φύγεις για τα ξένα.Τι σόι προπαγάνδα έχουμε φάει και το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο δεν το σκεφτόμαστε καν ως επιλογή?

''Να φύγεις για τα ξένα'' σαν κατάρα σου ακούγεται.Φταίνε για αυτό οι παππούδες σου οι οποίοι εκτός από το κατοχικό σύνδρομο , σου κληρονόμησαν και το σύνδρομο του Καζαντζίδη.Μην ακούσεις ''εξωτερικό'' νεοέλληνα πλέον του 5ήμερου ταξιδιού αναψυχής ή των σπουδών πριν τα 30 , σε αντίθετη περίπτωση τραντάζονται τα σπλάχνα σου από ότι φαίνεται.Φυσικά , αλλιώς θα είχες φύγει.

Προσωπικά αυτό που λέτε ξενιτιά δεν με τρομάζει , το αντίθετο μάλιστα.Νομίζω είναι ότι καλυτερο μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου όταν αποφασίσεις να ενηλικιωθείς πραγματικά και να προχωρήσεις στην ζωή που περιμένεις και σε περιμένουν να κάνεις γύρω στα 30 , έτσι όπως είναι η κατάσταση σήμερα.Όχι , νωρίτερα δεν χρειάζεται και δεν σου πρέπει.Είσαι παιδί , σύμφωνα με τα δεδομένα της Ελλάδας , και τα παιδιά ως γνωστών έχουν αντοχές και γουστάρουν τα δύσκολα..Παράλληλα , η Ελλάδα ενδείκνυται για νέους μεταξύ 20 και 30.Σορτς , μίνι , κλαμπ , θάλασσα , καφεδιές.Που να μενεις σε καμιά Γερμανία και να είσαι νέος και να μην έχεις να πας το καλοκαίρι να πιεις καφεδάκι δίπλα στην παραλία.Φυσικά η Ελλάδα ενδείκνυται υπό προυποθέσεις , άλλωστε όλα στην ζωή έχουν και ένα κάποιο τίμημα.Είσαι τυχερός αν είσαι νέος , υγιής , σχετικά μορφωμένος , γουστάρεις να μένεις με τους γονείς σου , δεν θες να κανεις γάμους και παιδιά , δεν σε νοιάζουν τα ένσημα , δεν έχει πρόβλημα το αμόρε σου να συναντιέστε στο εξώτικο παιδικό σου δωμάτιο , εσύ και οι φίλοι σου μπορείτε να πάρετε άδεια να πάτε όλοι μαζί σε καμιά παραλία την ίδια περίοδο , δεν δίνεις τον μισό σου μισθό στους χρεωμένους για την επόμενη εκατονταετία γονείς σου ,δεν έχεις αποφασίσει να σπουδάζεις και παράλληλα να δουλεύεις , δεν είσαι κανένας υποχόνδριος να θες εξετάσεις κάθε μια 5ετία και λίγο απασχολώντας το πολυάσχολο δημόσιο.Αν δεν σε αφορούν τα παραπάνω είσαι μια χαρά.Καλώς μένεις Ελλάδα.Αν σε αφορούν καλό θα ήταν να σκεφτείς τις επιλογές που σου δίνει η υδρόγειος σφαίρα για ανταλλαγή των όποιων πτυχίων , εργασιακής εμπειρίας και προσόντων διαθέτεις όχι με την καθήλωση σε μια κοινωνία τραγελαφικά επαναλαμβανόμενη αλλά με την μετάβαση σε ένα κράτος που προσεγγίζει πιο σοβαρά αυτό που μάθαμε στην κοινωνιολογία ως κράτος πρόνοιας.

Δηλαδή με λίγα λόγια , μιας και μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που ο ινστρουμενταλισμός δηλαδή η εργαλειοποίηση του εαυτού μας και των δυνατοτήτων μας βασιλεύει [ούτε Αγγλία να ήμασταν ] και δώθηκε με αγάπη σε όλους μας μαζί με το γάλα στο μπιμπερό ας πάμε σε καμιά επαγγελματική εργαλειοθήκη όπου θα μας αξιοποιήσουν πιο σωστά και θα μας συντηρούν με λίγο λαδάκι που και που.Νομίζω πως κρα κάνουν πολλές από τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες για παιδιά με πτυχία σε 2 σε 3 και 4 ξένες γλώσσες , με πτυχία ανώτατα , προυπηρεσίες και τα τοιαύτα.

Ίσως αν ζήσουμε την πιο παραγωγική μας ηλικία μεταξύ δηλαδή 30 και 50 σε μια χώρα που θα μας αξιοποιήσει σωστά έπειτα η μέση ηλικία θα έρθει με δώρο ένα αίσθημα πληρότητας και υγιούς δοτικότητας και αλτρουισμού [βλ.Eric Erikson ] και όχι με μιζέρια στην ψυχή , ντοκτορά στην λαμογιά και ενδόμυχη ζήλια για τα ίδια μας τα παιδιά και την δική τους χρυσή ηλικία.Ας πάμε εκεί απ ' όπου θα εμπνευστούμε μια πιο βιώσιμη κοινωνία και ας μην είναι ευλογημένη με την ιστορία μας , με τα νησιά μας , με το φως μας.Ας είναι καλά το καλοκαίρι...Να γυρίσουμε λοιπόν μετά στα -ηντα να τα διδάξουμε , να τα απαιτήσουμε , να γίνουμε το εργαλείο για μια νέα κοινωνία όχι με την ορμή και την φαντασία των νιάτων μας που τόσο έχουν κατηγορηθεί αλλά με την σιγουριά και την ωριμότητα της μέσης ηλικίας και της ζωής που ήδη θα έχουμε ζήσει.

Ακόμη πάντως δεν υπάρχουν ικανές αποδείξεις για το πόσο χαζοί είμαστε οι νέοι στην Ελλάδα που δεν πάμε να εξαργυρώσουμε τα χρόνια σπουδών μας σε μια λιγότερο παράλογη χώρα.Όταν και αν θα έχουμε χάσει όλα μας τα δοντάκια εδώ αγαλματάκια ακούνητα στο σικέ μεγαλείο της χώρας μας ναι τότε θα κριθούμε ένοχοι για βλακεία.