Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

γάλα από ξηρούς καρπούς


Σάββατο βράδυ.Δεν νυστάζω.Τρέχει η μύτη μου και σερφάρω στο ίντερνετ.Μπαίνω σε κοριτσίστικα blogs και φορτώνω εικόνες και ιδέες.Για όταν θα με πάρει ο ύπνος.Ξέρετε , χρειάζομαι υλικό για να συνθέσω ένα αξιοπρεπές αισθητικά , απόλυτα παράλογο όνειρο.Γιατί κάτι μου λέει ότι πάλι σήμερα δεν θα ονείρευτώ πως μπορώ να πετάω ωσάν να κολυμπούσα σε στυλ πρόσθιο.Κρίμα δηλαδή , γιατί αυτό είναι το αγαπημένο μου , το πιο ευτυχισμένο μου όνειρο.
Και εκεί που κόντεψα να σκάσω από αισθητική ηδονή πέφτει το μάτι μου σε  αυτό το λευκό θαύμα που όλο μου υπόσχομαι πως θα μου φτιάξω και όλο με διαψεύδω.Τατάάάάάά και εγένετο ''νέα ανάρτηση'' σε αυτήν την σελίδα που κάποτε έλεγα πως δεν θα να την κάνω ημερολόγιο.
Ήθελα από την πρώτη κιόλας μέρα του χρόνου να πληκτρολογήσω λέξεις εδώ.Σχεδόν το ένιωσα αυτό σαν μια , δευτερεύουσα είναι η αλήθεια , ανάγκη μου.Αντιστάθηκα στο παράλογο της επιθυμίας μου μιας και είχα τόσα πολλά , όσα και τα ασήμαντα και τα σημαντικά που με περιτριγυρίζουν ως πράγματα και ιδέες καθημερινα να μοιραστώ με τον κανένα του διαδικτύου.Τίποτα λιγότερο , τίποτα περισσότερο για την πρώτη μέρα του χρόνου.Και όμως , η μικρή ανατριχιαστική φωνούλα (η οποία δεν υπάρχει , αλλά επικαλούμαι ποιητική αδεία) επέμενε πως έπρεπε ''κάτι'' να μοιραστώ μαζί σας για το νέο έτος.Κατά προτίμηση το ήθελε η μικρή ανατριχιαστική φωνούλα αυτό το ''κάτι'' να είναι βραχύ , εύκολο και λίγο κλισέ.Ίσως γιατί ήξερε , η μικρή ανατριχιαστική φωνούλα , πως μόνο έτσι μπορεί να εκπληρωθεί πιο ωφέλιμα το παράλογο της επιθυμίας.Το παράλογο της επιθυμίας που μάλλον τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με την φρούδα κατά πάσα πιθανότητα ελπίδα μου να πιστεύω πως αυτά τα πολλές φορές ανούσια που γράφω εδώ μέσα θα λειτουργήσουν αύριο για εμένα ως ένα άτυπο ημερολόγιο , εκπληρώνοντας κάθε λειτουργία που μπορεί να επιτελέσει ένα άτυπο ημερολόγιο.
Κατέληξα πως το πιο ασφαλές θα ήταν να ξεκινήσω το νέο έτος με μια ανάρτηση τύπου ευχολογικού.Απέρριψα γρήγορα τα wishlists , τις ντροπιαστικές εκείνες προσωπικές top 1851 και βάλε  στήλες που τείνω επηρεασμένη από την αμερικάνικη εικονοποιία να φτιάχνω στο μυαλό μου (χαίρε high fidelity αθάνατο ).Όχι.Τα διάφορα top 1851 και κάτι μου θα τα χρησιμόποιήσω δημόσια σε μια πιο καμμένη ώρα μου.Σήμερα δεν είναι αυτή η μέρα.Ούτε η νύχτα.
Πριν να βρω την αφορμή να πω την χαζομάρα μου είχα επεξεργαστεί το παρακάτω κείμενο αλλά ήξερα πως είναι πιο ανούσιο και ''αβιταμίνωτο'' και από τον απο μηχανής θεό μου , το γάλα με ξηρούς καρπούς για αυτό και δεν το ανήρτησα πιο πριν.
''Για την νέα χρονιά τι να ευχηθεί κανείς?Υγεία και ευτυχία συνοψίζουν όλες μας τις επιθυμίες με ασφυκτική ειλικρίνεια.Τα όποια ''επτά αυγά Τουρκίας'' επιλέξει κάποιος μας να προσθέσει στο ευχολόγιο του για την νέα χρονιά αποτελούν , είναι κοινό μυστικό πια , έναν απλώς καλοδεχούμενο , στις περισσότερες των περιπτώσεων , πλεονασμό που εκπορεύεται από βαθύτερες επιθυμίες.
Πλεονασμοί επιτρέπονται στα ιστολόγια των ανώνυμων βαρεμένων ρομαντικών για αυτό και θα συνεχίσω το ευχολόγιο μου ευχόμενη να καταφέρουμε , όσοι το θέλουμε , να μάθουμε από τα λάθη μας και να είμαστε καθημερινά άξιοι , ενσυνείδητοι εκφραστές της κατά τ΄άλλα μοιρολατρικής ατάκας ''όλα για καλό''.Θέλω να έχουμε όλοι μας φέτος ένα πιο τυχερό χρόνο τον οποίο θα αξίζουμε από άκρη σ' άκρη.''
Κουρασμένη τώρα θα πέσω για ύπνο.Αύριο θα ξυπνήσω και θα με πείσω πως πρέπει να διαβάσω για την επερχόμενη εξεταστική.Γιατί η καριέρα του blogger είναι χλωμή και ακατανόητη.Και όπως λέει ο μπαμπάς μου ''Μα , blogger τί δηλαδή είναι αυτό το blogger που σου λέει ο άλλος ότι είναι το επάγγελμα του?Για εξήγησε μου γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω''.