ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ_κακό παιδί κάνει ανάβαση στο ουράνιο τόξο

Δεν πάει πολύς καιρός απο τότε που το φθινόπωρο σηματοδοτούσε την αρχή της επανάληψης των βασανών μου.Το σχολείο , η μόνη ευθύνη τότε.Μας έλεγαν τότε πως αυτό , το σχολείο είναι η κύρια μεζούρα του πόσο αποτελεσμάτικοι και πετυχημένοι και αυτόνομοι θα γινόμασταν ως ενήλικες στο μέλλον.''Καταταγείτε μας έλεγαν..'' αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που το φθινόπωρο σηματοδοτούσε την αρχή της επανάληψης των μόνων βασάνων και για αυτό και πολλοί από εμάς μάθαμε να το μισούμε.Ήρθαν και οι εξεταστικές τώρα πια οι οποίες ακόμη πιο βίαια μας αποσπούν από την καλοκαιρινή μας διάθεση άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο.Είναι και ο καιρός..Μια και μόνο βροχερή μέρα μπορεί πράγματι να μας χαλάσει αποτελεσματικά την διάθεση ,εξαιρούνται φυσικά οι μέρες κατά τις οποίες μπορείς να φιλήσεις κάποιον στην βροχή.Δεν θέλει πολύ..

Το φθινόπωρο μας έμαθαν ότι σηματοδοτεί μια νέα αρχή ,ως εδώ καλά , όλοι εκ φύσεως επιδιώκουμε κάτι το νέο,το καινούργιο, αυτό που δεν μας κάθησε ποτέ καλά ως παιδιά είναι το γεγονός ότι αυτή η αρχή ήταν προδιαγεγραμμένη απο τρίτους ,τώρα πια ενηλικωθήκαμε αλλά οι περισσότεροι λόγω συνήθειας,λόγω κεκτημένης ταχύτητας δυστυχώς καθε σεπτέμβρη ψάχνουμε τρόπο να γίνουμε τα καλά παιδιά αυτά τα οποία θα τα καταφέρουν στα πάντα και αν δεν έχουν κάτι να καταφέρουν γιατί έτσι έτυχε, ακόμη χειρότερα..Να βρουν.!Νομίζουμε υποσυνείδητα οτι θα μας επιβραβεύσει κάποιος για τις δεδομένες επιτυχίες μας.Ίσως αυτος να είναι η τύχη , ίσως ο θεός ,ίσως να είναι το ευρύτερο περιβάλλον_αν τυχόν δράσουμε αρκούντως αποτελεσματικά ώστε η όποια επιτυχία μας να γίνει ευρέως γνωστή και να προκαλέσει κύμα θαυμασμού και ενδιαφέροντος_ , ίσως ακόμη κάποιους από εμάς να μας επιβραβεύσουν οι γονείς μας δείχνοντας μας την αγάπη που ξέρουμε ότι μας έχουν αλλά δεν εξωτερικεύουν και τόσο συχνά έτσι ''αναίτια και αυθόρμητα''.Αυτό το κυνήγι της επιτυχίας τόσο ανθρώπινο μα και τόσο επικίνδυνο μοιάζει με εύθραυστο μονοπάτι στερεωμένο στο πουθενά δίχως αρχή και δίχως τέλος με φόντο εικόνες εξόχως ελκυστικές οι οποίες εναλλάσονται με την ταχύτητα του πιο γρήγορου πράγματος στον κόσμο..του μυαλού μας.Φυσικά δεν το απαξιώνω είναι στην φύση όλων μας αυτο το κυνήγι,μόνο ας θυμόμαστε ότι η επιτυχία ως επιθυμία ανήκει σε ένα υποσύνολο επιθυμιών όπως η επιθυμία για μάθηση,η επιθυμία για αγάπη κτλ. και κατ'αυτό τον τρόπο πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άλλη μια επιθυμία.Δεν είναι το μέσο για να αποκτήσουμε τα ουσιώδη στην ζωή η όποια επιτυχία,δεν ειναι το άλφα και το ωμέγα , κανείς δεν θα σε αγαπήσει περισσότερο επειδή πήρες προαγωγή(ούτε φυσικά θα ήθελες κάτι τέτοιο,απλά χωρίς να το καταλαβαίνεις αυτο πας να καταφέρεις) στην πραγματικότητα πολύ πιθανό να μην σε εκτιμήσει καν μια πιθαμή παραπάνω (αν και αυτό μας φαντάζει σύχνα συνειδητή βεβαιότητα..).Η επιτυχία είναι απλά μια συναρπαστική επιθυμία.

Το φθινόπωρο ως σύμβολο μιας ασυνείδητης υποταγής στα θέλω τον γύρω μου.Μια μασκαράτα τραγελαφικών παρεξηγήσεων.Νέα ''θέλω'', νέες νοερές εικόνες ξεδιπλώνονταν ζητώντας επιτακτικά πραγμάτωση και η πλειοψηφία αυτών τελικά αποδείχτηκε να είναι παρεμβολές επιθυμιών αυτών οι οποίοι ήθελα να μου δείξουν πως με παραδέχονται,πως με αγαπάνε..Πως να αγαπήσεις μετά το φθινόπωρο,το μόνο που σου μένει την ώρα της κρίσεως είναι να το κατηγορήσεις αυτό που απλά στάθηκε σύμμαχος -σύντροφος στην οποία δοκιμασιά στην οποία εσύ ψευτοθαραλλέα υπέβαλλες τον εαυτο σου.Μια νέα καινοτόμος ερμηνεία του προκαθορισμένου bad timing..
Ωσπου..Ένα γεγονός στέκεται αφορμή για επαναπροσδιορισμό.

''Καλύτερα ένα τελος με δυνατό φόβο παρά ένας ατέλειωτος τρόμος'' μου είπε πρόσφατα κάποιος.Φέτος τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά για εμένα.Το καλοκαίρι μου το χρησιμοποίησα τελικά ως βροχερό φθινόπωρο το οποίο με φόρτωσε τόσο ψυχολογικά που λύγισα ,σχεδόν έσπασα και το φθινόπωρο τώρα φαντάζει μαγικά απενοχοποιημένο ,δίχως επίπλαστες βαρίες ευθύνες..Κατάλαβα..Πρώτη φορά δεν φταίει η εποχή..Ανυπομονώ να βρέξει και ας ξέρω πως τα πρωτοβρόχια δεν θα με βρουν να τον φιλάω κατω απο την βροχή.Ανυπομονώ να τελειώσω με αυτά που θέλω να γράψω και να αρχίσω να διαβάζω για την εξεταστική.Ανυπομονώ να μου δημιουργήσω νέες ευθύνες της επιλογής μου μπαίνοντας σε νέα ''σχολεία''.Ανυπομονώ να δω όλους μου τους φίλους τώρα που γύρισαν απο τις διακοπές,να αγοράσω στιλό,μολύβια και καλσόν,να επισκεφτώ τους παππούδες μου στην Πελοπόννησο,να ζήσω τριήμερα στην εξοχή,να δουλέψω,να ξαναβγώ στο κέντρο,να χορέψω,να μαγειρέψω χειμωνιάτικα φαγητά,να χουχουλιάσω βλέποντας dvd,να πιω ζεστη σοκολάταααα.Ο κατάλογος είναι ατελείωτος τα θέλω μου είναι πολλά επιτακτικά και νιώθω αισιόδοξη ότι θα καταφέρω το κάθετι.Η βουτιά στον φόβο ήταν απαραίτητη τώρα το μόνο που μου μένει είναι ανάβαση στο ουράνιο τόξο σε μια περίεργη-πρωτόγνωρη για έμενα ομολογουμένως εποχή ,το φθινόπωρο.