δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ρε παιδιά

Όταν ήμουν παιδί τους γονείς μου τους φώναζα '' παιδιά '' , πιο συγκεκριμένα , '' ρε παιδιά ''.Μάλωνα λοιπόν με την αδερφή μου , με τα ξαδέρφια μου , με τους φίλους μου και πάντα μου έλεγαν ''τα παιδιά'' '' να μην είσαι εγωίστρια , δεν έχεις τίποτα να χωρίσεις με ..τον εκάστοτε.. ''.Επίσης μου έλεγαν ''τα παιδια'' ''μην είσαι περίεργη γιατί έτσι όπως το πας θα καταλήξεις να μείνεις μόνη σου ''.Ε ρε τι ψυχολογικό εκβιασμο τράβηξα το παιδάάάκι..Αχ!πάλι καλά που βγήκα τόσο τέλεια.

Στην προεφηβεία μου κατάλαβα τι εννοούσαν και το ενστερνίστηκα.Όσο μπορούσα φυσικά , γιατί τα νεύρα μου τότε δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση (ποιος ξέρει γιατί , ίσως οι ορμόνες ).Δεν είχαμε τίποτα να χωρίσουμε.Κανείς με κανένα.Και αν δεν ήθελα να μείνω μόνη σαν το λεμόνι , θα έπρεπε να είμαι θετική , να δίνω ευκαιρίες κτλ κτλ...

Παρ 'όλα αυτά κατά καιρούς μάλωσα και ξέκοψα με πολλούς φίλους.Και συγγενείς.Η φύση βλέπετε..Μάλωνα και ξέκοβα παρά τις παραινέσεις της οικογένειας μου , η οποία δεν με θέλει και τόσο επαναστάτρια και αντιδραστική όσο τους βγήκα.Μάλωνα και ξέκοβα ενώ έβλεπα τους γύρω μου να πολλαπλασιάζουν φίλους σαν κηπάκο με γενετικά τροποποιημένες ντομάτες.Εγώ πάντα ήμουν +1 -2 όσον αφορά στους φίλους μου σε σχέση με την πάροδο του χρόνου.

Επαναστάτρια και αντιδραστική ήμουν γιατί εκτός των άλλων , για εμένα το ρήμα ''μαλώνω'' , δίχως ταμπού , αν χρειάζεται θα ακολουθήσει το ρήμα ''ξεκόβω'' όσον αφορά στις σχέσεις.Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έπαψα να δίνω έναν ξεκάθαρα εγωκεντρικό τόνο στην λήξη των σχέσεων μου μέσω της ανάλογης συζήτησης - ξεκαθαρίσματος την οποία και διέκοψα.Προχωρώ στην διακοπή σχέσεων χωρίς καν να ενημερώσω τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο για το πως και το γιατί.Νιώθω πια πως οι πολλές , πολλές εξηγήσεις δεν χρειάζονταν παρά μόνο σε εμένα.Τις χρησιμοποιούσα για να κάνω μια εντυπωσιακή ηρωική έξοδο από την όποια κατάσταση και δυστυχώς τις λίγες φορές τις οποίες ήθελα αυτές οι εξηγήσεις να δώσουν και στον απέναντι έναν λόγο να μην είναι τόσο μαλάκας με τον συνάνθρωπο την επόμενη φορά που θα πάει για καφεδάκι με στόχο ''θέλεις να γίνουμε φίλοι'' , ουσιαστικά έκανα μια τρύπα στο νερό.Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.Εξελίσσονται.

Την παραπάνω στάση μου σχετικά με το τελειωτική και απότομη πολλές φορές εθελούσια έξοδο μου από σχέσεις καταστάσεις την δικαιολογώ με βάση δυο άλλες χαρακτηριστικές μου στάσεις.Την χαζοβιολοσύνη μου να μην είμαι καχύποπτη με τις νέες γνωριμίες και το έμφυτο άγχος μου μήπως και αδικήσω κάποιον από τις πρώτες συναντήσεις μας.Τα δύο παραπάνω με κάνουν να τραβώ σαν μαγνήτης γύρω μου άτομα απίθανα , συνήθως με αρνητικό τρόπο απίθανα , τα οποία βιώνουν μέχρι και έναν ελαφρύ κοινωνικό αποκλεισμό για τα κουσούρια τα οποία εγώ στην αρχή της γνωριμίας μας αποφάσιζω να παραβλέψω.Φυσικά άμεσο επακόλουθο του να δίνει κανείς σημασία σε κάποιον ο οποίος έχει τόσα προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής ώστε να ενοχλεί κάποιον τον οποίο μόλις γνώρισε και αντάλλαξε τηλέφωνα κάθε μέρα για το πότε θα βγουν εκείνο το καφεδάκι γιατί του έλειψες,είναι να φτάνεις στο σημείο να μην απαντάς σε κλήσεις.Ποτέ πια.Και δίχως τύψεις.

Κατά καιρούς με οδήγησα σε απίστευτης γελοιότητας συζητήσεις και καταστάσεις των οποίων η διάρκεια ποικίλλει από λεπτά έως και μήνες και τις οποίες θα μπορούσα να έχω αποφύγει πανεύκολα με το να εμπιστευτώ αυτό το οποίο λέμε ένστικτο , ή αλλιώς ''για κάποιο λόγο δεν μου γουστάρει η φάτσα του''.

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ρε παιδιά.Ναι.Μα , συχνά , δεν έχουμε και τίποτα ουσιαστικό να ενώσουμε.Μόλις καταλάβουμε πως ο απέναντι μας δημιουργεί προβλήματα πιο πολλά ή πιο έντονα από τις ευχάριστες στιγμές τις οποίες μας προσφέρει το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να την κάνουμε.Αντίστοιχα και όποιος δεν μας πολυγουστάρει , από ..εδώ πανε και οι άλλοι..Ο καθένας όπως μπορεί και όπως θέλει.Αλλά πραγματικά το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει είναι να φύγει από όπου δεν βρίσκει ηρεμία.Δεν χρειάζεται να μένουμε κάπου και να μην περνάμε καλά για οποιαδήποτε λόγο.Λόγοι όπως ..Συμφέρον?Βρε καημένο ξεκόλλα , με το να μένεις κάπου για το όποιο συμφέρον υποβιβάζεις τον εαυτό σου με αποτελέσματα εξόχως όξινα για την ψυχολογία σου.Μοναξιά?Μεγαλύτερη μοναξιά δεν είναι η παρέα με άτομα τα οποία δεν μπορούν να σε γεμίσουν άραγε?Συνήθεια?Ε, κάνε το βήμα να φύγεις και θα συνηθίσεις στο απο μακρια και αγαπημένοι.

Το κλου?

Πάντα λυπάμαι αυτούς οι οποίοι μαθαίνουν στις τοξικές σχέσεις και τις αποδέχονται σαν κάτι από το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει.Προσωπικά , συνεχίζω να πιστεύω στο δόγμα των γονιών μου πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μα πιστεύω παράλληλα και στο ότι δεν είμαστε όλοι συμβατοί.Καθένας μας , από μια ηλικία και μετά , κουβαλά τις δικές του τοξίνες , την δική του χημεία.Όποιος εκτιμά τον εαυτό του και δεν θέλει να γίνεται κομμάτια για υποτιθέμενους αγαπημένους φίλους και γνωστούς με το καλό να κάτσει να τους ανέχεται.Εγώ προτιμώ μόνη παρά με άτομα τα οποία δεν εκτιμώ..Δεν μου αρέσει ο ρόλος του θύματος , ούτε εκείνος του Μεσσία.Την πατάω συχνά και πλέον έχω καταλάβει και το γιατί την πατάω , μα με την ίδια ευκολία εξαφανίζομαι και δεν έχω καθόλου τύψεις.Για το μόνο που μετανιώνω κάποιες φορές είναι που παραέδωσα χρόνο σε άτομα τα οποία δεν τον άξιζαν , αλλά σκεπτόμενη λίγο καλύτερα πάντα καταλήγω πως αυτά ουσιαστικά τα περιστατικά είναι που μου έμαθαν τα περισσότερα και με οδήγησαν να γίνω αυτή που είμαι.(Κατά το ''γίνε αυτό που είσαι'' του Νίτσε)Και γράφοντας τις τελευταίες σειρές μου έρχεται να κανονίσω καφεδάκι με μια φίλη που μου έχει λειψει πολυ.

συγνώμη κύριε ποιος είστε?

'Οταν πια έχεις ξεχάσει ονόματα παλίων φίλων και ερώτων , αυτό συνιστά ''αρχή πορτοκαλάδας'' (που έλεγε και ο γέρος στο Κωνσταντίνου και ελένης) ή μήπως αυτό είναι το τελευταίο σημάδι ότι εκείνοι δεν σε άγγιξαν ποτέ πραγματικά?
Όλο και πιο συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να δυσκολεύεται να ονομάσει πλήρως άτομα τα οποία πέρασαν από την ζωή μου με την ιδιότητα φίλου , ή ανεκπλήρωτου έρωτα στις ονειροπολήσεις μου κατά την διάρκεια της μέρας.Συνήθως θυμάμαι απλά το μικρό τους όνομα.Το επώνυμο , τελικά , είναι μια άλλη ιστορία..
Ημουν θυμάμαι γυμνάσιο όταν άρχισαν να με ρωτούν οι γονείς μου για τα επώνυμα των διάφορων φίλων μου οι οποίοι ξεφύτρωναν εκτός σχολικής τάξης , ή και σχολικού περιβάλλοντος.''Καλά πλάκα μου κάνετε?'' απαντούσα.''Και τι σημασία έχει το επώνυμο?'' σκεφτόμουν.
Το επώνυμο άρχισε να έχει μια κάποια σημασία εκεί γύρω στο τέλος γυμνασίου.'Επρεπε να γνωρίζεις το επώνυμο του αγοριού το οποίο σου άρεσε για να μπορείς να διασταυρώνεις πληροφορίες πιο άκοπα αλλά και πιο εμπεριστατωμένα.Άσε που ένα εύηχο επώνυμο μπορούσε λίγο να διορθώσει το γεγονός ότι τον καλό σου τον είχαν βαπτίσει Ιωάννη και έπειτα τον φώναζαν με το πολύ εξωτικό όνομα Γιάννη...Κατά τα άλλα πάντως τα επώνυμα δεν με πολυενδιέφεραν τότε και όσα μάθαινα τα μάθαινα είτε για λόγους ιδιοτέλειας όπως και προανέφερα είτε μέσω της επανάληψης μέσα στην σχολική τάξη.
Αρχές πανεπιστημίου και η ανάγκη για γνώση του επιθέτου μεγαλώνει.Μαρίες , Ελένες , Λίνες και λοιπά πρέπει να έχουν και επώνυμο αν θέλω να τις ξεχωρίσω στο κινητό μου.Φυσικά , είναι κάποιοι λίγοι καλοί φίλοι των οποίων μέχρι και σήμερα το επώνυμο αγνοώ.Κυρίως αυτοί με τα σπάνια ονόματα το επώνυμο των οποίων δεν φρόντισα να τοποθετήσω στη λίστα ονομάτων του κινητού μου στην αρχή της γνωριμίας μας..Δεν βιάζομαι πάντως να τα μάθω. ίσως γιατί κάτι μου λέει πως θα τους ανέχομαι για πολύ ακόμη..(πλακίτσα)
Όπως και να ΄χει πάντως κάποια επίθετα τα έμαθα και ενώ πίστευα κάποτε πως δεν θα τα ξέχναγα ποτέ , τώρα πια δεν μπορώ με τίποτα να τα θυμηθώ.Φίλη με την οποία έκανα πολύ στενή παρέα 2 χρόνια και με την οποία ξέκοψα μια και έξω όταν έδειξε πως είναι ο κλασικός τύπος καλοπερασάκια δίχως αξίες.Έρωτας κεραυνοβόλος λυκειακός και πλατωνικός με τον οποίο ταλαιπωρήθηκα σχεδόν 2 χρόνια.Φίλες και φίλοι με τους οποίους έκανα παρέα πριν 4 χρόνια για κανένα χρόνο κ.ο.κ.Τα επώνυμα σας δεν τα θυμάμαι , συγνώμη.Ίσως αν είστε τυχεροί δεν θα θυμάστε και το δικό μου.
Πάντα ήξερα πως έχω μια επιλεκτική μνήμη , ακόμη και επιλεκτική αντίληψη (μια άλλη μεγάλη ιστορία) , αλλά αυτό το πράγμα δεν το περίμενα!Μάλλον θα πρέπει να ευχαριστώ το τυχερό μου άστρο για το σημάδι πως τα περιττά σιγά σιγά τα αφήνω πίσω τυλιγμένα με το σκοτάδι της λήθης.Το μόνο που θέλω είναι να μην ξεχάσω ποτέ τους λόγους για τους οποίους επέλεξα την δική μου διαδρομή και έτσι να ελαχιστοποιήσω την πιθανότητα να ξανακάνω τα ίδια ή παρόμοια λάθη.Υπάρχουν άλλωστε τόσα άλλα επώνυμα για να ξεχάσει κανείς..
Μαμά , μπαμπά συγνώμη μα εμμένω στις απόψεις μου.Το επώνυμο δεν χρειάζεται να το ξέρεις πάντοτε.Αν θέλεις να εκθειάσεις έναν φίλο για ιδιότητες σπάνιες , πολύτιμες οι οποίες υποδεικνύουν σίγουρα το καλούπι της οικογένειας από το οποίο ξεπήδησε.Αν θέλεις να μάθεις πως θα σε πουν αν κάποτε παντρευτείς το αντικείμενο του πόθου σου.Αν είσαι στο στάδιο της εκλογίκευσης και θες να μάθεις για ποιον λόγο ο απέναντι είναι σκάρτος.Αν θες να καταγγείλεις τον πρώην φίλο , εραστή , συνάδελφο ή εργοδότη σου.Αν θες να κράξεις πρώην φίλο , εραστή , συνάδελφο ή εργοδότη σου.Αν θες να κρατάς κάτι σαν νοητή ατζέντα με πιθανώς μελλοντικά ωφέλιμες γνωριμίες.Αν θες να στείλεις επίσημες προκλήσεις.Αν θες να δηλώσεις μια εξαφάνιση.Αν θες να κάνεις μια επίσημη προσφώνηση.Στα παραπάνω , ναι , το επώνυμο χρειάζεται.Σε άλλες περιπτώσεις απλά φορτώνεις τελικά το μυαλουδάκι σου με τυπικούρες που κατα πάσα πιθανότητα δεν θα χρειαστεί και για πολύ καιρό και τελικά θα ξεράσει στις όχθες του ασυνείδητου.

Η σφαγή των Ρομανώφ

Ιούλιος του 1918


''Το Σοβιέτ των Ουραλίων αρνείται κατηγορηματικά την ευθύνη μεταφοράς του Νικολάου Ρομανώφ στη Μόσχα.Αντίθετα , υποστηρίζει ότι είναι αναγκαία η εκκαθάριση του.Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χρησιμοποιήθεί ο πολίτης Ρομανώφ από τους Τσεχοσλοβάκους και τους αντεπαναστάτες..Η οικογένεια του τέως τσάρου και όσοι με την θέληση τους αποφάσισαν να παραμείνουν ύπο τις διαταγές του , πρέπει επίσης να εκκαθαριστούν ταυτόχρονα.. Εάν οι σύντροφοι της Κεντρικής Επιτροπής θεωρούν ότι οι λόγοι που ανάγονται στην εξωτερική πολιτική επιβάλλουν την απόλυτη μυστικότητα για την εξόντωση των μεγάλων δουκισσών και της τέως τσαρίνας , το περιφερειακό Σοβιέτ των Ουραλίων δηλώνει ότι είναι σε θέση να οργανώσει την εκτέλεση με τρόπο ώστε να παραμείνει απόλυτα μυστική.''

Από την απόφαση του περιφερειακού Σοβιέτ των Ουραλίων


Η παραπάνω απόφαση του περιφερειακού Σοβιέτ των Ουραλίων αφορά στην εκτέλεση του τσάρου Νικόλαου Β΄, της τσαρίνας Αλεξάντρας Φεοντόροβνας , των μεγάλων δουκισσών της Ρωσίας Όλγας (23 ετών) , Τατιάνας ( 21 ετών) , Μαρίας ( 19 ετών ) , Αναστασίας ( 17 ετών) , του τσάρεβιτς Αλέξιου ( 14 ετών ) , του γιατρού της αυλής Γεβγκένι Σεργκέγιεβιτς Μπότκιν , της θαλαμηπόλου Άννας Στεφάνοβνα Ντεμίντοβα , του υπηρέτη Τρούπ και του Ιβάν Μιχαήλοβιτς Χαριτόνωφ του μάγειρα της αυλής.

Με λίγα λόγια .

Η πρώην αυτοκρατορική οικογένεια της Ρωσίας βρίσκεται αιχμάλωτη στην έπαυλη Υπάτιεφ στην πόλη Αικατερίνμπουργκ.Ο Νικόλαος β΄ έχει παραιτηθεί από κάθε αξίωμα ήδη από τις 2 Μαρτίου του 1917 υπέρ του αδερφού του Μιχαήλ και όχι υπερ του φιλάσθενου και ανήλικου γιου του Αλέξιου όπως υπολόγιζε αρχικά.Το παραπάνω γεγονός αποτελεί κατά την γνώμη μου μια αδιάσειστη απόδειξη πως ο τσάρος είχε πλέον αποδεχτεί το τέλος της μοναρχίας για την Ρωσία και βλέποντας το κύμα της επανάστασης και της οργής του λαού να φουντώνει επιθυμεί μια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη λύση για αυτόν και την οικογένεια του.

Η παραίτηση του φυσικά συνοδευόταν από τις ανάλογες διαβεβαιώσεις για εξορία τους , πιθανότατα στην Αγγλία μιας και η τσαρίνα είναι η αγαπημένη εγγονή της βασίλισσας Βικτωρίας.Η πραγματικότητα φυσικά ήταν αυτή η οποία τους οδήγησε όχι έκπτωτους αυτοκράτορες σε κάποιο πολυτελές παραχωρηθέν από το αγγλικό στέμμα οίκημα μα στο Τομπόλσκ της Σιβηρίας αρχικά και έπειτα στα Ουράλια στην πόλη Αικατερίνμπουργκ όπου και θα τους εκτελούσαν.
Βρίσκονται λοιπόν στην έπαυλη Υπάτιεφ της πόλης Αικατερίνμπουργκ αιχμάλωτοι , με μόνη πολυτέλεια έναν θησαυρό από χρυσαφικά ραμμένο μέσα στις φόδρες των ρούχων τους και κάποια βιβλία.Οι συνθήκες κράτησεις σχετικά αξιοπρεπείς.Το φαγητό το οποίο τους προσφέρεται είναι ανάλογο με αυτό το οποίο προσφέρεται στους δεσμοφύλακες τους.Η σωματική άσκηση απαγορεύεται με εξαίρεση έναν εικοσάλεπτο περίπατο στον κήπο ο οποίος σύντομα περιορίστηκε στα 5 λεπτά.Ο πρίγκηπας Αλέξιος φυσικά εξαιρούνταν αυτής της πολυτέλειας μιας και ακόμη και η παραμικρή γρατζουνιά θα μπορούσε να καταστεί μοιραία για την ζωή του.Ο Αλέξιος έπασχε από αιμοφιλία και ήταν ένα ιδιαίτερα ασθενικό παιδί το οποίο για κάμποσα χρόνια σύμμαχους στον αγώνα του για ζωή είχε τον περιβόητο Ρασπούτιν , την φροντίδα πλήθους υποτακτικών , την οικογένεια του και ιδιαίτερα την αφοσιωμένη σε αυτόν θρησκόληπτη τσαρίνα.Όπως είναι φυσικό οι σχετικά καλές συνθήκες κράτησης δεν ήταν αρκετά καλές για τον 14χρονο τσάρεβιτς ο οποίος σύμφωνα με την κατάθεση του πρωτόπαπα Στορόβιεφ είχε καταλήξει κατά την κράτηση του στην έπαυλη Υπάτιεφ να δίνει την εντύπωση ''άρρωστου στα τελευταία του'' μιας και ''η όψη του ήταν ωχρή σαν διάφανη''.Τέλος , άλλο ένα πρόβλημα το οποίο συνοψίζεται στο ρητό ''πυρ , γυνή και θάλασσα'' ακολουθούσε την αυτοκρατορική οικογένεια σε όλη την διάρκεια της κράτησης τους.Οι καημένες οι μεγάλες δούκισσες έπρεπε να υπομένουν τις άσεμνες εκδηλώσεις των δεσμοφυλάκων οι οποίες φυσικά προέρχονταν από ανάμεικτα αισθήματα μίσους και απαγορευμένου πάθους.
Παρ'όλα τα προβλήματα επικρατεί μια συγκρατημένη αισιοδοξία καθ 'όλη την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.Τηρούν οι πάντες ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μελέτης , προσευχής , περιπάτου , γευμάτων..Μόνο η τσαρίνα φαίνεται να έχει αφεθεί κάπως , έχει αδυνατίσει και έχει γκριζάρει και δεν ακολουθεί τους υπόλοιπους στους σύντομους περιπάτους προτιμώντας να κάθεται δίπλα στον μικρό Αλέξιο.Οι μεγάλες δούκισσες είναι εξόχως ευδιάθετες , γελούν , παίζουν , είναι ευγενικές , σιωπήλες και υπομονετικές μπροστά σε κάθε προσβολή.Ο τσάρος και αυτός πράος , ευγενικός και πάντα πρόθυμος για κουβέντα με όλους.Ακόμη και στον τσάρεβιτς παρά την επισφαλή υγεία του μπορεί να διακριθεί περιέργεια και δίψα για ζωή στην ματιά του.Αν και χάθηκαν οι ελπίδες τους για παρέμβαση της Αγγλίας , της σύμμαχης Γαλλίας και τέλος της πατρίδας της Αλίκης της Έσσης και μετέπειτα μετονομασμένης σε Αλεξάντροβνα τσαρίνας Γερμανίας δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν στην απελευθέρωση τους από τους Λευκούς , δηλαδή τον πιστό στον πρώην τσάρο στρατό.Άλλωστε με την πρόφαση αυτής της απελευθέρωσης τελικά τους οδήγησαν κάποια μεσάνυχτα στο άδειο δωμάτιο όπου και θα τους δολοφονούσαν.

16 Ιουλίου 1918

Η τσαρίνα γράφει στο ημερολόγιο της

''Ο μπέμπης αρπάζει ένα μικρό κρυολόγημα.Η Τατιάνα μου διαβάζει την Αγία Γραφή .Σήμερα διάβασε το βιβλίο του προφήτη Αμώς.Κάθε πρωί ο διοικητής έρχεται στο δωμάτιο μας , έφερε και λίγα αβγά για τον μπέμπη.Στις 8 δειπνήσαμε και παίξαμε χαρτιά με τον Νικόλαο.''

Ήταν η τελευταία τους παρτίδα.

Η απόφαση έχει ήδη παρθεί.Οι λεπτομέρειες του φονικού έχουν αποσαφηνιστει.Έχει συμφωνηθεί να ακολουθήσουν οι πάντες το καθημερινό πρόγραμμα μέχρι κεραίας ως την τελευταία στιγμή.Τα μεσάνυχτα η ώρα έχει φτάσει.Ο Γιουρόφσκι ο επίτροπος της δικαιοσύνης του Σοβιέτ των Ουραλίων και αργότερα διοικητής της ''οικίας ειδικού προορισμού'' όπου κρατούνταν οι Ρομανώφ ανεβαίνει στον πάνω όροφο και ενημερώνει τον τέως τσάρο πως ''προετοιμάζεται επίθεση κατά του σπιτιού και πρέπει να κατεβείτε στο ισόγειο για μεγαλύτερη ασφάλεια''.Ο Νικόλαος συγκατανεύει και κλείνει την πόρτα.Ο Γιουρόφσκι περιμένει έξω από την πόρτα γνωρίζοντας πως οι Ρομανώφ αργούν γιατί κρύβουν τα διάφορα κοσμήματα που τους έχουν απομείνει στα εσώρουχα τους.Μετά από λίγο η οικογένεια μαζί με τον γιατρό Μποτκιν , την Ντεμίντοβα , τον Τρούπ και τον Χαριτόνωφ ήρεμη κατεβαίνει συνοδευόμενη στο υπόγειο σε ένα δωμάτιο της έπαυλης το οποίο έχει γυμνωθεί από έπιπλα νωρίτερα.Ο Νικόλαος β' έχει πάρει αγκαλιά τον τσάρεβιτς , ο οποίος μόνο με καροτσάκι μπορεί να μετακινηθεί πλέον , η Αναστασία κρατά τον Τζάμμυ , οι μεγάλες δούκισσες και η Ντεμίντοβα από ένα μαξιλάρι.Μπαίνοντας στο άδειο δωμάτιο εκδηλώνεται έντονη αμηχανία μιας και δεν υπάρχει ούτε ένα κάθισμα.Ο Γιουρόφσκι διατάζει τον Μενβιέντεφ να φέρει τρία καθίσματα.Ο Μενβιέντεφ , ο διοικητής του εργατικού αποσπάσματος της ''οικίας ειδικού προορισμού'' επιστρέφει με τα καθίσματα στα οποία κάθονται ο Νικόλαος β' , η Αλεξάντροβνα και ο Αλέξιος.Μάζί με τον Μενβιέντεφ στο δωμάτιο αυτη την φορά μπαίνουν ο Βοικώφ ο οποίος ειναι πρόεδρος επισιτισμου των Ουραλίων , ο Ερμάκωφ δηλαδή ο πρόεδρος της Τσεκά των Ουραλίων και οι ''λεττονοί'' στρατιώτες και όλοι μαζί περιμένουν το σύνθημα.

φωτο1 Γιάκωβ Μιχαήλοβιτς Σβερντλωφ , πρόεδρος της VZIK Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελέστικής Επιτροπής

φώτο2 Γιάκοβ Μιχαήλοβιτς Γιουρόβσκι , επίτροπος της δικαιοσύνης του Σοβιέτ των Ουραλίων και αργότερα διοικητής της ''οικίας ειδικού προορισμού''

Το σύνθημα δεν θα αργήσει να δωθεί..

Η ώρα είναι μια και μισή και ο Γιουρόφσκι πλησιάζει τον ''πολίτη Ρομανωφ'' και του διαβάζει βιαστικά την απόφαση εκτέλεσης του.''Νικόλαε Αλεξάντροβιτς , με απόφαση του περιφερειακού Σοβιέτ των Ουραλίων είστε καταδικασμένος σε θάνατο.''Ο τσάρος προλαβαίνει να ψελλίσει ''πως?Δεν θα μας μεταφέρετε λοιπόν?'' και ο επίτροπος του απαντά ''Οι δικοί σας προσπάθησαν να σας απελευθερώσουν..Η επανάσταση πεθαίνει..Πεθαίνετε και εσείς μαζί της..''Αρχίζουν τότε οι πυροβολισμοί..

Πρώτα πυροβολούν τον Νικόλαο β' , επικρατεί πανικός μα σύντομα όλα θα έχουν τελειώσει.Κάθε στρατιώτης γνωρίζει τον στόχο του από πριν , όλα είναι οργανωμένα ως την τελευταία λεπτομέρεια.Η Ντεμίντοβα η θαλαμηπόλος ως εκ θαύματος γλυτώνει από τις σφαίρες τρέχοντας δεξιά αριστερά αγκαλιά με το μαξιλάρι της , στην συνέχεια όμως θα πληγωθεί θανάσιμα και εκείνη.Οι πυροβολισμοί σταματούν.Η Αναστασία αιμορραγεί μα είναι ακόμη ζωντανή θα την αποτελειώσει κάποιος στρατιώτης με την ξιφολόγχη του , το ίδιο θα συμβεί και με τον Αλέξιο.Το αγαπημένο σκυλάκι της Αναστασίας , ο Τζάμμυ , δεν χτυπήθηκε από καμία σφαίρα , βρέθηκε όμως πρόθυμος στρατιώτης να το χτυπήσει στο κρανίο με τον υποκόπανο μέχρι θανάτου.Η διαταγή άλλωστε είναι σαφής , πρέπει να εκκαθαριστούν οι πάντες..

Τα πτώματα μεταφέρθηκαν από την βίλλα Υπάτιεφ με ένα φορτηγό Φίατ στην τοποθεσία τέσσερα αδέρφια.Εκεί γυμνώθηκαν για να βρεθούν τα κρυμμένα κοσμήματα , στη συνέχεια κατακρεουργήθηκαν με τσεκούρια και έπειτα πετάχτηκαν στην φωτιά ξανά και ξανά ώσπου να μην μείνει σχεδόν τίποτα..Χαρακτηριστικό είναι πως όταν οι Λευκοί κατέφθασαν στην περιοχή και διενέργησαν έρευνα μέσω του δικαστή Σοκόλωφ (23 Μαίου -17 Ιουνίου 1919) κοσκινίζοντας το χώμα και τις στάχτες των Ρομανώφ δεν βρέθηκαν παρα μόνο ίχνη κοκκάλων , δυο φάλαγγες δακτύλου γυναίκας μέσης ηλικίας , σχεδόν άθικτο το σώμα του σπανιέλ της Αναστασίας Τζάμμυ και διάφορα μικροπράγματα όπως κουμπιά , εικονίσματα , αγκράφες , κοσμήματα ..

Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν για τις απαρχές της ρωσικής επανάστασης..Αν και δεν κρατιέμαι, θα σχολιάσω.Είναι τραγελαφικό το πόσο μίζερα ανασφαλείς θα πρέπει να αισθάνονταν οι μεγάλοι επαναστάτες να είναι τόσοι πολλοι , τόσο αποφασισμένοι και να πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να κινδυνεύουν από έναν πρώην βασιλιά όχι ιδιαίτερα λαοφιλή , ο οποίος έχει παραιτηθεί από τον θρόνο του και από μια βασίλισσα την οποία μισούσε η πλειοψηφία του ρωσικού λαού κατηγορώντας την σαν πόρνη του Ρασπούτιν , ραδιούργα προδότρα γερμανίδα και αιτία των βασάνων του κάθε εργάτη.Το αυτοκρατορικό ζεύγος ήταν ένοχο στα μάτια του λαού και ως αποδείξεις ενοχής τους βάραιναν η άρνηση του τσάρου για ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της αυτοκρατορίας , η ήττα από την Ιαπωνία σε πόλεμο στον οποίο ο ίδιος ο τσάρος ενέπλεξε την χώρα δηλώνοντας επεκτατισμό , οι φήμες για προδοσία μέσω της τσαρίνας υπέρ της Γερμανίας κατά την διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου , η οικονομία της χώρας η οποία χειροτέρευε με έντονους ρυθμούς ιδιαίτερα σε εμπόλεμες περιόδους , η αιματηρή κατάπνιξη διαφόρων διαδηλώσεων ήδη από την τελετή στέψης του τσάρου Νικόλαου β' , οι άθλιες συνθήκες στις οποίες διαβιούσε η πλειοψηφία του ρωσικού λαου , τα γλέντια και οι χοροί τα οποία διοργάνωναν οι τσάροι και τα οποία δεν στερούνταν ποτέ μεγαλοπρέπειας και πολυτέλειας παρ 'όλη την δυσχερή οικονομική κατάσταση της αυτοκρατορίας , οι κραιπάλες του Ρασπούτιν και η περιβόητη επιρροή του στην τσαρίνα η οποία συχνά παρεξηγούνταν σε σημείο να υπονοείται ερωτική σχέση μεταξύ των δυο..Αυτά και πολλά άλλα ήταν γνωστά και μη εξαιρεταία σε όλη την χώρα , ανοίγοντας τον δρόμο για την ανατροπή των τσάρων. Δεν χρειαζόταν να φονευθεί το αποκούμπι όσων πίστευαν στους παλιούς τρόπους , δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για παλινόρθωση..Ακόμη φυσικά περισσότερο δεν χρειαζόταν να φονευθούν τα τέκνα του , η υπηρεσία του και το σκυλί του.Το πιο αστείο είναι ότι θεωρητικά αυτοί οι επαναστάτες πρέσβευαν την ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως το από που κρατούσε η σκούφια τους!Ήταν πολύ υπεράνω αυτοί οι επαναστάτες τελικά..Για άλλη μια φορά μια καλή ιδέα έπεσε θύμα του bad timing και των λάθος προσώπων.Αλί , αλί και τρισαλί!