δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ρε παιδιά

Όταν ήμουν παιδί τους γονείς μου τους φώναζα '' παιδιά '' , πιο συγκεκριμένα , '' ρε παιδιά ''.Μάλωνα λοιπόν με την αδερφή μου , με τα ξαδέρφια μου , με τους φίλους μου και πάντα μου έλεγαν ''τα παιδιά'' '' να μην είσαι εγωίστρια , δεν έχεις τίποτα να χωρίσεις με ..τον εκάστοτε.. ''.Επίσης μου έλεγαν ''τα παιδια'' ''μην είσαι περίεργη γιατί έτσι όπως το πας θα καταλήξεις να μείνεις μόνη σου ''.Ε ρε τι ψυχολογικό εκβιασμο τράβηξα το παιδάάάκι..Αχ!πάλι καλά που βγήκα τόσο τέλεια.

Στην προεφηβεία μου κατάλαβα τι εννοούσαν και το ενστερνίστηκα.Όσο μπορούσα φυσικά , γιατί τα νεύρα μου τότε δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση (ποιος ξέρει γιατί , ίσως οι ορμόνες ).Δεν είχαμε τίποτα να χωρίσουμε.Κανείς με κανένα.Και αν δεν ήθελα να μείνω μόνη σαν το λεμόνι , θα έπρεπε να είμαι θετική , να δίνω ευκαιρίες κτλ κτλ...

Παρ 'όλα αυτά κατά καιρούς μάλωσα και ξέκοψα με πολλούς φίλους.Και συγγενείς.Η φύση βλέπετε..Μάλωνα και ξέκοβα παρά τις παραινέσεις της οικογένειας μου , η οποία δεν με θέλει και τόσο επαναστάτρια και αντιδραστική όσο τους βγήκα.Μάλωνα και ξέκοβα ενώ έβλεπα τους γύρω μου να πολλαπλασιάζουν φίλους σαν κηπάκο με γενετικά τροποποιημένες ντομάτες.Εγώ πάντα ήμουν +1 -2 όσον αφορά στους φίλους μου σε σχέση με την πάροδο του χρόνου.

Επαναστάτρια και αντιδραστική ήμουν γιατί εκτός των άλλων , για εμένα το ρήμα ''μαλώνω'' , δίχως ταμπού , αν χρειάζεται θα ακολουθήσει το ρήμα ''ξεκόβω'' όσον αφορά στις σχέσεις.Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έπαψα να δίνω έναν ξεκάθαρα εγωκεντρικό τόνο στην λήξη των σχέσεων μου μέσω της ανάλογης συζήτησης - ξεκαθαρίσματος την οποία και διέκοψα.Προχωρώ στην διακοπή σχέσεων χωρίς καν να ενημερώσω τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο για το πως και το γιατί.Νιώθω πια πως οι πολλές , πολλές εξηγήσεις δεν χρειάζονταν παρά μόνο σε εμένα.Τις χρησιμοποιούσα για να κάνω μια εντυπωσιακή ηρωική έξοδο από την όποια κατάσταση και δυστυχώς τις λίγες φορές τις οποίες ήθελα αυτές οι εξηγήσεις να δώσουν και στον απέναντι έναν λόγο να μην είναι τόσο μαλάκας με τον συνάνθρωπο την επόμενη φορά που θα πάει για καφεδάκι με στόχο ''θέλεις να γίνουμε φίλοι'' , ουσιαστικά έκανα μια τρύπα στο νερό.Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.Εξελίσσονται.

Την παραπάνω στάση μου σχετικά με το τελειωτική και απότομη πολλές φορές εθελούσια έξοδο μου από σχέσεις καταστάσεις την δικαιολογώ με βάση δυο άλλες χαρακτηριστικές μου στάσεις.Την χαζοβιολοσύνη μου να μην είμαι καχύποπτη με τις νέες γνωριμίες και το έμφυτο άγχος μου μήπως και αδικήσω κάποιον από τις πρώτες συναντήσεις μας.Τα δύο παραπάνω με κάνουν να τραβώ σαν μαγνήτης γύρω μου άτομα απίθανα , συνήθως με αρνητικό τρόπο απίθανα , τα οποία βιώνουν μέχρι και έναν ελαφρύ κοινωνικό αποκλεισμό για τα κουσούρια τα οποία εγώ στην αρχή της γνωριμίας μας αποφάσιζω να παραβλέψω.Φυσικά άμεσο επακόλουθο του να δίνει κανείς σημασία σε κάποιον ο οποίος έχει τόσα προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής ώστε να ενοχλεί κάποιον τον οποίο μόλις γνώρισε και αντάλλαξε τηλέφωνα κάθε μέρα για το πότε θα βγουν εκείνο το καφεδάκι γιατί του έλειψες,είναι να φτάνεις στο σημείο να μην απαντάς σε κλήσεις.Ποτέ πια.Και δίχως τύψεις.

Κατά καιρούς με οδήγησα σε απίστευτης γελοιότητας συζητήσεις και καταστάσεις των οποίων η διάρκεια ποικίλλει από λεπτά έως και μήνες και τις οποίες θα μπορούσα να έχω αποφύγει πανεύκολα με το να εμπιστευτώ αυτό το οποίο λέμε ένστικτο , ή αλλιώς ''για κάποιο λόγο δεν μου γουστάρει η φάτσα του''.

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ρε παιδιά.Ναι.Μα , συχνά , δεν έχουμε και τίποτα ουσιαστικό να ενώσουμε.Μόλις καταλάβουμε πως ο απέναντι μας δημιουργεί προβλήματα πιο πολλά ή πιο έντονα από τις ευχάριστες στιγμές τις οποίες μας προσφέρει το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να την κάνουμε.Αντίστοιχα και όποιος δεν μας πολυγουστάρει , από ..εδώ πανε και οι άλλοι..Ο καθένας όπως μπορεί και όπως θέλει.Αλλά πραγματικά το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει είναι να φύγει από όπου δεν βρίσκει ηρεμία.Δεν χρειάζεται να μένουμε κάπου και να μην περνάμε καλά για οποιαδήποτε λόγο.Λόγοι όπως ..Συμφέρον?Βρε καημένο ξεκόλλα , με το να μένεις κάπου για το όποιο συμφέρον υποβιβάζεις τον εαυτό σου με αποτελέσματα εξόχως όξινα για την ψυχολογία σου.Μοναξιά?Μεγαλύτερη μοναξιά δεν είναι η παρέα με άτομα τα οποία δεν μπορούν να σε γεμίσουν άραγε?Συνήθεια?Ε, κάνε το βήμα να φύγεις και θα συνηθίσεις στο απο μακρια και αγαπημένοι.

Το κλου?

Πάντα λυπάμαι αυτούς οι οποίοι μαθαίνουν στις τοξικές σχέσεις και τις αποδέχονται σαν κάτι από το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει.Προσωπικά , συνεχίζω να πιστεύω στο δόγμα των γονιών μου πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μα πιστεύω παράλληλα και στο ότι δεν είμαστε όλοι συμβατοί.Καθένας μας , από μια ηλικία και μετά , κουβαλά τις δικές του τοξίνες , την δική του χημεία.Όποιος εκτιμά τον εαυτό του και δεν θέλει να γίνεται κομμάτια για υποτιθέμενους αγαπημένους φίλους και γνωστούς με το καλό να κάτσει να τους ανέχεται.Εγώ προτιμώ μόνη παρά με άτομα τα οποία δεν εκτιμώ..Δεν μου αρέσει ο ρόλος του θύματος , ούτε εκείνος του Μεσσία.Την πατάω συχνά και πλέον έχω καταλάβει και το γιατί την πατάω , μα με την ίδια ευκολία εξαφανίζομαι και δεν έχω καθόλου τύψεις.Για το μόνο που μετανιώνω κάποιες φορές είναι που παραέδωσα χρόνο σε άτομα τα οποία δεν τον άξιζαν , αλλά σκεπτόμενη λίγο καλύτερα πάντα καταλήγω πως αυτά ουσιαστικά τα περιστατικά είναι που μου έμαθαν τα περισσότερα και με οδήγησαν να γίνω αυτή που είμαι.(Κατά το ''γίνε αυτό που είσαι'' του Νίτσε)Και γράφοντας τις τελευταίες σειρές μου έρχεται να κανονίσω καφεδάκι με μια φίλη που μου έχει λειψει πολυ.