Δημοκρατία αυτός ο άγνωστος.Προυποθέτει την παιδεία , την τόλμη , το ήθος , την αγάπη για το ανθρώπινο είδος και τελικά την ελευθερία στο μυαλό.Πλειοψηφία τέτοιας ποιότητας δεν υπήρξε ποτέ για αυτό και ποτέ η δημοκρατία δεν δόθηκε απλόχερα σε όλους , τέτοια πλειοψηφία δεν υπήρξε ποτέ για αυτό και δεν κατακτήθηκε ποτέ απ' όλους.Πάντα μια μειονότητα στην γωνία τιμωρία λες και τα ματωμένα λάφυρα του πολιτισμένου κόσμου δεν είναι αρκετά για να μας θρέψουν όλους και από την άλλη μεριά εμείς με μια ψήφο στο χέρι μα να νιώθουμε κουλοί.Ανθρώπινο είδος σου λέει μετά..
Με ρώτησες αν μου φάνηκε περίεργο όταν πρωτομπήκα στο πανεπιστήμιο το γεγονός της τόσο πάγιας επικράτησης των μεγάλων κομμάτων.Σου απάντησα με ένα ξερό όχι.Προφανώς δεν θα άντεχα για πολύ , είναι εξοργιστικό ακούς να γίνεται δίπλα σου μια τέτοιου ειδους συζήτηση από απόφοιτους και τελειόφοιτους ανώτατων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.Συζήτηση περί δικομματισμού , κοιμισμένων φοιτητών , κομματικής προπαγάνδας , συνδικαλισμού , παρατάξεων κ.ο.κ.Τόσο προφανή όλα αυτά , τόσο ξεγυμνωμένα στα μάτια και του τελευταίου άσχετου απολιτίκ νέου αν τυχόν διαθέτει και μισή μερίδα μυαλού και λίγη αξιοπρέπεια.''Και η ελπίδα?''Πετάχτηκε η παλαίμαχη της ΠΑΣΠ , η κουρασμένη απο τις ατελείωτες πολιτικές συζητήσεις κατά δήλωση της.''Ένας νέος με ελπίδα και ιδανικά δεν μπορεί παρά να στραφεί στον συνδικαλισμό για να καλυτερέψει τα πράγματα''.Τόσοι οι χαρακτηρισμοί τους οποίους θα μπορούσα να της προσάψω , τόση επιχειρηματολογία στην άκρη της γλώσσας μου..Κάποιος ευγενικά μου έδωσε τον λόγο και τότε μόνο συνειδητοποίησα πως για ώρα μουρμούριζα εκνευρισμένη.Ήθελα να πω πολλά , να βρίσω , να την δαγκώσω αλλά γνωρίζοντας πως οι πολιτικές συζητήσεις αλλά και η ανθρωποφαγία δεν ενδείκνυνται για πάρτυ γενεθλίων περιορίστηκα στην εξιστόρηση ενός περιστατικού το οποίο και βίωσα στην αρχή των σπουδών μου στην aula της φιλοσοφικής σχολής σε μια συνέλευση σχετικά με τις επερχόμενες καταλήψεις.
Διάλεξα αυτή την ιστορία μεταξύ άλλων γιατί είναι η πιο δυνατή και βιωμένη για εμένα απόδειξη πως όλες οι κομματικές παρατάξεις έχουν διαστρεβλώσει την όποια πολιτικη συνειδηση των ήδη αλλοτριωμένων νέων μην αφήνοντας τα ελάχιστα περιθώρια σε μια συνέλευση πανεπιστημιακή όχι για πολιτικό διάλογο , πολιτικές ζυμώσεις και αλλαγή από το πανεπιστήμιο προς τα έξω μα ούτε καν περιθώριο να ψηφίσει ένας φοιτητής κάτι εκτός της πάγιας κομματικής αντζέντας!
Η ιστορία πάει ως εξής , βρίσκομαι στο κεντρικό αμφιθέατρο της φιλοσοφικής σχολής του καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών για να ψηφίσω υπέρ ή κατά της κατάληψης.Ακόμη δεν ξέρω τι να ψηφίσω.Είμαι μπερδεμένη όπως μπερδεμένη είμαι σχεδόν πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος άνθρωπος , κάποιο κόμμα ή μια ιδέα ζητά την ψήφο μου.Φαντάζομαι πως αυτό θα συμβαίνει και σε άλλους ανθρώπους οι οποίοι συνειδητοποιούν την σοβαρότητα των δημοκρατικών διαδικασιών και προσπαθούν ασύνδετοι με οποιαδήποτε χρυσή ρώγα να προσφέρουν με την ψήφο τους στο κοινωνικό σύνολο σκεπτόμενοι λογικά.Για να είμαι ειλικρινής δεν φαντάζομαι απλώς , γνωρίζω και άλλους τέτοιους ανθρώπους.Ζητήματα ηθικά , αξιοπιστίας , πολιτικού προσανατολισμού , προσωπικής κοσμοθεωρίας , θεώρησης της πραγματικότητας εμπλέκονται δημιουργώντας μια πνευματική σαβούρδα πρώτης ποιότητος..
Μάλλον θα ψηφίσω κατά της κατάληψης.Δεν θεωρώ πως τελικά ξαφνικά θα ιδρώσει το αυτί κανενός βολεμένου σε καρέκλα ιθύνοντα αν τυχόν τα παιδιά των μικρομεσαίων χάσουν ένα εξάμηνο σπουδών.Όχι δεν θα ίδρωνε το αυτί κανενός , μόνο ο πωπός μας θα ίδρωνε στην επερχόμενη διπλή εξεταστική , μόνο εμείς θα ιδρώναμε τελικά στον αγώνα για την απόκτηση του πρακτικά απαξιωμένου χαρτιού που για την πλειονότητα αποτελεί το πρώτο φαντασιακό εξκάλιμπερ της ενηλικίωσης.Όχι νομίζω χάρη θα τους κάναμε αν θα το κλείναμε.Θα τους δίναμε τα κατάλληλα επιχειρήματα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έτοιμα να σερβιριστούν σε κάθε σπουδαγμένο στα ιδιωτικά κολλέγια και στα εξωτερικά , στον παππού μου στο χωριό , στον κομματόσκυλο οδηγό ταξί που ο γιος του έβγαλε με το ζόρι το λύκειο αλλά το κολλέγιο το έβγαλε , θεέ μου τι έκπληξις , στα 3 χρόνια ακατέβατα και μάλιστα με βαθμό μα και στην μοβόρα γειτόνισσα της οποίας η κόρη διάλεξε στα 18 να αμολήσει το πρώτο κουτσούβελο και προσπαθεί να περάσει την ανάγκη για επιλογή.Καθόμουν σε μια θέση πίσω ψηλά μαζί με μια φίλη μου και της έλεγα πόσο θα ήθελα να υπάρχει και μια τρίτη επιλογή να ψηφίσουμε , κάτι λιγότερο της λογικής το μη χείρον βέλτιστο.Οι προτάσεις εναλλάσσονταν μα ο διπολισμός καλά κρατούσε.Σύναδελφους μας προσφωνούσαν οι αντιπρόσωποι των παρατάξεων οι οποίοι ηδονικά τώρα χρησιμοποιούσαν το ίδιο μικρόφωνο με πρυτάνεις , καθηγητές και βοηθούς μα πάω στοίχημα πως πρόβατα εννοούσαν.
Κάποια στιγμή ανέβηκε ένας τυπάς ο οποίος δήλωσε ανεξάρτητος και πρότεινε να μην κάνουμε κατάληψη αλλά να κατέβουμε όλοι στους δρόμους να διαδηλώσουμε ξανά και ξανά , εκτός ωρών μαθημάτων , δείχνοντας έτσι την δύναμη μας όλοι μαζί ως φοιτητές πέρα από παρατάξεις.Ενθουσιάζομαι.Βρίσκω στην ιδέα του την έκφραση του πραγματικά θετικού αγώνα όπου κανείς μας δεν θα έπαιζε τον ρόλο του οσιομάρτυρα , απαρνούμενος του δικαιώματος του στην παιδεία έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.Δεν δίνω σημασία στις αντιδράσεις των υπολοίπων.Αυτό θα ψηφίσω λέω στην φίλη μου.Καλό ακούγεται μου λέει και αυτή , αν και δεν την βλέπω πρόθυμη να ψηφίσει γενικώς..Έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας και σηκώνω το κουλό μου για την ιδέα του ανεξάρτητου τύπου.Μέσα σε μια αίθουσα με ας πούμε 1000 άτομα σηκώσαμε χέρι μόνο τρεις νομίζω.Το τι επακολούθησε δεν λέγεται.Γέλια , γιούχα ,φωνές να κατεβάσω επιτέλους το χέρι μου γιατί είμαι μια χαζή η οποία δεν καταλαβαίνει πως ο τύπος είναι δαπίτης και θέλει να πάρει με το μέρος του τους αναποφάσιστους.Κράτησα πεισματικα το χέρι μου ψηλά για ώρα , χωρίς να με νοιάζει η ντροπή της φίλης μου και οι αντιδράσεις στην αίθουσα...
Η απόφαση πάρθηκε δημοκρατικά και είναι συχνές η παρόμοιας υφής καταστάσεις οι οποίες μας δίνουν το δικαίωμα
να περιγράφουμε την κάθε παράταξη συμφωνώντας στην ουσία πως αποτελούν δομές απόλυτα προβλέψιμες , στατικές μέχρι αηδίας και δυστυχώς ομάδες οι οποίες συνειδητά διαλέγουν να μην προσαρμόζονται παρά μόνο να σχηματίζουν συνειδήσεις φτιάχνοντας στρατούς από παπαγαλάκια..Αποφασίσαμε κατάληψη λοιπόν..Μια αίθουσα κομματικά κοπάδια γεμισμένη.Νέοι απογοήτευση , κομματικοποιημένοι μα διόλου πολιτικοποιημένοι , με μηδενική συνείδηση της ισχύος που τους δίνει η όποια ψήφος τους , αφοσιωμένοι στο κόμμα , στην ένταση και στην ηδονή της στιγμής.Ασεβείς ως προς την ίδια την διαδικασία αν αυτή ξεφύγει από την γραμμή την επιτρεπόμενη απ΄το κόμμα και ας πάει αυτή να ξεφύγει με στόχο τον εκδημοκράτισμό της ξεφτιλισμένης τους προ πολλού δημοκρατικής διαδικασίας.Παπαγαλάκια , γόνοι παπαγάλων.Αδύναμοι χαρακτήρες.Ονειροπόλοι εγκλωβισμένοι σε μια λαϊκη ετυμηγορία συμφωνημένη προ πολλού να περιμένει σκονισμένη να αναδυθεί με την ίδια μορφή που είχε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα , αδιαφορώντας για το σήμερα και την δημοκρατία σαν δομή.Οι μέχρι χθες ''δεν ξέρω/δεν απαντώ'' φοιτητές προσυλητισμένοι πλέον , προσπαθούν να ικανοποίησουν τις τάσεις τους.Τάση για εξουσία , για προβολή , για κοινωνικοποίηση.Άτομα τα οποία ψηφίζουν για να αποδείξουν το πόσο τελικά άξιζαν τελικά τις κομματικές σημειώσεις.Άλλοι για μια εκδρομή.Άλλοι γιατί προτιμούν να έχουν μια δικαιολογία για καθισιό , ανίκανοι φυσικά να αναλάβουν τις απλούστερες των ευθυνών τους , μα τυπικώς ικανοί για να ψηφίσουν.Άλλοι για να αποδειχθούν καλοί σύντροφοι.Όχι λοιπόν ήδη τότε δεν μου φάνηκε περίεργη η επιμονή της μάζας στο να ακολουθεί για άλλη μια φορά τσοπάνηδες.
Σαν ένα κοπάδι πρόβατα που τους φωνάζεις για να μαζευτούν ξανά μέσα στο μαντρί έχοντας σύμμαχο την γκλίτσα σου και το σκυλί σου , έτσι σε θέλουν να νιώθεις και εσύ πρόθυμα υποτάσσεσαι.Χαμένος μέσα στο συλλόγικό πνεύμα του κοπαδιού κάνεις αυτό το οποίο σου φωνάζει ο βοσκός , αυτό που σου γαβγίζει το σκυλι , αυτό που σου υποδεικνύει η γκλίτσα.Δεν σου είναι δύσκολο να φοράς την προβιά σου περιμένοντας την ώρα της βοσκής και πάντα νομίζεις πως υπάρχουν πιο άτυχοι από εσένα οι οποίοι θα πάνε άκλαφτοι πριν της ώρας τους.Έχεις ακούσει να λένε για την ισορροπία του τρόμου μα δεν πιστεύεις πως φοβάσαι εκείνες τις ώρες που σε πλησιάζει το αφεντικό , όχι τουλάχιστον όσο θα φοβόσουν στην θέα ενός λύκου ή στο άκουσμα ενός δυνατού μπαμ.Μπα , δεν είναι φόβος , θα πεις στον προβάτινο εαυτό σου επιστρατεύοντας την δημοφιλή προβάτινη ψυχολογία , μούδιασμα από δέος μπροστά στην μεγαλόκαρδα ελέγξιμη δύναμη του είναι.Μούδιασμα..Όχι φόβος.Μούδιασμα συνοδευόμενο από ένα αίσθημα υπερβατικό, σαν να βγαίνεις λίγο έξω από τον εαυτό σου , κοιτώντας από ελάχιστα ψηλότερα προσπαθώντας να μαντέψεις ποιος απ'ολα αυτά τα ζώα τα αλαφιασμένα είσαι.Αυτό ναι , φυσικά και δεν σου αρέσει και τόσο σαν αίσθημα , είναι λίγο αγωνιώδες , θες πάραυτα να επιστρέψεις στο εγώ σου και ανυπομονείς να μαντρωθείς στον γνώριμο σου εκείνο χώρο όπου σε αφήνουν την νύχτα ή και σε έναν ακόμη πιο στενό αυτή την φορά.Είσαι έτοιμος για υποχωρήσεις φτάνει να τελειώσει αυτό το περίεργο μούδιασμα το οποίο σε αφήνει να αιωρείσαι λίγο πάνω από την γη , μην γνωρίζοντας ποιος ή τι είσαι.Μούδιασμα το λες , όχι φόβο.Ένα τυχαίο γεγονός συνδεδεμένο με την διαδικασία του μαντρώματος του δικού σου και της ομάδας σου από τον βοσκό σας.Τελικά γρήγορα αισθάνεσαι πολύ καλύτερα όταν η ασφυξία την οποία σου προκαλεί ο τόσο στενός συγχρωτισμός με τα άλλα πρόβατα την ώρα του μαντρώματος τελικά σε ξυπνά κατά κάποιο τρόπο από αυτό το μούδιασμα , αναγκάζοντας σε να στραφείς στα άμεσα ένστικτα σου και να πάρεις δύναμη για να επιζήσεις από τα άμεσα προβλήματα , δηλαδή από τα σπρωξίματα , την μυρωδιά του σκατού , τα βελάσματα τα δικά σου και των άλλωνΕυτυχώς τελικά δεν έχω αγοραφοβία σκέφτεσαι.Τι είδους πρόβατο θα ήμουν διαφορετικά?.Δεν μπορείς να υποπτευθεις την αλήθεια.
Όταν μια μέρα θα εμφανιστεί η ενσάρκωση των φόβων σου , ο ανεξέλεγκτος από την πείνα κακός λύκος, εσύ δεν θα προλάβεις να πετάξεις την προβιά από πάνω σου , θα βελάζεις για λίγο φρικαλέα ζητώντας βοήθεια μα το κοπάδι θα έχει ήδη αποτραβηχτεί σε μια ασφαλέστερη γωνία μαζεμένο σαν κουβάρι προσπαθώντας να ηρεμήσει ενώ το αφεντικό σου θα κοιμάται.H ψυχή σου βγαίνοντας θα εύχεται να υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία και λίγη θεία δίκη.Μια δεύτερη ευκαιρία σε μια ζωή πιο δίκαιη με την αφεντιά σου.Εύχεσαι να ήσουν εσύ αφεντικό.Εντάξει δέχεσαι και πρόβατο σε μια άλλη καλύτερη στάνη , με καλύτερο σεκιούριτι.Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις εικόνες σου , από την πραγματικότητα σου , μα θα μπορούσες..
Σε περιγράφω ίσως ευνοϊκά , μιας και αυτές τις ημέρες ενόψει εκλογών αισθάνομαι πάλι ανεπαρκής παρ΄όλες μου τις προσπάθειες να συμμαζέψω το μυαλό μου , να σκεφτώ εκτός του κουτιού και να βρω μια λύση.Δεν φαντάζομαι να είμαι ξανά τυχερή όπως τότε στην φιλοσοφική να βρεθεί κάτι έστω την τελευταία στιγμη , έτσι ώστε να νιώσω μια κάποια ανακούφιση πως έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.Γνωρίζοντας πως οι συνθήκες απαιτούν πολλά περισσότερα απ' όλους μας , μα ίσως μην έχοντας το σθένος και την ψυχική ισορροπία να δω καθαρά το φως το αληθινό ή έστω κάτι παραπλήσιο αισθάνομαι όσο πλησιάζει αυτο το σαββατοκύριακο πιο επιεικής με πάσης φύσεως κοπάδια.
