Επιλέγω να μαζεύω εικόνες

Τρέφω απεριόριστο σεβασμό στους ανθρώπους που επιλέγουν.Η επιλογή , είναι σκέψη και σκεπτόμενος βεβαιώνεσαι πως υπάρχεις.Κάποτε παραπονέθηκα σε έναν άνθρωπο πως δεν μπορώ να νιώσω κοντά του γιατί κρατά τις προτιμήσεις του προστατευμένες και από τον ίδιο του τον εαυτό ακόμα , μέσα σε ένα μπαούλο μυστικοπάθειας , προτιμώντας να αποδέχεται το κάθε τι με έναν εκνευριστικά απαθή τρόπο.Υποψιαζόμουν πως κατά κάποιο τρόπο φοβόταν να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό , μιας και ολοένα γαντζώνονταν από όποια πιθανή και απίθανη εκδοχή της πραγματικότητας.Γενικότερα όσο περίεργα ξένος μου φαίνεται ένας επαστάτης χωρίς αιτία άλλο τόσο δεν μπορώ να καταλάβω τον άνθρωπο ο οποίος με μια ασιατικής φιλοσοφίας ιδιοσυγκρασία πηγαίνει αβίαστα με το ρεύμα , ήσυχος και μακάριος πως ακολουθεί τον σωστό και μόνο δρόμο.Νομίζω πως για να είναι κανείς πραγματικά ευτυχισμένος πρέπει να βρει τον δρόμο του , τον δικό του , προσωπικό δρόμο.Αυτός ο δρόμος σίγουρα οφείλει να περνά μέσα από την διαδικάσία της επιλογής.Μπορεί φυσικά να υπάρχουν και αυτοί οι κοινωνοί του αστικού μύθου του κωλοφαρδισμού οι οποίοι δίχως να σκέφτονται , δίχως να επιλέγουν βρίσκονται πάντα στο σωστό μέρος την σωστή ώρα καταφέρνοντας έτσι να ξεπεράσουν δίχως προβλήματα κάθε αρνητική εκδοχή της πραγματικότητας.Αν υπάρχουν , γιατί εγώ πιστέψτε με δεν έχω συναντήσει κανέναν , μάλλον αποτελούν εξαίρεση σε έναν κανόνα συμπαντικής επιβράβευσης του ερευνητή , του εξερευνητή , του δημιουργού , του ταξιδιώτη , του ανθρώπου εκείνου ο οποίος επιλέγει να παρατά την πεπατημένη όταν αυτή δεν τον ικανοποιεί και να προχωρά σε νέα μονοπάτια.Προσωπικά όταν η πραγματικότητα για κάποιο λόγο με απογοητεύει λιγάκι στρέφομαι προς τις εικόνες που έχω αγαπήσει , ψάχνω μεσα στο μυαλό μου , στις μνήμες , στις φωτογραφίες , στον κινηματογράφο , στα ταξίδια , στις σελίδες των βιβλίων , στα πρόσωπα να βρω την ουσία της ύπαρξης.Οι αγαπημένες εικόνες μου , έχουν όλες έναν κοινό παρονομαστή.Είναι όλες παράγωγα επιλογών μου , μάλιστα τις περισσότερες πάσχισα για να τις αποκτήσω , τις ονειρεύτηκα , τις έπλασα στο μυαλό μου και τις είλκυσα τελικά με ευλάβεια σε ένα πολύτιμο σημείο του μυαλού μου να με συντροφεύουν στις δύσκολες στιγμές.
Κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε όσο καλά θα ήθελα φροντίζω να εκτιμώ περαιτέρω τις εικόνες του παρελθόντος και του παρόντος ενώ παράλληλα με πιάνει μια ακατανίκητη επιθυμία να ανακαλύψω νέες.Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει πιο καλή δικαιολογία για να είσαι λίγο απογοητευμένος , σε έναν κόσμο με φοβερά προβλήματα όπου το να δηλώνεις σχετικά στενοχωρημένος δίχως κάποιον ιδιαίτερο λόγο καταντά το λιγότερο προκλητικό , από την μη απολύτως εμπνευσμένη από το μυαλό σου πραγματικότητα.Εκτός και αν είσαι γυναίκα , σε αυτη την περίπτωση ίσως σου μένει επίσης σαν επιλογή το να προφασιστείς ορμονικά προβλήματα..Τι φεμινιστικό..