η μυστική εγγραφή

Τώρα η εκδρομή στην Μύκονο θα έχει ήδη καταχωρηθεί στα κατάστιχα ως άλλη μια εξόρμηση έρισμα για να στηθούν πάνω σε αυτή πλούσια φωτογραφικά άλμπουμ στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Στις 8/4/2011 ξεκίνησα να γράφω πως..
Σήμερα γύρισε η αδερφή μου από την σχολή της και μεταξύ άλλων μου διηγήθηκε το παρακάτω περιστατικό.Μιλώντας με κάποιον από τους εκπροσώπους της παράταξης της ΔΑΠ , κλασικά το θέμα συζήτησης έφτασε κάποια στιγμή στην επερχόμενη εκδρομή στην Μύκονοοοοοοο και τότε η αθεόφοβη η αδερφή μου ρωτάει το αδιανόητο , δηλαδή ρωτάει , ''Ποιοι θα πάνε από το τμήμα μας?''..Έζησε για να της δωθεί η πληρωμένη απάντηση ''Δεν μπορώ να σου το αποκαλύψω αυτό , γιατί δεν γνωρίζω ποια από τα μέλη μας γνωστοποιούν την εγγραφή τους στην παράταξη μας.''.Παθαίνει πλάκα η αδερφή μου που πίστευε το έρμο ότι οι δαπίτες αν μη τι αλλό δεν είναι το υπόδειγμα της διακριτικότητας όσον αφορά στα απολιτικά τους πιστεύω και σαν να την βλέπω να ετοιμάζεται να ξαναρωτήσει για να βεβαιωθεί πως ο τύπος δεν της κάνει πλάκα..Γυρνάει σπίτι και στην ερώτηση ''πως τα πέρασες σήμερα?'' απαντά με την παραπάνω στιχομυθία.

Σήμερα 4/5/2011 θυμάμαι..

Πως δεν με ξάφνιασε το άκουσμα των νέων πως δαπίτες φοιτητές έφτασαν στο τελευταίο σκαλί της πολιτικής αξιοπρέπειας να κρύβονται σαν τους ποντικούς στα σκοτάδια με στόχο προφανώς την διάσωση της προσωπικής τους αξιοπρέπειας.Δεν μπορεί να με ξαφνιάσει τίποτα σχετικό με τους νεαρούς στρατιώτες των διαφόρων παρατάξεων , πόσο μάλλον δεν μπορεί να με ξαφνιάσει η ασυνέπεια των δεξιών φοιτητών..

Αφού εγώ δεν πολυξαφνιάστηκα λοιπόν , βοήθησα λίγο την αδερφή μου να παρεισφρύσει περαιτέρω στην μενταλιτέ του μέσου δαπίτη.Νέοι , στην καλύτερη απολιτίκ , συνεχιστές μιας οικογενειακής παράδοσης που δεν πολυσκάνε να αναλύσουν , αναμένουν από την στιγμή που βάζουν την πρώτη υπογραφή ως μέλοι της ΔΑΠ ανταλλάγματα πάσης φύσεως..Υπογραφές που ξεπουλιούνται για κάτι λίγο , όπως για ένα πακέτο σημειώσεων , έως και για κάτι πολύ περισσότερο , όπως περισσότερο θεωρείται μια καριέρα πολιτικάντη.Νέοι των οποίων θα έλεγε κανείς , σε μια πρώτη ανάγνωση , πως το κατάφωρο φάουλ τους θα ήταν η ανερυθρίαστη αποδοχή της ντροπής της δικής τους και των υπολοίπων μελών της ΔΑΠ για συμμετοχή τους σε αυτό που ονομάζουμε φοιτητικές παρατάξεις.Μα όχι.Οι νέοι της ΔΑΠ , δεν ντρέπονται που μπουρδολογούν παπαγαλίζοντας δεξιά ευαγγέλια , ούτε θα μπορούσαν να ντρέπονται που χρησιμοποιούν το πανεπιστημιακό άσυλο για να αναβιώνουν μικροπολιτικές του καφενείου προσβάλλοντας έτσι κάθε συνειδητοποιημένη πολιτική συνείδηση.Όχι , δεν ντρέπονται για τους τόσους καλούς λόγους που θα μπορούσαν και φτάνουν να ντρέπονται έτσι γενικώς και αορίστως για την ίδια τους την πολιτική ταυτότητα την άλλοτε αδιαμφισβήτητη.Το κατάφωρο φάουλ τους συνοψίζεται πλέον στην τραγική ειρωνεία στην οποία λαμβάνουν μέρος ως αδαή χειραγωγούμενα πρόσωπα.

Τώρα που κανείς πια δεν νοιάζεται να βλέπει τα ιερά και τα όσια του ''κέντρου'' να γκρεμίζονται αυτοί αιωρούνται στο κενό , ημιδιάφανοι.Πρώτοι στα πάρτυ , στις εκδρομές , στον φραπέ , στα ψηλοτάκουνα , στην τηλεπαθητική επαφή με τις βαθύτερες σκέψεις των καθηγητών και στα μπουζούκια μα και τόσο ευάλωτοι μπροστά στα γυρίσματα της ιστορίας που τώρα τους θέλουν , αν είναι δυνατόν , να κρύβονται σχεδόν όπως άλλοτε κρύβονταν οι αριστεροί πολιτικοί τους αντίπαλοι , μα με την ειδοποιό διαφορά πως οι δεξιοί κρύβονται εξαναγκασμένοι από ντροπή δίνοντας νέο νόημα στο ρητό ''σπέρνω ανέμους και θερίζω θύελλες''.Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και η τραγική ειρωνεία που σας έλεγα.Ξέρω πως το περιστατικό αυτό το οποίο μου διηγήθηκε η αδερφή μου , υπό αυτή την οπτική γωνία θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως πρώτης ποιότητας υλικό για ιστορικό μυθιστόρημα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Θα πήγαινε κάπως έτσι..

Μια γενιά νέων ακόλουθων της οικογενειακής μικροαστικής τους παράδοσης εγγράφονται μυστικά με την απόκτηση της φοιτητικής τους ιδιότητας σε μια δεξιά παράταξη με στόχο όπως και οι πρόγονοι τους να γίνουν μέτοχοι σε ένα καλύτερο μέλλον.Ζητούν ένα καλύτερο δικό τους μέλλον με ασφαλείς βαθμολογίες και τα τοιαύτα μα γίνονται μάρτυρες μιας τρομερής ιστορικής συγκυρίας κατά την οποία ο δικομματισμός λοιδωρείται βάναυσα από τον πολύ λαό ο οποίος κατάλαβε πως μάταια στέκεται στην ουρά για ψαροκόκκαλα ρουσφετιών και αξιωμάτων...

Αυτοί λοιπόν οι νέοι , στερημένοι όσων καμιά βλακωδώς εμείς οι υπόλοιποι πιστεύουμε για σχεδόν δεδομένα και κοινότυπα , μην έχοντας άλλη επιλογή πρόσφωρη για το κενό αξιακό τους σύστημα προσχωρούν στην παράταξη των αξιών και των αξίων με κίνδυνο να ποδοπατηθεί η αξιοπρέπεια τους από τους πολλούς μη εγγεγραμμένους σε κάποια παράταξη φοιτητές μα και από τους υπολοίπους φοιτητές , τους εγγεγραμμένους σε έτερες της ΔΑΠ παρατάξεις.

Όπως και να χει η υπόσχεση για τους δεξιούς φοιτητές είναι κάτι σαν όρκος.Κάθε φορά που μια ξανθομαλλούσα νεαρά πρωτουπογράφει ως μέλος , στην γλυκερή της παράκληση να μην δίνεται επουδενί το όνομα της στους εξωδαπικούς , μια βροντερή ησυχία απλώνεται κατά μήκος των τσιμενταρισμένων πανεπιστημιακών διαδρόμων την οποία σπάει μόνο το τρίξιμο του άκαμπτου κατά τ άλλα αυχένα που νεύει συγκαταβατικά.Το μυστικό της εγγραφής είναι καλά προστατευμένο.

Γυρνάμε τώρα πίσω στην εποχή που στην βασιλευομένη μας δημοκρατία δεν αναγνώριζε τον κομμουνισμό ως νόμιμο.Τότε που ο Μπελογιάννης ο Νίκος , μαζί με άλλους 93 κατηγορείται για προσπάθεια ανασύστασης του παράνομου ΚΚΕ , του ''προδοτικού και του ξενοκίνητου''.Και κρίνεται ένοχος από το έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών και καταδικάζεται σε θάνατο.Ειρωνικά ο μόνος που δεν ψηφίζει υπέρ της θανατικής του καταδίκης είναι ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.Η απόφαση προκαλεί διεθνή κατακραυγή και η εκτέλεση ουσιαστικά αναβάλλεται με στόχο να προλάβουν να μαγειρευτούν οι νέες , πιο σοβαρές κατηγορίες.Επισήμως ο Νικόλαος Πλαστήρας δηλώνει πως η απόφαση του στρατοδικείου δεν θα εκτελεστεί.Μα ξεκινά η νέα δίκη και ο Μπελογιάννης τελικά θα ψηφιστεί εις θάνατον μαζί με άλλους επτά με την κατηγορία της κατασκοπείας.Επιβαρυντικά στοιχεία θεωρήθηκαν οι παράνομοι ασύρματοι οι οποίοι ''συνέπεσε'' να ανακαλυφθούν εκείνη την εποχή και οι οποίοι ήταν όπως φαίνεται ικανοί σε συνδυασμό με το μίσος προς κάθε τι το λαϊκό να ξεπεράσουν το αξεπέραστο εμπόδιο μιας απολογίας υποδειγματικής.Μιας απολογίας έλλογης και έντιμης , δηλαδή μιας απολογίας ενδεικτικής της ιστορίας και των αρετών που συνόδευαν τον άνδρα με το κόκκινο γαρίφαλλο ως το βεβιασμένο τέλος του.Με γοργές διαδικασίες τον εκτελούν και μαζί του τελειώνει μια εποχή.Η Έλλη Ιωαννίδου , ο μεγάλος έρωτας , μένει απρόθυμα ζωντανή , φυλακισμένη στον εφιάλτη της κοινωνικής προδοσίας , έχοντας ως μόνη παρηγοριά στο μυαλο την παραίνεση του πατέρα του παιδιού της να εκδικηθεί.Φυλακισμένη θα ζήσει για χρόνια , μακριά από τον γιο τους , τον οποίο θα μεγαλώσει η αδερφή της η Διδώ Σωτηρίου και ως μόνο τρόπο για να εκπληρώσει την επιθυμία του Νίκου για εκδίκηση θα έχει την γραφή.Περισσότερα για αυτό το μεγάλο και άγνωστο για τους πολλούς θέμα της πολιτικής πραγματικότητας στα χρόνια τα ακόλουθα του εμφυλίου μπορεί να δει και να διαβάσει κανείς εδώ , εδώ , εδώ , εδώ και στο βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου ''Η εντολή''.Ο Μπελογιάννης καταδικάζεται και το κόκκινο γαρύφαλο μένει στην μνήμη όλων σαν ένα σύμβολο για κάθετι υψηλό.Σύμβολο ελευθερίας , αγάπης για τα ανθρωπιστικά ιδεώδη , λεβεντιάς , ανυπακοής στο παράλογο πίστης στον αγώνα.

Η ιστορία μας θα συνέχιζε με την οργάνωση του ΚΚΕ να παλεύει για να βρει την έξοδο από τον παραλογισμό της ανομίας και να τα καταφέρνει μετά από πολλά χρόνια.Χρόνια ικανά μέσα από τις επιχορηγήσεις του ΝΑΤΟ με το σχέδιο Μάρσαλ , την δημιουργία της Ε.Ε. , την χούντα , την μεταπολίτευση και τον γιγαντισμό των απρόσωπων πόλεων ο οποίος με την φτιασιδωμένη του γοητεία μας παρουσίαζε σιγά σιγά τα διάφορα θαύματα του σύγχρονου πολιτισμού όπως τα μεγαθήρια πολυκατοικίες , τα γρήγορα χαμηλά αμάξια τα βροντερά μηχανάκια , τις έξυπνες φωτεινές συσκευές και τα λοιπά , να αναγκάσουν τον κόσμο να συμβιβαστεί ξεχνώντας και να ελπίζει σε νέες επιχορηγήσεις , σε νέα φαγοπότια , σε νέες θέσεις εργασίας.Να ελπίζει σε μια ζωή παγιδευμένη σε ένα περιβάλλον που έμοιαζε αέναα εξελίσιμο και το κυριότερο , βιώσιμο.

Και η νόμιμη πλέον αριστερά , έχασε επιχειρήματα , κατέρευσε και το παραμύθι του υπαρκτού σοσιαλίσμού , ο εμφύλιος ειδώθηκε μέσα από ένα πιο καθαρό πρίσμα και αναδείχθηκαν τα λάθη και των δυο πλευρών , η αριστερά χάθηκε στο θεωρητικισμό , τα κλισέ και τις διχογνωμίες , η αριστερά διασπάστηκε στο όνομα του εγωισμού και της στυγνής κομματικής γραμμής.Και θα παρουσίαζε το μυθιστόρημα μας την πορεία της αριστεράς γιατί καλώς η κακώς αυτή αποτέλεσε τον ένα από τους δυο πόλους του μαγνήτη κατά την ιστορική περίοδο που θα εξετάζαμε.

Και η αριστερά , η νόμιμη πλέον δεν γιγαντώθηκε ποτέ ξανά , ποτέ ξανα δεν μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων όπως τότε μετά τον μεγάλο πόλεμο.Οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι προφανώς , γιατί αν γίνεις πράγματι μέτοχος σε μια μεγαλειώδη ιδέα δεν πισωγυρίζεις στην μετριότητα.Και προσωπικά δεν θέλω να φαντάζομαι τι θα είχε συμβεί αν οι λίγοι συνειδητοποιημένοι αριστεροί κατάφερναν να επικρατήσουν και μαζί τους παράσερναν όλους εκείνους τους αρχομανείς , τους απολιτίκ και τους αναθεματισμένους υποτιθέμενους φιλελεύθερους κεντρώους δεξιούς.

Τελικά η αργοπορημένη νομιμοποίηση της αριστεράς αποτέλεσε πολύ μικρό δώρο μπροστά στην φρίκη της επαίσχυντης ξενικής ανακοπής της πορείας της.Οι αριστεροί έχασαν την ευκαιρία να δουν τα τραύματα τους να επουλώνονται σε καιρούς δόξας και αποδοχής και ο πολύς κόσμος που στράφηκε μακριά της δεν ξεπέρασε ποτέ το στίγμα του κομμουνιού που του κόλλησαν , μα περισσότερο δεν ξεπέρασε την συχνά τραγική στιγμή της αποκάλυψης της αριστερής του ταυτότητας.Οικογένειες κυριολεκτικά διαλύθηκαν.Μια δήλωση των , να μην ξεχνιόμαστε , ''προδοτικών'' κομμουνιστικών τους φρονημάτων ή μια επαίσχυντη ''δήλωση μετανοίας'' , όπως τότε ονόμαζαν το αιματοβαμμένο χαρτί το οποίο υπέγραφαν τα αναγνωρισμένα μέλη του ΚΚΕ με την ελπίδα να γλιτώσουν τα βασανιστήρια , την φυλακή , την ακούσια αυτοκτονία , το κοινωνικό στίγμα , το ξεκλήρισμα της οικογένειας τους και αυτά τα τόσα άλλα , ήταν ικανή να φέρει την απόλυτη προσωπική καταστροφή σε χιλιάδες ανθρώπων.

Η απόκρυψη της πολιτικής ταυτότητας έγινε βίωμα για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στην χώρα μας , αφήνοντας πρόσφορο έδαφος για την διαμόρφωση του νέου , απολιτίκ πια , αστού.Αυτός δεν ασχολείται με την πολιτική , τουλάχιστον δημοσίως..Επικίνδυνα πράγματα τα πολιτικά!Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν ασφαλές ούτε και το πολιτικό τσάτινγκ στον καφενέ και αν κάποιος πήγε σε διάστημα μιας γενιάς να το ξεχάσει ήρθε να του υπενθυμίσει την κοινωνικοπολιτικά στυγερή αλήθεια η χούντα.Κρύβε λόγια , κρύβε λόγια αγαπητέ!Είναι και κανόνας του σαβουάρ βιβρ η μη ενασχόληση με πολιτικά προβλήματα την ώρα του τραπεζιού.Το λένε και οι Άγγλοι..

Σιγά , σιγά όλα γίνονται βίωμα.Και ίσως κάτι παραπάνω από βίωμα.Η σιωπή καθορίζει.Δεν έγιναν απλά συνένοχοι όλοι όσοι έμαθαν να μένουν άπραγοι μέσα στην σιωπή.Αλλοτριώθηκαν.Η παθητική σιωπή εισχώρησε στα πιο ευάλωτα σημεία του εγκέφαλου τους και τους μόλυνε.Και ο εγκέφαλος , ο κάποτε συγκυριακά αριστερός έμοιασε σιγά σιγά με tabula rasa.Και ας ήταν το σώμα ανάγλυφος χάρτης άγουρων νεανικών αγώνων.

Αποτέλεσμα?Μεταπολιτευτικά ήσουν προοδευτικός αν ήσουν ΠΑΣΟΚ , ξεπερασμένος σεβάσμιος ονειροπόλος αν ήσουν ΚΚΕ και σκληρός φιλελεύθερος πραγματιστής αν ήσουν ΝΔ.Και τα πανεπιστήμια απέκτησαν ένα θέατρο σκιών που ονομάστηκε πολιτικές παρατάξεις πίσω από το οποίο κρύβονται οι γνωστές καρικατούρες προσωπικοτήτων.Οι όχι και τόσο ασύνδετες από το περιβάλλον τους.Και το θέατρο συνεχίστηκε ως τις μέρες μας ικανό μεταξύ άλλων να επιφέρει την κάθαρση στις ψυχές των ανήσυχων επαναστατημένων νεαρών.Εκεί έγκειται κατά την γνώμη μου και η επικινδυνότητα του.Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το μυθιστόρημα θα συνέχιζε με την κορύφωση της τραγωδίας , γιατί ναί για τραγωδία πρόκειται.Οι νέοι στην πορεία ξέχασαν την πρόσφατη ιστορία που τους οδήγησε να ασκούν ανερυθρίαστα πολιτική εκ του ασφαλούς στα περιθώρια του ασύλου.Και ξέχασαν τον φόβο και την σιωπή των γονιών τους , τα εγκλήματα τους , την δουλοπρέπεια και τα ρουσφέτια.Και παρέβλεψαν την αδυναμία των γονιών τους να αρθρώσουν πολιτικό λόγο.Kαι οι νέοι αριστεροί εξακολουθούν να φαντάζουν συμπαθέστατοι αναχρονιστικοί ιδεαλιστές από μακριά.Και οι του κέντρου νέοι , είναι εγκλωβισμένοι στις ενδιάμεσες εικόνες ιδεών που ολοένα μεταλλάσονται και μεταμφιέζονται είναι και λίγο να τους λυπάσαι , γιατί συχνά μιλάμε για τα μεγαλομικρά τέκνα αυτών που ακόμη φωνάζουν πως είναι σοσιαλιστές και πως τα σκάνδαλα είναι για τους άλλους.Άγνοια μη δικαιολογημένη και κληρονομούμενος φόβος για την αλήθεια...Και οι νέοι της καημένης της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να τους λυπόμαστε γιατί είναι τώρα φυλακισμένοι στον πραγματισμό που άλλοτε τους έθρεφε.Με μια ελπίδα να διατηρήσουν τα πρωτεία στις πανεπιστημιακές εκλογές πορεύονται , μα τι τα θες?Πραγματική ελπίδα ανέλιξης από τον βούρκο που συνδημιούργησαν δεν υπάρχει.Και αυτοί καταλήγουν να είναι οι χειρότεροι , καταδικασμένοι να βλέπουν σήμερα την ανυπαρξία ερίσματος για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους υπαρξη.Χάθηκαν οι ευτυχείς συγκυρίες.Τώρα είναι τίποτα άλλο από μια αφορμή για γέλια , ίσως πικρά.Οι πολλοί τους θέλουν μόνο για τις σημειώσεις και τις εκδρομές.Κάποιοι άλλοι δεν δίνουν δεκάρα για οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να τους προσφερθεί από την ΔΑΠ.Αυτοί οι τελευταίοι μοιάζουν να συγκρατούν τα χάχανα τους με δυσκολία μπροστά από μια μπλέ αφίσα με ένα πουλί και το σύνθημα ''θα είμαι εκεί''.Οι μέρες κυλούν , ο καιρός περνάει και η τραγωδία των δαπιτών παραμένει να πλανιέται στον αέρα , έτοιμη να εκτιμηθεί από κάθε ευαίσθητο πνεύμα.Κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά.Και πολλοί θέλουν να τους πάρουν με τις ντομάτες.Ε δεν είναι και γαϊδούρια τα παιδιά , τους πληγώνονται τα αισθήματα.Αυτοί μόνο να μας εκπροσωπήσουν ζητάνε..Δεν μας σκότωσαν και τον πατέρα..Γιατί θα έπρεπε να ντρέπονται , αυτοί , οι συγκεκριμένοι?Κάποιος από το βάθος γκαρίζει ''για βλακεία ρεεε!'' ..Τουλάχιστον για βλακεία...

Αλλά εδώ που τα λέμε γιατί να υπογράψει κανείς αν δεν έχει να λαμβάνει ένα μέλλον ανέφελο?Θα υπογράψει μόνο απο κεκτημένη ταχύτητα και πάθος για το ξένο , που είναι πάντα πιο γλυκό , ακόμη και αν αυτό είναι μια εξόρμηση στην Μύκονο.Μα και αυτό ακόμη δεν είναι και λόγος αρκετός για να ξεφτιλιζόμαστε έτσι..Η εγγραφή μας στο κόμμα οφείλει λοιπόν να είναι μυστική...Και εγώ και εσύ ο κομματικοποιημένος αριστερός , τώρα που το γαρύφαλλο , ακόμη και αυτό το κόκκινο , είναι σύμβολο του ουτοπικού πρώτου τραπεζιού πίστα είναι να μην γελάς που βρέθηκαν οι δεξιοί να κρύβονται για να μην γελάσει το σύμπαν με τα χάλια τους?