Έκαψες μόλις τη βιβλιοθήκη;
– Ναι. Της έβαλα μπουρλότο.
– Μα είναι έγκλημα πρωτοφανές!
Έγκλημα κατά του ίδιου σου του εαυτού άθλιε!
Σκότωσες την ηλιαχτίδα της ψυχής σου!
Έσβησες τον πυρσό που σου έδειχνε το δρόμο!
Αυτό που σαν τρελός και λυσσασμένος τόλμησες να κάψεις,
Είναι περιουσία, θησαυρός, προίκα, κληρονομιά σου
Τα βιβλία, εχθροί του άρχοντα, είναι το πλεονέκτημά σου
Τα βιβλία που πάντα πήραν το μέρος σου και σε υπεράσπισαν.
Η βιβλιοθήκη είναι μια εκδήλωση πίστης
Των γενεών που μέσα από το σκοτάδι
Μαρτυρούν πως το ξημέρωμα δεν θ’ αργήσει.
Αν είναι δυνατόν! Μέσα στης αλήθειας το αξιοσέβαστο απόθεμα,
Στ’ αριστουργήματα που βρίθουν από κεραυνούς και καθαρότητα,
Σ’ αυτό το αιώνιο αρχείο που διαφυλάττει το χρόνο,
Στις περασμένες εποχές, στους αρχαίους, στην ιστορία
Στο παρελθόν που συλλαβίζει το μέλλον,
Σ’ αυτό που άρχισε κάποτε για να μην τελειώσει ποτέ,
Μέσα στους ποιητές! Αν είναι δυνατόν, μέσα σ’ αυτή την άβυσσο των γραφών
Σ’ αυτή τη θεία συλλογή από φοβερά έργα του Αισχύλου,
του Ομήρου, του Ιώβ που όρθιοι ατενίζουν τον ορίζοντα,
Στα έργα του Μολιέρου, του Βολταίρου και του Καντ, μέσα στη λογική,
Πετάς άθλιε έναν αναμμένο δαυλό!
Όλο το ανθρώπινο πνεύμα το κάνεις καπνό!
Λησμόνησες λοιπόν τον ελευθερωτή σου,
Το βιβλίο; Που στέκεται πάνω στο βάθρο,
Που λάμπει, που φεγγοβολά και φωτίζει
Για να καταστρέψει το ικρίωμα, τον πόλεμο, την πείνα,
Φωνάζει, ποτέ πια σκλάβοι, ποτέ πια δουλοπάροικοι.
Άνοιξε ένα βιβλίο. Τον Πλάτωνα, τον Μίλτωνα, τον Μπεκαριά.
Διάβασε τους προφήτες, τον Δάντη, τον Σαίξπηρ, τον Κορνέιγ
Για να νοιώσεις μέσα σου να ξυπνά η δυνατή τους ψυχή,
Να θαμπωθείς και να νοιώσεις όμοιος μ’ όλους αυτούς,
Να γίνεις διαβάζοντας σοβαρός, σκεπτικός και πράος,
Να νοιώσεις στο πνεύμα σου τους μεγάλους αυτούς ανθρώπους να μεγαλώνουν,
Να σε διδάξουν όπως η αυγή φωτίζει το μοναστήρι
Και καθώς η καρδιά σου θα βυθίζεται όλο και πιο μπροστά
Η ζεστή τους ακτίνα θα σε ηρεμεί και θα σου δίνει ζωή,
Η ψυχή σου θα είναι έτοιμη να τους απαντήσει
Θα καταλάβεις την αγαθότητα, την καλοσύνη, θα νοιώσεις να λιώνουν
Σαν το χιόνι στην φωτιά, ο εγωισμός, η οργή,
Το κακό, οι προκαταλήψεις, οι βασιλιάδες, οι αυτοκράτορες!
Γιατί πρώτα αποκτά ο άνθρωπος σοφία.
Και μετά ελευθερία. Κι όλο αυτό το φως,
Είναι δικό σου, γι’ αυτό κατάλαβε πως από μόνος σου το σβήνεις!
Αυτά που ονειρεύεσαι θα τα βρεις στα βιβλία.
Τα βιβλία που μπαίνοντας στη σκέψη σου λύνουν
Τα δεσμά που κρατούν το λάθος με την αλήθεια ανακατωμένα,
Γιατί κάθε συνείδηση είναι κι ένας γόρδιος δεσμός.
Είναι ο φύλακας, ο οδηγός, ο φύλακάς σου.
Θεραπεύει το μίσος σου, αφαιρεί την τρέλα σου.
Να τι χάνεις, δυστυχώς με το λάθος σου!
Το βιβλίο είναι ο δικός σου πλούτος! Είναι η γνώση,
Το δίκιο, η αλήθεια, η αρετή, το καθήκον,
Η πρόοδος, η λογική που διαλύει τα παραμιλητά.
Κι εσύ όλα αυτά τα καταστρέφεις!
– Δεν ξέρω να διαβάζω.
– Ναι. Της έβαλα μπουρλότο.
– Μα είναι έγκλημα πρωτοφανές!
Έγκλημα κατά του ίδιου σου του εαυτού άθλιε!
Σκότωσες την ηλιαχτίδα της ψυχής σου!
Έσβησες τον πυρσό που σου έδειχνε το δρόμο!
Αυτό που σαν τρελός και λυσσασμένος τόλμησες να κάψεις,
Είναι περιουσία, θησαυρός, προίκα, κληρονομιά σου
Τα βιβλία, εχθροί του άρχοντα, είναι το πλεονέκτημά σου
Τα βιβλία που πάντα πήραν το μέρος σου και σε υπεράσπισαν.
Η βιβλιοθήκη είναι μια εκδήλωση πίστης
Των γενεών που μέσα από το σκοτάδι
Μαρτυρούν πως το ξημέρωμα δεν θ’ αργήσει.
Αν είναι δυνατόν! Μέσα στης αλήθειας το αξιοσέβαστο απόθεμα,
Στ’ αριστουργήματα που βρίθουν από κεραυνούς και καθαρότητα,
Σ’ αυτό το αιώνιο αρχείο που διαφυλάττει το χρόνο,
Στις περασμένες εποχές, στους αρχαίους, στην ιστορία
Στο παρελθόν που συλλαβίζει το μέλλον,
Σ’ αυτό που άρχισε κάποτε για να μην τελειώσει ποτέ,
Μέσα στους ποιητές! Αν είναι δυνατόν, μέσα σ’ αυτή την άβυσσο των γραφών
Σ’ αυτή τη θεία συλλογή από φοβερά έργα του Αισχύλου,
του Ομήρου, του Ιώβ που όρθιοι ατενίζουν τον ορίζοντα,
Στα έργα του Μολιέρου, του Βολταίρου και του Καντ, μέσα στη λογική,
Πετάς άθλιε έναν αναμμένο δαυλό!
Όλο το ανθρώπινο πνεύμα το κάνεις καπνό!
Λησμόνησες λοιπόν τον ελευθερωτή σου,
Το βιβλίο; Που στέκεται πάνω στο βάθρο,
Που λάμπει, που φεγγοβολά και φωτίζει
Για να καταστρέψει το ικρίωμα, τον πόλεμο, την πείνα,
Φωνάζει, ποτέ πια σκλάβοι, ποτέ πια δουλοπάροικοι.
Άνοιξε ένα βιβλίο. Τον Πλάτωνα, τον Μίλτωνα, τον Μπεκαριά.
Διάβασε τους προφήτες, τον Δάντη, τον Σαίξπηρ, τον Κορνέιγ
Για να νοιώσεις μέσα σου να ξυπνά η δυνατή τους ψυχή,
Να θαμπωθείς και να νοιώσεις όμοιος μ’ όλους αυτούς,
Να γίνεις διαβάζοντας σοβαρός, σκεπτικός και πράος,
Να νοιώσεις στο πνεύμα σου τους μεγάλους αυτούς ανθρώπους να μεγαλώνουν,
Να σε διδάξουν όπως η αυγή φωτίζει το μοναστήρι
Και καθώς η καρδιά σου θα βυθίζεται όλο και πιο μπροστά
Η ζεστή τους ακτίνα θα σε ηρεμεί και θα σου δίνει ζωή,
Η ψυχή σου θα είναι έτοιμη να τους απαντήσει
Θα καταλάβεις την αγαθότητα, την καλοσύνη, θα νοιώσεις να λιώνουν
Σαν το χιόνι στην φωτιά, ο εγωισμός, η οργή,
Το κακό, οι προκαταλήψεις, οι βασιλιάδες, οι αυτοκράτορες!
Γιατί πρώτα αποκτά ο άνθρωπος σοφία.
Και μετά ελευθερία. Κι όλο αυτό το φως,
Είναι δικό σου, γι’ αυτό κατάλαβε πως από μόνος σου το σβήνεις!
Αυτά που ονειρεύεσαι θα τα βρεις στα βιβλία.
Τα βιβλία που μπαίνοντας στη σκέψη σου λύνουν
Τα δεσμά που κρατούν το λάθος με την αλήθεια ανακατωμένα,
Γιατί κάθε συνείδηση είναι κι ένας γόρδιος δεσμός.
Είναι ο φύλακας, ο οδηγός, ο φύλακάς σου.
Θεραπεύει το μίσος σου, αφαιρεί την τρέλα σου.
Να τι χάνεις, δυστυχώς με το λάθος σου!
Το βιβλίο είναι ο δικός σου πλούτος! Είναι η γνώση,
Το δίκιο, η αλήθεια, η αρετή, το καθήκον,
Η πρόοδος, η λογική που διαλύει τα παραμιλητά.
Κι εσύ όλα αυτά τα καταστρέφεις!
– Δεν ξέρω να διαβάζω.
Ένα ποίημα του Βίκτωρα Ουγκώ (1802-1885)
Από την συλλογή του ιδίου ''l'Annee terrible'' , το ποίημα έχει τίτλο ''A qui la faute?''
''Σε ποιον το σφάλμα?''
Η βία , η καταστροφή , ως συνοδοιπόροι της άγνοιας και της αμάθειας.Η άγνοια και η αμάθεια να προηγούνται της βίας και της καταστροφής.Με άλλα λόγια ''έλλειμμα παιδείας'' , από εκείνο το γνωστό , το οποίο όλοι ξέρουμε έστω και έναν συνήθη ύποπτο για να το χρεώσουμε.Έχω την αίσθηση πως σήμερα που ως κοινωνία έχουμε διαπρέψει στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού , ζητούμενο μας θα έπρεπε να είναι να εντοπίσουμε και να υπερκεράσουμε κάθε εμπόδιο ανάμεσα στο άτομο και την ουσιαστική μόρφωση.Να δούμε πέρα από το προφανές αυτό που το έχουμε μπροστά μας και το πολεμάμε , όσο θέλουμε και όσο μπορούμε.Λέγεται κυβέρνηση το προφανές και ώσπου να γκρεμιστεί κάποιος φούρνος και να σπάσει ο φαύλος δεξιόστροφος κύκλος μέσα στον οποίο κινούμαστε πάντα θα λέγεται έτσι. Να δούμε όλα αυτά τα αθέατα τα οποία αξίζουν να τους αποδοθούν ψόγοι για την παιδεία την δική μας και των γύρω μας και τα οποία μπορούν και μας ξεγλιστράνε καθημερινά πίσω από τσιτάτα , μεγαλοστομίες και μικρά γράμματα.
Μπορούμε να αναζητήσουμε και να ανακαλύψουμε όλους αυτούς που κρέμονται από την ελπίδα να μείνουμε δεμένοι με τα ΄΄δεσμά που κρατούν το λάθος με την αλήθεια ανακατωμένα''.Και ας ξέρουμε πως πρόκειται για δουλειά για βαρέα και ανθυγιεινά , τόνους βαρέα και ανθυγιεινά..Δουλειά που προυποθέτει το σθένος να αντέχεις να χαλάς την ζαχαρένια σου κάθε τόσο , καθιστώντας υπόλογους ανθρώπους που μέχρι χτες ίσως και να τους έκρινες ως υπεράνω υποψίας.Δουλειά που προυποθέτει και το σθένος να αντέχεις την δριμεία αυτοκριτική.Δουλειά που πρέπει να γίνει ως πρώτο βήμα για να έρθει η αλλαγή οριστικά και αμετάκλητα και όσο το δυνατόν λιγότερο βίαια.Στόχος να είναι και πάλι το να βρούμε σε ποιον να αποδώσουμε το σφάλμα μην αφήνοντας κανέναν υπαίτιο απ έξω αυτή την φορά.Ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό.Μόνο εντοπίζοντας τα λάθη μπορούμε να προσπαθήσουμε να τα αποφύγουμε.
Για εμένα ως και σήμερα λάθος που δεν απέφευγα ήταν και η αριστερά μας.Χοντρό λάθος παιδαριώδες και προφανές που σίγουρα κάπου πίσω από τα μεγάλα της κόμματα κρυβόταν κάποια μικρή , αυθεντική κίνηση την οποία εγώ η ελεεινή την αγνοούσα και ωσπόυ να την ανακαλύψω ψήφιζα εκείνα , με κάποιες τύψεις προς την έλλογη μου υπόσταση ομολογουμένως.Καπηλευμένη ίσως αριστερά μα παράλληλα ότι πιο κοντινό στις αρχές μου σε οργανωμένο κόμμα.
Ξέρω πως για να μπορούμε σήμερα έστω και να σχηματίζουμε την εικόνα της ιδέας της παιδείας στο μυαλό μας κάποτε μυαλά στριφογύρισαν με τρελούς ρυθμούς , πολίτες βγήκαν στους δρόμους και ξελαρυγγιάστηκαν , οι γραφομηχανές πήραν φωτιά , τα τυπογραφεία στέναξαν και χύθηκε ανθρώπινο αίμα.Όλα αυτά τα ονομάζουμε αριστερά.Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς , ιστορικά αυτό είναι αριστερά.Ιδεολογικά αυτό είναι αριστερά.Η αμφισβήτηση , ο αγώνας για την ελευθερία , την ανθρωπιά και την παιδεία.''Αριστερά'' τι ωραία λέξη..!
Για εμένα ως και σήμερα λάθος που δεν απέφευγα ήταν και η αριστερά μας.Χοντρό λάθος παιδαριώδες και προφανές που σίγουρα κάπου πίσω από τα μεγάλα της κόμματα κρυβόταν κάποια μικρή , αυθεντική κίνηση την οποία εγώ η ελεεινή την αγνοούσα και ωσπόυ να την ανακαλύψω ψήφιζα εκείνα , με κάποιες τύψεις προς την έλλογη μου υπόσταση ομολογουμένως.Καπηλευμένη ίσως αριστερά μα παράλληλα ότι πιο κοντινό στις αρχές μου σε οργανωμένο κόμμα.
Ξέρω πως για να μπορούμε σήμερα έστω και να σχηματίζουμε την εικόνα της ιδέας της παιδείας στο μυαλό μας κάποτε μυαλά στριφογύρισαν με τρελούς ρυθμούς , πολίτες βγήκαν στους δρόμους και ξελαρυγγιάστηκαν , οι γραφομηχανές πήραν φωτιά , τα τυπογραφεία στέναξαν και χύθηκε ανθρώπινο αίμα.Όλα αυτά τα ονομάζουμε αριστερά.Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς , ιστορικά αυτό είναι αριστερά.Ιδεολογικά αυτό είναι αριστερά.Η αμφισβήτηση , ο αγώνας για την ελευθερία , την ανθρωπιά και την παιδεία.''Αριστερά'' τι ωραία λέξη..!
Ζούμε σε μια χώρα όπου αριστερά είναι στο συλλογικό υποσυνείδητο και ο Στάλιν και ο Μελιγαλάς και η Έλλη Αθανασίου και ο Ζαχαριάδης και η Ε.Σ.Σ.Δ και η Βόρειος Κορέα και η Παπαρήγα και ο Αλαβάνος και ό,τι άλλο θες.Μια χώρα με πολίτες που τον όρο ''αριστερός'' τον έχουν μπλεγμένο μέσα τους με ουκ αμελητέο συναισθηματικό φορτίο , είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό.Εδώ όπου όλα μοιάζουν να επαναλαμβάνονται μονότονα ένας τεράστιος όγκος συμπολιτών μας είχε χάσει την παλαιά του σύνδεση με την οργανωμένη αριστερά.Είτε γιατί είχε μάθει να την φοβάται , είτε γιατί τον απογοήτευσε , ίσως και γιατί ήταν καπιταλιστικά αλλοτριωμένος.Όπως και να χει παλιά ιστορία και πολλαπλώς επαναλαμβανόμενη μοιάζει σε πολλούς ο αγώνας και γι αυτό και δεν τους εκφράζει.
Όμως ποτέ δεν είναι το ίδιο.Εκ των πραγμάτων δηλαδή..Τα πάντα ρει που έλεγε και ο Ηράκλειτος.Αν μη τι άλλο τότε δεν ήσουν εκεί εσύ και εγώ.Ποτέ δεν είναι το ίδιο.Και αν στην ουσία για το ίδιο διαχρονικά όλοι πολεμάμε , ποτέ δεν ξεκινάμε από το ίδιο μετερίζι.Αυτά είναι δημαγωγικές σάχλες.Να δούμε λοιπόν με ειλικρίνεια που βρισκόμαστε σε σχέση με τον στόχο μας.Και έπειτα να επαναπροσδιορίσουμε την θέση μας και να αναζητήσουμε ένα νέο σχέδιο δράσης.Όλοι οσοι λεγόμαστε άνθρωποι , αριστεροί οφείλουμε να είμαστε , γιατί όλοι από εκεί ξεκιναμε να πορευόμαστε ως υπάρξεις.Αν πιάσεις έναν πίθηκο και του δώσεις την ευκαιρία είτε να σκάσει από την πολλή κίτρινη μεστή μπανάνα ολομόναχος παρακολουθώντας τους φίλους του να πεινούν στο διπλανό κλουβί είτε να μοιραστεί λίγη ποσότητα από αυτήν με τους συντρόφους του αυτός θα επιλέξει το δεύτερο.Η αριστερά δεν είναι κομματική ταυτότητα να την κρεμάσεις στο πέτο πάνω από το κόκκινο γαρύφαλλο γιατί είναι ιδέα.Είναι ένα ένστικτο που επιδιώκει να γίνει βίωμα παρ όλα τα εμπόδια.
Και ντρέπομαι κάτι τέτοιες ώρες για το που έχουμε καταντήσει πολιτισμικά γιατί από εκεί που βρίσκομαι εγώ , βλέπω φουσκωμένους αριστερούς εγωισμούς έτοιμους να ξεσπάσουν όλο κενότητα.Να κατατρώγει ακόρεστα ο εγωισμός τους το δίκιο των ιδίων αλλά και το δικό μας.Και λίγο τα έχω πάρει το κακόμοιρο..Γιατί νομίζω το έχω ξαναπεί , αλλά είμαι σε αυτή την αναθεματισμένη ηλικία που θες κάπου να πιστέψεις , κάπου δίκαια και λογικά..Δεν ανέχομαι η αριστερά να παίζει τον ρόλο του ψωρο-γύπα πάνω από το σάπιο πτώμα του καπιταλισμού.Θέλω ιδέες εκφρασμένες με ειλικρίνεια και σεβασμό στον πολίτη και προπάντων θέλω οι όποιες αυτές ιδέες που θα εκφράζονται από την αριστερά να είναι υποκείμενο συζήτησεων όχι μόνο μέσα στα πλαίσια τα κομματικά μα και στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου.Εκεί όπου η κριτική θα βοηθά την ιδέα να ωριμάσει πέρα από τις άγουρες και άνοστες πολιτικές γραμμές.
Γιατί όχι , δεν φταίει ο πολίτης μονάχα που βρίσκεται στο έρεβος της άγνοιας και σέρνεται από τα όποια Μ.Μ.Ε..Φταίει και η αριστερά που όταν της δίνεται η ευκαιρία να ενεργοποιήσει συνειδήσεις στέκεται κατώτερη των περιστάσεων.Δεν φταίει ολότελα ο πολίτης που σαστισμένος κάθεται και ακούει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να του τάζει ένα μέλλον με ξεκουκουλωμένους κουκουλοφόρους και δεν ξεσηκώνεται διπλά εξαγριωμένος και αποφασισμένος κόντρα στο παρακράτος και τους εντολοδόχους του , φταίει και αυτός που μαζεύει ενίοτε ψηφαλάκια από τους θλιβέρα λίγους , κατά την εντύπωση που έχω σχηματίσει , θερμοκέφαλους χουλιγκάνους που θέλουν να πιστεύουν πως σπάζοντας και καίγοντας δημιουργούν μια κάποια όποια συνείδητότητα.Και ίσως αυτός φταίει πιο πολύ γιατί και αυτός και οι όμοιοι του έτσι στερούν την ελπίδα σε όσους από εμάς θέλουμε να πιστέψουμε.
Ξέρω ότι πολύς κόσμος θα στραφεί αριστερά στις επόμενες εκλογές.Όταν δεν σου έχουν μείνει ούτε τα βασικά για να πορευτείς στην ζωή ξαφνικά οι διαφημίσεις μια ζωής όλο επιτυχίες , κοινωνική άνοδο και υλική ευημερία φαντάζουν χίμαιρες και στον πιο φαντασιόπληκτο.Ο κόσμος δεν μασάει πια από νεοφιλελεύθερα παραμύθια.Καλά κάνει.Έχω μια εικόνα στο μυαλό μου αποπροσανατολισμένων κομματόσκυλων να ψάχνει για τσομπάνη που στην πορεία αναμειγνύεται με την στρατιά των ζαμανφού δεν-ψηφίζω-δεν-το-πολυκουράζω βολεψάκηδων αλλά και με το σμήνος των ενοχλητικών θα-ψηφίσω-αριστερο-κόμμα-μεν-αλλά-όχι-με-όλη-μου-την-καλή-διάθεση-δε-γιατί-πολύ-μου-την δίνει-το-εκείνο-τους (στο εκείνο τους προσθέστε το ότιδηποτε π.χ. την παλαιολιθικότητα τους , την ακαμψία τους , την αγάπη για την καρέκλα τους) έτοιμων να φέρουν τα πάνω κάτω στο πολιτικό μας κατεστημένο.Η ψήφος τους η επόμενη θα αποτελεί στοιχείο της πρώτης επανάστασης στην οποία θα πάρουν μέρος.Κάτι μου λέει ότι αυτή η ειρηνική επανάσταση δεν θα ευωδώσει.Η ψήφος μας θα γίνει εργαλείο στα χέρια των κουλών εκ των αριστερών καρεκλάκηδων για να ικανοποιηθούν τα απωθημένα ετών.Η ψήφος μας θα γίνει ψήφος εμπιστοσύνης στα χρόνια μπαρουφολογίας χωρίς πραγματικό αντίκρισμα των κλειστών ιδεολογικά κομματικών συγκεντρώσεων του παρελθόντος.
Θα χρειαστεί να μπει πολύ νερό στο αυλάκι της κοινωνικοπολιτικής αναμόρφωσης.Αυτά είναι τα κακά νέα.Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε στον σωστό μη χειρότερα δρόμο.Να τιμήσουμε την απαξιωμένη για όλους τους λανθασμένους και όλους τους σωστούς λόγους αριστερά και ας πέσει να μας πλακώσει για λίγο.
Θέλω να μπορέσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου σε όλη μου την ζωή.Να μην βρεθώ ποτέ στην απελπιστική θέση αυτού του σύγχρονου ΄΄δεν ξέρω να διαβάζω'' , να μην γίνω ποτέ ''δεν ξέρω να διαβάζω τα ψιλά γράμματα και αγανάκτησα''.Όμως για να γίνει αυτό πιο εφικτό , κάτι μου λέει πως η μόνη λύση είναι όλοι αυτοί που σήμερα ενστικτωδώς απαξιώνουν το σάπιο πολιτικό μας σύστημα να πάρουν τα πιο συνειδητά τους μυαλά και να κατέβουμε όλοι μαζί παρέα στο τραπέζι του διαλόγου τολμώντας να ψάλλουμε πλάι σε αυτούς που πήραν μονότερμα την αριστερή ρητορική και που συνειδητά ποντάρουν χρόνια τώρα στο 14 (1914) κόκκινο.Δεν νομίζω ότι προλαβαίνουμε να τους ταρακουνήσουμε πριν να τους κάτσει η μπήλια.
Μετά τι θα γίνει και σε ποιον θα πρέπει να χρεώσουμε το λάθος?Κάπου εκεί η διανοητική μου ικανότητα με εγκαταλείπει , αλλά είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως πολύ μου αρέσουν οι εκπλήξεις.
Όμως ποτέ δεν είναι το ίδιο.Εκ των πραγμάτων δηλαδή..Τα πάντα ρει που έλεγε και ο Ηράκλειτος.Αν μη τι άλλο τότε δεν ήσουν εκεί εσύ και εγώ.Ποτέ δεν είναι το ίδιο.Και αν στην ουσία για το ίδιο διαχρονικά όλοι πολεμάμε , ποτέ δεν ξεκινάμε από το ίδιο μετερίζι.Αυτά είναι δημαγωγικές σάχλες.Να δούμε λοιπόν με ειλικρίνεια που βρισκόμαστε σε σχέση με τον στόχο μας.Και έπειτα να επαναπροσδιορίσουμε την θέση μας και να αναζητήσουμε ένα νέο σχέδιο δράσης.Όλοι οσοι λεγόμαστε άνθρωποι , αριστεροί οφείλουμε να είμαστε , γιατί όλοι από εκεί ξεκιναμε να πορευόμαστε ως υπάρξεις.Αν πιάσεις έναν πίθηκο και του δώσεις την ευκαιρία είτε να σκάσει από την πολλή κίτρινη μεστή μπανάνα ολομόναχος παρακολουθώντας τους φίλους του να πεινούν στο διπλανό κλουβί είτε να μοιραστεί λίγη ποσότητα από αυτήν με τους συντρόφους του αυτός θα επιλέξει το δεύτερο.Η αριστερά δεν είναι κομματική ταυτότητα να την κρεμάσεις στο πέτο πάνω από το κόκκινο γαρύφαλλο γιατί είναι ιδέα.Είναι ένα ένστικτο που επιδιώκει να γίνει βίωμα παρ όλα τα εμπόδια.
Και ντρέπομαι κάτι τέτοιες ώρες για το που έχουμε καταντήσει πολιτισμικά γιατί από εκεί που βρίσκομαι εγώ , βλέπω φουσκωμένους αριστερούς εγωισμούς έτοιμους να ξεσπάσουν όλο κενότητα.Να κατατρώγει ακόρεστα ο εγωισμός τους το δίκιο των ιδίων αλλά και το δικό μας.Και λίγο τα έχω πάρει το κακόμοιρο..Γιατί νομίζω το έχω ξαναπεί , αλλά είμαι σε αυτή την αναθεματισμένη ηλικία που θες κάπου να πιστέψεις , κάπου δίκαια και λογικά..Δεν ανέχομαι η αριστερά να παίζει τον ρόλο του ψωρο-γύπα πάνω από το σάπιο πτώμα του καπιταλισμού.Θέλω ιδέες εκφρασμένες με ειλικρίνεια και σεβασμό στον πολίτη και προπάντων θέλω οι όποιες αυτές ιδέες που θα εκφράζονται από την αριστερά να είναι υποκείμενο συζήτησεων όχι μόνο μέσα στα πλαίσια τα κομματικά μα και στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου.Εκεί όπου η κριτική θα βοηθά την ιδέα να ωριμάσει πέρα από τις άγουρες και άνοστες πολιτικές γραμμές.
Γιατί όχι , δεν φταίει ο πολίτης μονάχα που βρίσκεται στο έρεβος της άγνοιας και σέρνεται από τα όποια Μ.Μ.Ε..Φταίει και η αριστερά που όταν της δίνεται η ευκαιρία να ενεργοποιήσει συνειδήσεις στέκεται κατώτερη των περιστάσεων.Δεν φταίει ολότελα ο πολίτης που σαστισμένος κάθεται και ακούει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να του τάζει ένα μέλλον με ξεκουκουλωμένους κουκουλοφόρους και δεν ξεσηκώνεται διπλά εξαγριωμένος και αποφασισμένος κόντρα στο παρακράτος και τους εντολοδόχους του , φταίει και αυτός που μαζεύει ενίοτε ψηφαλάκια από τους θλιβέρα λίγους , κατά την εντύπωση που έχω σχηματίσει , θερμοκέφαλους χουλιγκάνους που θέλουν να πιστεύουν πως σπάζοντας και καίγοντας δημιουργούν μια κάποια όποια συνείδητότητα.Και ίσως αυτός φταίει πιο πολύ γιατί και αυτός και οι όμοιοι του έτσι στερούν την ελπίδα σε όσους από εμάς θέλουμε να πιστέψουμε.
Ξέρω ότι πολύς κόσμος θα στραφεί αριστερά στις επόμενες εκλογές.Όταν δεν σου έχουν μείνει ούτε τα βασικά για να πορευτείς στην ζωή ξαφνικά οι διαφημίσεις μια ζωής όλο επιτυχίες , κοινωνική άνοδο και υλική ευημερία φαντάζουν χίμαιρες και στον πιο φαντασιόπληκτο.Ο κόσμος δεν μασάει πια από νεοφιλελεύθερα παραμύθια.Καλά κάνει.Έχω μια εικόνα στο μυαλό μου αποπροσανατολισμένων κομματόσκυλων να ψάχνει για τσομπάνη που στην πορεία αναμειγνύεται με την στρατιά των ζαμανφού δεν-ψηφίζω-δεν-το-πολυκουράζω βολεψάκηδων αλλά και με το σμήνος των ενοχλητικών θα-ψηφίσω-αριστερο-κόμμα-μεν-αλλά-όχι-με-όλη-μου-την-καλή-διάθεση-δε-γιατί-πολύ-μου-την δίνει-το-εκείνο-τους (στο εκείνο τους προσθέστε το ότιδηποτε π.χ. την παλαιολιθικότητα τους , την ακαμψία τους , την αγάπη για την καρέκλα τους) έτοιμων να φέρουν τα πάνω κάτω στο πολιτικό μας κατεστημένο.Η ψήφος τους η επόμενη θα αποτελεί στοιχείο της πρώτης επανάστασης στην οποία θα πάρουν μέρος.Κάτι μου λέει ότι αυτή η ειρηνική επανάσταση δεν θα ευωδώσει.Η ψήφος μας θα γίνει εργαλείο στα χέρια των κουλών εκ των αριστερών καρεκλάκηδων για να ικανοποιηθούν τα απωθημένα ετών.Η ψήφος μας θα γίνει ψήφος εμπιστοσύνης στα χρόνια μπαρουφολογίας χωρίς πραγματικό αντίκρισμα των κλειστών ιδεολογικά κομματικών συγκεντρώσεων του παρελθόντος.
Θα χρειαστεί να μπει πολύ νερό στο αυλάκι της κοινωνικοπολιτικής αναμόρφωσης.Αυτά είναι τα κακά νέα.Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε στον σωστό μη χειρότερα δρόμο.Να τιμήσουμε την απαξιωμένη για όλους τους λανθασμένους και όλους τους σωστούς λόγους αριστερά και ας πέσει να μας πλακώσει για λίγο.
Θέλω να μπορέσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου σε όλη μου την ζωή.Να μην βρεθώ ποτέ στην απελπιστική θέση αυτού του σύγχρονου ΄΄δεν ξέρω να διαβάζω'' , να μην γίνω ποτέ ''δεν ξέρω να διαβάζω τα ψιλά γράμματα και αγανάκτησα''.Όμως για να γίνει αυτό πιο εφικτό , κάτι μου λέει πως η μόνη λύση είναι όλοι αυτοί που σήμερα ενστικτωδώς απαξιώνουν το σάπιο πολιτικό μας σύστημα να πάρουν τα πιο συνειδητά τους μυαλά και να κατέβουμε όλοι μαζί παρέα στο τραπέζι του διαλόγου τολμώντας να ψάλλουμε πλάι σε αυτούς που πήραν μονότερμα την αριστερή ρητορική και που συνειδητά ποντάρουν χρόνια τώρα στο 14 (1914) κόκκινο.Δεν νομίζω ότι προλαβαίνουμε να τους ταρακουνήσουμε πριν να τους κάτσει η μπήλια.
Μετά τι θα γίνει και σε ποιον θα πρέπει να χρεώσουμε το λάθος?Κάπου εκεί η διανοητική μου ικανότητα με εγκαταλείπει , αλλά είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως πολύ μου αρέσουν οι εκπλήξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου