μιθριδατισμός στην κοινωνία

Διαλέγουμε ένα δηλητήριο ,ένα δηλητήριο το οποίο υποψιαζόμαστε ότι παραμονεύει κάποιος να μας το δώσει και το λαμβάνουμε σε μικρές δόσεις ώσπου να αποκτήσουμε ανοσία σε αυτό. Σιγά σιγά το δηλητήριο μας γίνεται οικείο , γίνεται συνήθεια πια ηδονική.. Ευγνωμοσύνη σε αυτό που δεν σε σκότωσε αλλά σε έκανε πιο δυνατό


''Έξις δευτέρα φύσις'' μου έλεγαν, πάντα όμως μου το έλεγαν για κακό , ποτέ για καλό , έτσι τους είχαν μάθει , κάθε συνήθεια μοιάζει κόλαση προσωποποιημένη και τι να κάνεις..?Τρέχεις στους ψυχολόγους γιατί συνήθισες στην σοκολάτα , στο σεξ , στο καλοκαίρι , στο καλό φαγητό , στους ανθρώπους , στην αναζήτηση της ουτοπίας της αγάπης ,στο τραγούδι του τζίτζηκα , στον ύπνο , στις ονειροπολήσεις , στην ροκ..Σου είπαν ότι είναι κακό το να συνηθίζεις και εσύ προσπάθησες να κατάλαβεις..Μάλλον κατάλαβες.''Μην τρως τα νύχια σου , έξις δευτέρα φύσις'' θυμάσαι σου έλεγαν ,ακόμη λίγο ασύνδετο φαντάζει αλλά προφανώς σχετίζεται με την πεποίθηση ότι κάθετι που κάνεις ,πόσο μάλλον οι συνήθειες σου -δηλαδή πράξεις στις οποίες προβαίνεις κατ΄επανάληψη - προδίδουν το ποιος είσαι και προφανέστατα κανείς δεν θέλει να είναι ένα μάτσο φαγωμένα νύχια.. Έμαθες ότι δεν πρέπει να εξαρτάσαι από συνήθειες, θες να είσαι ελεύθερος και θες κυρίως οι υπόλοιποι να σε βλέπουν ελεύθερο και ανεξάρτητο και τι να κάνεις τρέχεις να απαλλαγείς...

Ποιος να στο έλεγε ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν λίγο λίγο να συνηθίσουν το κρύο ,μένοντας ουσιαστικά γυμνοί κατά την διάρκεια του χειμώνα αναμετρώμενοι με έναν κατασκευασμένο κίνδυνο , ίσως με το θνητό της ύπαρξης τους , σαν άλλοι σαμάνοι οι οποίοι τριγυρνούν μόνοι στην ερημιά απορρίπτοντας κάθε ηδονή προσπαθώντας να υπερπηδήσουν κάθε τι το υλικό , κάθε τι το οποίο δυνητικά μπορεί να τους καθηλώσει ανήμπορους.Ποιος να στο έλεγε ότι η ψυχολογία μπορεί να θεραπεύσει μέσω της δύναμης της συνήθειας(βλ.συμπεριφορισμός).Ποιος να στο έλεγε ότι η συνήθεια μπορεί να κρύβει δύναμη ικανή να μας αλλάξει ποικιλοτρόπως.Πάντα για κακιά μας την παρουσίαζαν την κυρα-συνήθεια..Όλοι σαν να το συμφώνησαν , πρέπει να απαλλαγούμε από τις συνήθειες μας ,από τις εμφανώς καταστροφικές έως τις ευχάριστα ηδονικές όλες ως περιττές και βλαβερές κρίνονται.
Η οικογενειακή μας επιχείρηση δίπλα σε ένα βενζινάδικο.Δεν ξέρω ποια από τις δυο πρόλαβε να τη λάτρεψει πρώτη , πάντως γεγονός είναι ότι την μυρωδάτη μπόχα της βενζίνης , την υπομείναμε , την συνηθίσαμε , την λατρέψαμε..Ο μπαμπάς εκνευρίζεται με αυτό μας το χούι να ανοίγουμε τα παράθυρα τέντα κάθε όταν πάμε να βάλουμε βενζίνη.Κακιά συνήθεια..Να το ξέρεις, όλοι θα σου πουν να την κόψεις αν τυχόν την αποκτήσεις ποτέ..
Κανείς όμως δεν θα σου πει ότι θες δεν θες συνηθίζεις στο δηλητήριο της κοινωνίας στην οποία ζεις.Ίσως να νομίζουν βέβαια οτι σου κάνουν χάρη με την στάση τους αυτή , άλλωστε με αυτό τον τρόπο δεν αγχώνεσαι με την πραγματική σου κατάντια και αντίθετα ασχολείσαι με το να αλλάζεις κατά καιρούς τα ασήμαντα φορτία εμπειριών - συνηθειών τα οποία κουβαλάς σαν να ήταν έπιπλα ξεχαρβαλωμένα τα οποία στέλνεις για μεταποίηση.Μάθαμε να μένουμε στωικοί σε κάθε τι το άσχημο , το κακό γιατί συνηθίσαμε , η καλύτερα , μας συνήθισαν σε κάθε τι το άσχημο ,το κακό. Έτσι έχουν τα πράγματα...έξις δευτέρα φύσις.
Οι περισσότεροι δικαιολογούν την όποια αδράνεια τους κάτω από το σχήμα της ιώβιας υπομονής του αδύναμου ατόμου έναντια στο κατεστημένο (έτσι - έχουν - τα - πράγματα) . Όταν όμως για παράδειγμα έχεις μάθεις πια την ειδησεογραφική εικόνα του θανάτου , όταν την συναντάς τόσο συχνά που σιγά σιγά σταματάς να νιώθεις , τότε , συνήθισες ,δεν υπομένεις πια..Συνήθισες..και αυτή ακριβώς είναι τώρα η φύση σου ,η δεύτερη μιαρή φύση σου από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα και ίσως πια δεν θες να ξεφύγεις..
Το δηλητήριο ρέει άφθονο από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου.Έχεις μεγαλώσει σε μια οικογένεια η οποία στο κέρναγε σε δόσεις μαζί αν ήσουν τυχερός με ανθρωπιστική παιδεία και όπερες του τύπου ''cosi fan tutte'' ενώ παράλληλα σε εφοδίαζε όσο μπορούσε με τα τυπικά προσόντα για την μελλοντική σου ανέλιξη σε έναν νέο Πάρθο βασιλιά της γειτονιάς σου.Παράλληλα φυσικά ψέλλιζες ιστορίες για δικαιοσύνη , δημοκρατία , αλήθεια , καλοσύνη αλλά σε λέγανε ονειροπόλο...Ενηλικιώνεσαι και με κλειστά τα χείλη σου λένε ευγνωμοσύνη σε αυτό που δεν σε σκότωσε αλλά σε έκανε πιο δυνατό..Όταν υπομείνεις τους ''υπεράνθρωπους'' εγκληματίες , άκαρδους , συμφεροντολόγους , μισάνθρωπους , κομπλεξικους αυτού του κόσμου με την πλήρη ανοσία , αμνηστία , όταν γίνουν μια δεδομένη συνήθεια τότε πια δεν μπορεις να φανταστεις τον κόσμο χωρις αυτους , δεν θες να τον φανταστείς γιατί ''συμπτωματικά'' έχεις ήδη αρχίσει να παίζεις το παιχνίδι τους , έχεις ήδη αρχίσει να αναπτύσσεις ανοσία και ξέρεις απ'έξω και ανακατωτά τα μπουκαλάκια με τα δηλητήρια...Σημείωσε να μην ξεχάσεις να τα μάθεις και στα παιδιά σου!