Ο Μάρτιος

Είναι ο αγαπημένος μου μήνας.Οι εναλλαγές του καιρού συμβαδίζουν επιτέλους με την εναλλαγή των επιθυμιών και της διάθεσης μου.Δεν αυτοχαρακτηρίζομαι ως κυκλοθυμική από την εφηβεία μου ήδη , θεωρώντας ίσως λανθασμένα πως η λέξη ''κυκλοθυμικός'' προδικάζει την διπολική διαταραχή.Αυτά παθαίνει κανείς αν διαβάζει ψυχολογία από τα μικρατά του.Ξυπνάω λοιπόν ένα πρωί και με περιμένει χιόνι στην κουπαστή της σκάλας θυμίζοντας μου πόσο χαρά μπορεί να φέρει το σπάνιο.Δυο μέρες πριν φυτεύαμε μια αμυγδαλιά στον κήπο , ένα μέτρο από εκεί που δέσποζε εκείνη που έπεσε 10 χρόνια πριν λόγω θυελλωδών ανέμων , για να γιορτάσουμε την άνοιξη που μας ζέστανε και την επέτειο μας.Λασπώσαμε τα παπούτσια μας και μετά τα τρίβαμε στις πέτρες και τα καθαρίζαμε με λάστιχα και μωρομάντηλα για να ανέβουμε στο σπίτι.Μας πρόλαβε η βροχή η οποία ξεκίνησε όταν πατούσαμε το χώμα με την τσάπα για να φύγει ο αέρας από τις ρίζες του δέντρού και έτσι αναβλήθηκε το σχέδιο για το άμεσο φύτεμα και μιας βερυκοκιάς η οποία τώρα στωικά περιμένει την καλοκαιρία στην γλάστρα της.Ανεβήκαμε και οι δυο σχεδόν με τις μύτες την σκάλα , εσύ με τα παπούτσια και εγώ με τις κάλτσες και αυτό μου θύμισε σκανταλιά.Τα σχέδια για το βράδυ ματαιώθηκαν εκ των πραγμάτων.Όπως είχαν ματαιωθεί και τα προηγούμενα.Να γιατί μου αρέσει ο Μάρτης.Απευθύνεται ξεκάθαρα σε αυτούς που δεν θα σκάσουν αν δεν γίνουν όλα όσα προγραμμάτισαν , απευθύνεται στους περιπετειώδεις ονειροπόλους που σχεδιάζουν στο μυαλό πιθανότητες μα πάντοτε γνωρίζουν πως όλα μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατραπούν για να ξεπηδήσει το αναπάντεχο το οποίο δεν είναι εκ προοιμίου κακό.Και στραβά θα συμβούν τον Μάρτη , θα πρέπει να δουλέψω υπερωρίες , να μπω σε ρόλους που δεν αγαπώ μα οφείλω να παίξω , να συμβιβαστώ με το γεγονός πως όλα μαζί δεν γίνονται και θα πρέπει να αναβάλλω την αγορά των βιβλίων που έχω βάλει στο μάτι , να χάσω την ευκαιρία να βρεθώ με δυο αγαπημένες φίλες σε μια σπέσιαλ βραδυά λόγω κακοκαιρίας , να μάθω πως ένα αγαπημένο πρόσωπο που μένει μακριά πάσχει από αλτζχάιμερ και πολλά άλλα που ακόμη δεν γνωρίζω.Τον Μάρτη βρίσκονται όμως σε πλήρη άνθηση οι αμυγδαλιές.Στην Κατεχάκη τα αγριολούλουδα οργιάζουν.Όλα είναι τόσο φρέσκα και μοιάζουν καινούργια.Αυτό πρέπει να δίνει μια κάποια αισιοδοξία.Πήγα για πρώτη φορά στο jamon το οποίο το ξέρω θα μου γίνει συνήθεια.Γιατί όχι?Θυμίζει Ισπανία όσο τίποτα , παίζει μουσικάρα , οι τιμές είναι πολυ καλές , η διακόσμηση στα γούστα μου , το προσωπικό κάτι που σπανίζει , τίμιο.Μας πρότειναν στο τέλος να μην πάρουμε για αρχή δυο γλυκά μα ένα , γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα σκαγαμε.Το μόνο μείον του μαγαζιού , το οποίο είμαι βέβαιη για άλλους θα φαντάζει ως συν , είναι η μικρή χωρητικότητα του η οποία φέρνει μια έντονη οικειότητα με τους γύρω.Μάρτης και τριγυρίζω σαν το όρνιο γύρω από την βιβλιοθήκες του μπαμπά μαζεύοντας τίτλους και εικόνες.Κάνω λίστες τον Μάρτιο.Ξαναδιαβάζω όσα αγαπώ πετώντας από επάνω μου την ένταση της εξεταστικής , ανακαλύπτω άλλα που αγόρασα και δεν είχα έπειτα όρεξη να διαβάσω νευριάζοντας με τον ευατό μου για το θράσος μου , τρυπώνω σε σελίδες θεωριών συνομωσίας και management με ένα αίσθημα σαν αυτό του να διαβάζεις super katerina στα 22 σου.Γράφω στο blog μου ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι.Χάνομαι σε τουριστικούς οδηγούς και site για την Ρώμη.Σκέφτομαι αν θα ανοίξω και άλλα blog ή αν θα στιμώξω εδώ μέσα τις εμπειρίες μου στο αεροπλάνο και τις πόλεις που τριγύρισα , τις αγαπημένες μου συνταγές , τα εστιατόρια , τα καφέ , τις αγαπημένες μου ταινίες , σκηνοθέτες , βιβλία , μουσική , ζωγράφους , ιστορικές προσωπικότητες , ηθοποιούς και λογοτέχνες.Μάλλον εδώ μέσα θα τα χώσω εδώ που τα λέμε..Το καλοριφέρ κάνει έναν θόρυβο παλιό και προφανέστατα οικείο μιας και εδώ μέσα μεγάλωσα.Φτιάχνω βραχιολάκια για να μην με κάψει ο ήλιος , μα προς το παρόν δεν μου αρέσει κανένα , τα έκανα βιαστικά γαρ.Είμαι αισιόδοξη.
Τέλος του Μάρτη θα γίνω 23.Ναι καλά καταλάβατε τα γενέθλια μου με καθιστούν ως ένα βαθμό αναξιόπιστο φανατικό οπαδό του Μαρτίου.Το παραδέχομαι.Τόσες συγκεντώσεις με πρόσωπα αγαπημένα , τόσες αστείες στιγμές , τόσα ξεκαθαρίσματα κάθε Μάρτη με έκαναν ανέκαθεν με το που μπαίνει ο μήνας να βρίσκομαι σε μια κατάσταση υπερδιέγερσης.Ίσως για αυτό Μάρτη είχα το πιο αξιομνημόνευτο πρώτο ραντεβού 4 χρόνια πριν.Ήμουν πιο ανοιχτή από ποτέ στις πιθανότητες , χαρούμενη και ενθουσιασμένη.Φαντάζομαι πως 4 χρόνια μετά η Κυψέλη που τότε πρωτογνώριζα θα είναι διαφορετική και αυτό με παρηγορεί για το σπίτι με τα σκούρα ξύλινα πατώματα και την άθλια κουζίνα που δεν βλέπω πια.Μάρτιος και τα σούπερ μάρκετ γέμισαν σπαράγγια , θα δω το sleuth στο θέατρο το οποίο ως ταινία με μάγεψε.Πήρα ένα 9 ακόμη.Κάνω επανάληψη στα ιταλικά μου και ξεσκονίζω την ιστορία της τέχνης που θα δώσω τον ιούνη.Τα ιταλικά μουσεία μας περιμένουν!