η περιέργεια

Το πιο ενδιαφέρον ανθρώπινο χαρακτηριστικό το οποίο και μοιραζόμαστε με τα ζώα είναι ,μετά φυσικά από το συναίσθημα της αγάπης , η περιέργεια.Έχω πάντα την αίσθηση ότι όσο πιο αυθεντικά περίεργος είσαι για την ζωή και τα συμπαραμαρτυρούντα της τόσο πιο αξιαγάπητος μοιάζεις και εσύ αλλά και ο σκύλος σου ο οποίος ψάχνει αγωνιωδώς να βρει το κρυμμένο του μπαλάκι κάτω από ένα βουνό από διακοσμητικά μαξιλαράκια του καναπέ.Τυχαίο?Δεν νομίζω..Η περιέργεια και η αγάπη συμπυκνώνουν όλη την δημιουργική ενέργεια της ζωής.Δεν μπορείς παρά να θαυμάζεις την ανάγκη κάποιου να χώνεται σε νέα μυστήρια , σε νέες καταστάσεις , σε νέες εικόνες ρουφώντας έτσι πολύτιμο οξυγόνο , αποποιούμενος το προφανές και την ρουτίνα του.
Έχοντας περάσει μια ζωή περιτριγυρισμένη από γάτες και σκύλους παρατήρησα νωρίς πως όταν κάτι τους παραξενεύει , το πρώτο πράγμα που κάνουν μηχανικά για να περιεργαστούν το μυστήριο της εκάστοτε κατάστασης είναι να γείρουν το κεφάλι τους μια προς τα δεξιά και μια προς τα αριστερά μη χάνοντας όμως ούτε για κλάσμα του δευτερολέπτου τα μάτια από τον στόχο.Αυτή τους η κίνηση είναι τόσο δεδομένη και χαρακτηριστική που δεν μπορεί να είναι παρά μια κίνηση έμφυτη η οποία έχει να κάνει με την βασική ανάγκη του εγκεφάλου να αναγνωρίζει το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται για να μπορέσει να δώσει έπειτα τις αντίστοιχες εντολές προσαρμοζόμενο στο περιβάλλον του , με στόχο φυσικά κατ' αρχήν την αυτοσυντήρηση του οργανισμού.Στρέφουν αυθόρμητα το κεφάλι στο πλάι για να εντοπίσουν μια καλύτερη οπτική γωνία για την καταλάβουν τι βρίσκεται μπροστα στα μάτια τους , εξαντλούν κάθε δυνατότητα εγκεφαλική.Μια κίνηση η οποία σου θυμίζει πως δεν φτάνει ποτέ να κοιτάς , είναι απολύτως απαραίτητο και να βλέπεις.Αναγνώριση του περιβάλλοντος μετά από λύση των διαφόρων μυστηρίων της ζωής ο στόχος και εργαλείο η περιέργεια , η οποία δεν σκότωσε την γάτα , όχι τουλάχιστον παραπάνω απ΄ότι θα την σκότωνε μια ζωή απάθειας συνυφασμένη με ατέλειωτο σύρσιμο από τον ένα καναπέ στον άλλο.Γύρε και εσύ στο πλάι το κεφάλι την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσεις ένα νέο φαινομενικά άλυτο πρόβλημα , μελέτησε ολόπλευρα το πρόβλημα και ίσως έτσι στραβολαιμιασμένος να ανακαλύψεις μια εικόνα σχετικά γνώριμη ή έστω ένα φως στο τούνελ του σκοταδιού που σε άφηνε προηγουμένως απορημένο.Προχώρα σε αυτό που σχηματικά ονομάζουμε αλλαγή οπτικής γωνίας , δηλαδή σε μια διαδικασία - βήμα για την επίλυση γνωστικών κενών και την ικανοποίηση της ζωντανής σου περιέργειας.Αν τολμάς αποποιήσου την τάση σου να θεωρείς τα πάντα δεδομένα και παντοτινά και τόλμα να ξεκινάς να μαθαίνεις από το μηδέν σαν ένα περίεργο παιδί , σαν ένα περιέργο γατί.Εμπιστεύσου το ένστικτο της περιέργειας το οποίο σου κινεί το ενδιαφέρον , λύσε νέα μυστήρια , βρες πολλαπλές λύσεις σε ένα λυμμένο από παλιά αίνιγμα , δοκίμασε να ανακαλύψεις την μυρωδιά σε ένα χάδι , μην φοβάσαι το παράδοξο , το καινοτόμο , κυνήγησε την παρόρμηση σου να ακολουθήσεις αυτο που σου κινεί το ενδιαφέρον ερευνώντας το.Λίγα πράγματα μπορεί να είναι τόσο ενδιαφέροντα στη ζωή όσο αυτή η διαδρομή στην οποία σε ωθεί η αυθεντική περιέργεια , λίγα πραγματα μπορεί να είναι τόσο δημιουργικά και σωτήρια για την ψυχή.Τα κατοικίδια μας υπακούουν σε αυτό τον νόμο-ένστικτο της ζωής αυθόρμητα , όπως και τα παιδιά μας , ζώντας την ζωή στο έπακρο ενώ εμείς συχνά κρυβόμαστε γύρω από μακάβριες παροιμιακές φράσεις και φοβικά συμπλέγματα τα οποία σχετίζονται με την λανθασμένη μας αντίληψη πως αν είμαστε αρκετά προσεκτικοί και συγκρατημένοι μπορούμε να προβλέψουμε και να αποφύγουμε τις κακοτοπιές , τα λάθη.Η περιέργεια δεν σκότωσε την γάτα γιατί απλά το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι.Και αυτό δεν το λέω εγώ , αυτό το συνιστούν εκατό μελετητές εγκεφάλων (βλέπε γνωστικοί ψυχολόγοι, ψυχίατροι και γιατροί) των οποίων στόχος είναι πρώτον να μην βγείς νωρίς στην εγκεφαλική σύνταξη του αλτζχάιμερ και δεύτερον να μην σε χτυπήσει η υποτονία της κατάθλιψης βλάπτοντας την παραγωγικότητα σου και χρεώνοντας παράλληλα το σύστημα υγείας.

Επιλέγω να μαζεύω εικόνες

Τρέφω απεριόριστο σεβασμό στους ανθρώπους που επιλέγουν.Η επιλογή , είναι σκέψη και σκεπτόμενος βεβαιώνεσαι πως υπάρχεις.Κάποτε παραπονέθηκα σε έναν άνθρωπο πως δεν μπορώ να νιώσω κοντά του γιατί κρατά τις προτιμήσεις του προστατευμένες και από τον ίδιο του τον εαυτό ακόμα , μέσα σε ένα μπαούλο μυστικοπάθειας , προτιμώντας να αποδέχεται το κάθε τι με έναν εκνευριστικά απαθή τρόπο.Υποψιαζόμουν πως κατά κάποιο τρόπο φοβόταν να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό , μιας και ολοένα γαντζώνονταν από όποια πιθανή και απίθανη εκδοχή της πραγματικότητας.Γενικότερα όσο περίεργα ξένος μου φαίνεται ένας επαστάτης χωρίς αιτία άλλο τόσο δεν μπορώ να καταλάβω τον άνθρωπο ο οποίος με μια ασιατικής φιλοσοφίας ιδιοσυγκρασία πηγαίνει αβίαστα με το ρεύμα , ήσυχος και μακάριος πως ακολουθεί τον σωστό και μόνο δρόμο.Νομίζω πως για να είναι κανείς πραγματικά ευτυχισμένος πρέπει να βρει τον δρόμο του , τον δικό του , προσωπικό δρόμο.Αυτός ο δρόμος σίγουρα οφείλει να περνά μέσα από την διαδικάσία της επιλογής.Μπορεί φυσικά να υπάρχουν και αυτοί οι κοινωνοί του αστικού μύθου του κωλοφαρδισμού οι οποίοι δίχως να σκέφτονται , δίχως να επιλέγουν βρίσκονται πάντα στο σωστό μέρος την σωστή ώρα καταφέρνοντας έτσι να ξεπεράσουν δίχως προβλήματα κάθε αρνητική εκδοχή της πραγματικότητας.Αν υπάρχουν , γιατί εγώ πιστέψτε με δεν έχω συναντήσει κανέναν , μάλλον αποτελούν εξαίρεση σε έναν κανόνα συμπαντικής επιβράβευσης του ερευνητή , του εξερευνητή , του δημιουργού , του ταξιδιώτη , του ανθρώπου εκείνου ο οποίος επιλέγει να παρατά την πεπατημένη όταν αυτή δεν τον ικανοποιεί και να προχωρά σε νέα μονοπάτια.Προσωπικά όταν η πραγματικότητα για κάποιο λόγο με απογοητεύει λιγάκι στρέφομαι προς τις εικόνες που έχω αγαπήσει , ψάχνω μεσα στο μυαλό μου , στις μνήμες , στις φωτογραφίες , στον κινηματογράφο , στα ταξίδια , στις σελίδες των βιβλίων , στα πρόσωπα να βρω την ουσία της ύπαρξης.Οι αγαπημένες εικόνες μου , έχουν όλες έναν κοινό παρονομαστή.Είναι όλες παράγωγα επιλογών μου , μάλιστα τις περισσότερες πάσχισα για να τις αποκτήσω , τις ονειρεύτηκα , τις έπλασα στο μυαλό μου και τις είλκυσα τελικά με ευλάβεια σε ένα πολύτιμο σημείο του μυαλού μου να με συντροφεύουν στις δύσκολες στιγμές.
Κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε όσο καλά θα ήθελα φροντίζω να εκτιμώ περαιτέρω τις εικόνες του παρελθόντος και του παρόντος ενώ παράλληλα με πιάνει μια ακατανίκητη επιθυμία να ανακαλύψω νέες.Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει πιο καλή δικαιολογία για να είσαι λίγο απογοητευμένος , σε έναν κόσμο με φοβερά προβλήματα όπου το να δηλώνεις σχετικά στενοχωρημένος δίχως κάποιον ιδιαίτερο λόγο καταντά το λιγότερο προκλητικό , από την μη απολύτως εμπνευσμένη από το μυαλό σου πραγματικότητα.Εκτός και αν είσαι γυναίκα , σε αυτη την περίπτωση ίσως σου μένει επίσης σαν επιλογή το να προφασιστείς ορμονικά προβλήματα..Τι φεμινιστικό..

πέτα την γιαγιά από το λεωφορείο

Μιας και το αμάξι μου ήταν μη διαθέσιμο , χθες έπρεπε να μπω έστω σε ένα λεωφορείο να γλιτώσω μερικά ευρώ από την επέλαση των απεργιών των μέσων μαζικής μεταφοράς ,οι οποίες απ' ότι έχω καταλάβει γίνονται από κάτι νεοαστραπόγιαννους τιμητές της επανάστασης των κολίγων οι οποίοι ειναι κατά βάση ενάντια στις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και υπέρ του να αφυπνίσουν τον λαό οποίος δεν έχει δυστυχώς καταλάβει πόσο πλήττονται τα συμφέροντα του.Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους βέβαια με αυτούς που στρογγυλόκατσαν σε θέσεις εργασίας μόνιμες και αποδοτικές με την βοήθεια των κυβερνώντων.Το γεγονός ότι παλεύουν ενάντια στο Δ.Ν.Τ και στις κυβερνήσεις που μας το επέβαλαν κόβοντας και ράβοντας είναι φυσικά προφανές , απεργούν οι άνθρωποι...
Το πόσο με εκνευρίζει όταν κατεβαίνουν ανθρωποι σε απεργίες μονάχα όταν πλήττονται τα άμεσα συμφέροντα τους πρέπει να το ψάξω?Σχεδόν δεν αποδέχομαι αυτή την τόσο εγωιστική και κοντόφθαλμη διάθεση των μαζών και μάλιστα θεωρώ πως με αυτή τους την στάση μάλλον κακό παρά καλό κάνουν στο όποιο δίκαιο επαναστατικό πνεύμα το οποίο ως ανθρώπινα όντα οφείλουμε να έχουμε κατά όσων κατάφορα αδίκως μας επιβάλλονται.Πιο συγκεκριμένα , θεωρώ πως με το να κατεβαίνει ο κάθε παρτάκιας σε πορεία κάθε όταν το αποφασίζουν τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου του _και λέω όργανα γιατί λίγο διαφέρουν οι συνδικαλιστές σε ήθος από το μέσο όργανο του συστήματος_ προσκαλώντας μας γενικώς και αορίστως εμάς τους υπόλοιπους πολίτες να αντισταθούμε ενάντια στην καταπάτηση των άμεσων και αμφιλεγόμενων συμφερόντων τους και μπλέκοντας τα αυτά τους τα συμφέροντα με τα δικαιώματα μας ως πολίτες , ουσιαστικά οδηγεί τον λαό σε δικαιολογημένη άρνηση να λάβει μέρος στο θέατρο αυτό του παραλόγου , ειδικά όταν ο μέσος πολίτης για να λάβει μέρος σε οποιαδήποτε απεργία πρέπει να ρισκάρει την επισφαλή του θέση εργασίας.Παράλληλα , δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο η κάθε ομάδα αδικημένων σποραδικές μικρές εστίες φωτιάς στο δάσος της αδικίας το μόνο που καταφέρνει είναι να εξαγριώνει τον μέσο πολίτη , ο οποίος για τους δικούς του λόγους διαλέγει να μην είναι αλληλέγγυος με τα μικροσυμφέροντα των απεργών , δυσκολεύοντας του την ζωή και αφήνει ακόμη το περιθώριο στην πολιτεία να παίζει τον απίστευτο ρόλο του καλού εν τέλει απεργοσπάστη.Όλα τα παραπάνω με οδηγούν στην σκέψη πως κοροϊδεύουμε τους Ιάπωνες που απεργούν με τις κόκκινες κορδέλες στο μπράτσο φορεμένες , μα μήπως θα ήταν μια κάποια πρόσκαιρη λύση για τα δικά μας μέτρα?Ίσως αν βρισκόμασταν ξαφνικά κυκλωμένοι από ένα πλήθος κόκκινων κορδέλων συμπεριλαμβανόμενης και της δικής μας να συνειδητοποιούσαμε όλοι θέλοντας και μη πως ήρθε η ώρα για μια πραγματικά μεγάλη απεργία πέρα από ατομικιστικά συμφέροντα.Ξέρω πως θα γελάσει ο μέσος Έλληνας με ένα τέτοιο ενδεχόμενο μα αυτό θα συμβεί ίσως και για καλό γιατί μια επαναστατικού χαρακτήρα μεγάλη απεργία όλων μας σε αυτή την χώρα και μια πιθανή ανατροπή του πολιτικού μικρόκοσμου μας θα ήταν ίσως λανθασμένη σε μια χώρα εντόνων μικροπολιτικών συμφερόντων και γενικώς χαλασμένης πολιτικής ταυτότητας.Άλλωστε ζούμε σε μια χώρα όπου γριά απαίτησε να μπει σε λεωφορείο με κόσμο στοιβαγμένο σαν κουτί με σαρδέλες και μπήκε γεμίζοντας μας περηφάνια με τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία έλουσε έναν σαραντάρη επειδή δεν κόλλησε στην μπροστινή του για να της κάνει χώρο και έπειτα από μια στάση ένω κατέβηκαν δυο άνθρωποι δεν άφηνε μια άλλη γρια να μπει με την δικαιολογία πως το λεωφορείο δεν την χωρούσε!

2010 ?2011 calling

Κοντεύουν Χριστούγεννα.Η εποχή με τα πολύχρωμα λαμπάκια , το δέντρο , τα γλυκά , το αντάμωμα των ανθρώπων και την υπόσχεση στον εαυτό μας να γίνουμε πιο συνεπείς με τα θέλω μας , πιο αντικειμενικοί με τα πρέπει μας , ικανότεροι για ουσιαστική επικοινωνία με τον εαυτό μας και τους γύρω μας πλησιάζει.Η χρονιά αυτή η οποία κοντεύει να τελειώσει με βρίσκει όπως πάντα σε ένα μεταίχμιο.Τίποτα το συνταρακτικό ευτυχώς.Νομίζω για την ηλικία μου έχω ζήσει πολλά συνταρακτικά ως τώρα , τα οποία και επιδίωξα ως επί το πλείστον.Τώρα ζητώ την ηρεμία μέσα από μικρές καθημερινες ιεροτελεστίες τις οποίες τείνω να καθιερώσω στον μικρόκοσμο μου.Με δυσκολία μπορώ να θυμηθώ την εποχή που αυτά τα απλοικά τα κορόιδευα.Αυτή η χρονιά η οποία σε λίγο θα τελείωσει μου έμαθε πιο πολύ από το οτιδήποτε πως τα νεόκοπα όνειρα μου πέρασαν σε άλλο επίπεδο , έγιναν πιο άμεσα , πιο απλοϊκά.Δεν είναι μόνο πως μεγαλώνω και προφανώς κατά κάποιο τρόπο ωριμάζω.Δεν είναι μόνο αυτό και συνεπώς δεν φοβάμαι πως βαδίζω γοργά στο μονοπάτι του σαπίζω-μέσα-στην-απελπισία-της-καθημερινότητας-ξεχνώντας-τα-παιδικά-και-εφηβικά-μου-όνειρα-χαρίζοντας-σε-ανήλικα-χέρια-τα-σκονισμένα-μου-παραμύθια-και-τις-βιντεοκασέτες-μου.Απλά πέρασα το σημείο κατά το οποίο αμφισβητούσα τα τρελά μου όνειρα ως μη πραγματοποιήσιμα και έπειτα πίστεψα σε αυτά και σε έμενα ξεφυσώντας πλέον μόνο για τα απλοϊκα και ακίνδυνα.Κατάλαβα πως κουβαλάω τα μεγάλα μου όνειρα τόσο καιρό τώρα και με τόση μανία που αν ξεκίνησαν σαν άπιαστες εκλάμψεις απλώς συμβατές μαζί μου έγιναν πια κομμάτια μου.Είδα τον εαυτό μου ψύχραιμα και έμοιαζα λίγο σαν τον σκύλο που κυνηγάει ανελέητα την ουρά του.Αστεία εικόνα την οποία εδώ και λίγο καιρό την άφησα πίσω μου.Το μεταίχμιο πάνω στο οποίο ισορροπώ δεν είναι άξιο λόγου , είναι σημείο της κίνησης μου μέσα στην ζωή , η οποία πάντα θα κυλά και θα μας παρασύρει σε καταστάσεις , ιδιότητες και εποχές.
Τα χριστούγεννα θα μας θυμίζουν πάντα την εποχή που ήμασταν παιδιά.Το λατρεύω αυτό το αίσθημα.Ο ρομαντικός ιδεαλισμός και ο ιδεαλιστικός ρομαντισμός στο πικ τους πασχίζουν να συναντηθούν με την πραγματικότητα.Τα παιδικά μας χρόνια ξαναζούν μπροστά στα μάτια μας και με λίγη φαντασία παίρνουν νέες διαστάσεις και μας αναδιαμορφώνουν.Η ντουλάπα - είσοδος σε έναν φανταστικό κόσμο οδηγεί όχι σε ένα χιονισμένο τοπίο δράσης ενάντια στην βασιλεία μιας μάγισσας μα σε ένα ζεστό κρεβάτι παρέα με κάποιον αγαπημένο νιώθοντας ευτυχία που ξεπέρασες τους σκόπελους της ημέρας και σχεδιάζοντας ηρωικά το σαββατοκύριακο σου.Η νυχτερινή πτήση παρέα με τον Πήτερ και η προσγείωση στην Χώρα του Ποτέ μεταφράζεται σε ανάλαφρα όνειρα κατά τα οποία κολυμπάς στον αέρα με στύλ πρόσθιο πάνω από γνώριμα ηλιόλουστα μέρη και προσγειώνεσαι πρωί στο κρεβάτι σου γνωρίζοντας πως είδες το αγαπημένο σου όνειρο και αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα σου δώρα σε όλο το σύμπαν.Πέφτεις όχι σε μια λαγουδένια τεράστιων διαστάσεων σκοτεινή τρύπα , μα με τα μούτρα σε παλιές φωτογραφίες και παλιά τηλέφωνα με σκοπό να μην αναβάλλεις άλλο την συνάντηση με αγαπημένα πρόσωπα.Οι γιορτές είναι σχεδόν εδώ και ο νέος χρόνος μας περιμένει στην γωνία , εύχομαι πραγματοποιώντας πολλά από τα όνειρα μας και εμπνεύοντας μας νέα.Όσα όνειρα δεν θα πραγματοποιηθούν δεν θα χαθούν απαραιτήτως σε έναν στρόβιλο σκοτεινής ανυπαρξίας μα ανάλογα με το πόσο αποτέλεσαν κομμάτια μας ή ήταν καπρίτσια ξενικά από την ιδιοσυγκρασία μας θα μας περιμένουν κάπου στο μέλλον ίδια έως παραλλαγμένα λιγάκι ή θα μας προσπεράσουν αγέρωχα καθιστώντας μας κουτούς αν θα τρέξουμε πίσω τους , ψιθυρίζοντας μας ''έι,ψιτ δεν πρέπει να ονειρεύεσαι με όνειρα ξένα''...

Φοβόμουν

Είναι 4 το βράδυ και θα έπρεπε , το λιγότερο , να με νανουρίζω σε ένα σκοτεινό δωμάτιο , αντιθέτως έχω ανάψει το πολύφωτο , τα κίτρινα χριστουγεννιάτικα φωτάκια , την νεκρή δίχως αποκωδικοποιητή τηλεοραση μου και ακούγοντας Dean Martin γράφω αυτές εδώ τις σειρές.Όλα όσα έμοιαζαν να με φοβίζουν κατά καιρούς είναι πολύ χαζά τελικά.Εντατική βιβλιοφαγία , ένα βεβιασμένο καφεδάκι με μια από τις πιο αγαπημένες μου φίλες , όνειρα για το μέλλον , η πολυτέλεια απομάκρυνσης από αντιπαθητικές μορφές , ο ήλιος , ο σκύλος , ο γάτος , εσύ που πάντα με αγαπάς , η δίδυμη ρόζ ζακέτα η χαρισμένη από την μαμά , μικρές δόσεις αστρόσκονης..Ο χρόνος κυλά παράδοξα και αυτά που νόμιζα για δεδομένα και με φόβιζαν τώρα μοιάζουν με ρετρό αστείο.Θέλω να πάρω ρίσκα ξανά και δεν φοβάμαι την προετοιμασία για να ανοίξω τα φτερά μου.Ακατάπαυστες ευχάριστες σκέψεις με κατακλύζουν και τίποτα τελικά δεν μπορεί να τις δικαιολογήσει αν δεχτούμε τον άνθρωπο σαν φύσει απαισιόδοξο.Γυρνάω στην φυσική μου κατάσταση.Είναι τόσο σαχλή αυτή η ανάρτηση , νυστάζω λίγο , σβήνω τα πολύ προσωπικά.Χαμογελάω με τις σκέψεις μου.Πόσο εύκολα σχηματίζουν οι ωραίες αναμνήσεις γαϊτανακι στο μυαλό.Δεν περιγράφω άλλο..

Wtf

Wtf με τους υποψηφίους τους ναι μεν ανεξάρτητους αλλά παράλληλα έχοντες την στήριξη κάποιου κόμματος?Τι να σημαίνει αυτό άραγε?Υπάρχει κάποια ελπίδα να σημαίνει κάτι περισσότερο από την λογική του ''είμαι κόμμα κατάλαβα για πόσο ξεφτίλα με έχει ο κοσμάκης και δεν κατεβάζω υποψήφιο παρά μόνο δηλώνω την στήριξη μου σε κάποιον με στόχο και να έχω δικό μου άνθρωπο στα πράγματα αλλά και αν αυτός χάσει να μην μπορούν να μου προσάψουν την ήττα οι αντίπαλοι''?Υπάρχει περίπτωση να μας περνάνε για υπερμαλάκες?Λέω εγώ τώρα..Ο αντίστοιχος υποψήφιος νιώθει άραγε βαθιά δημοκράτης και συνεπακόλουθα περήφανος που δέχεται την στήριξη και αλιεύει ανενόχλητος ψήφους κομματικές ενώ παράλληλα δηλώνει σθεναρά την ανεξάρτητη συμμετοχή του?
Το παράδοξο αυτό που φέτος έγινε μόδα αποτελεί ύμνο στην προσαρμοστικότητα αποδεικνύοντας τις απόψεις μου περί αδυναμίας των κομμάτων να ακολουθήσουν την κοινωνική πραγματικότητα τρελά άστοχες.Το σύστημα σήμερα και δημιουργεί την εποχή και προσαρμόζει σιλικόνη στις φανερές αστοχίες του.Η φαντασία στην εξουσία σε όλο της το μεγαλείο.Πόσο τους ταιριάζει τελικά η παλιά μαμαδίστικη συμβουλή ''δεν ασχολείσαι καλύτερα με κάτι εποικοδομητικό αντί με αυτές τις βλακείες?''..΄Πόσο δεν την ακολουθούν αυτή την κλασική συμβουλή και πόσο μαύρισμα θα φάνε αύριο..

Οι δημοκρατικές διαδικασίες των φίλων μας των ζώων

Δημοκρατία αυτός ο άγνωστος.Προυποθέτει την παιδεία , την τόλμη , το ήθος , την αγάπη για το ανθρώπινο είδος και τελικά την ελευθερία στο μυαλό.Πλειοψηφία τέτοιας ποιότητας δεν υπήρξε ποτέ για αυτό και ποτέ η δημοκρατία δεν δόθηκε απλόχερα σε όλους , τέτοια πλειοψηφία δεν υπήρξε ποτέ για αυτό και δεν κατακτήθηκε ποτέ απ' όλους.Πάντα μια μειονότητα στην γωνία τιμωρία λες και τα ματωμένα λάφυρα του πολιτισμένου κόσμου δεν είναι αρκετά για να μας θρέψουν όλους και από την άλλη μεριά εμείς με μια ψήφο στο χέρι μα να νιώθουμε κουλοί.Ανθρώπινο είδος σου λέει μετά..
Με ρώτησες αν μου φάνηκε περίεργο όταν πρωτομπήκα στο πανεπιστήμιο το γεγονός της τόσο πάγιας επικράτησης των μεγάλων κομμάτων.Σου απάντησα με ένα ξερό όχι.Προφανώς δεν θα άντεχα για πολύ , είναι εξοργιστικό ακούς να γίνεται δίπλα σου μια τέτοιου ειδους συζήτηση από απόφοιτους και τελειόφοιτους ανώτατων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.Συζήτηση περί δικομματισμού , κοιμισμένων φοιτητών , κομματικής προπαγάνδας , συνδικαλισμού , παρατάξεων κ.ο.κ.Τόσο προφανή όλα αυτά , τόσο ξεγυμνωμένα στα μάτια και του τελευταίου άσχετου απολιτίκ νέου αν τυχόν διαθέτει και μισή μερίδα μυαλού και λίγη αξιοπρέπεια.''Και η ελπίδα?''Πετάχτηκε η παλαίμαχη της ΠΑΣΠ , η κουρασμένη απο τις ατελείωτες πολιτικές συζητήσεις κατά δήλωση της.''Ένας νέος με ελπίδα και ιδανικά δεν μπορεί παρά να στραφεί στον συνδικαλισμό για να καλυτερέψει τα πράγματα''.Τόσοι οι χαρακτηρισμοί τους οποίους θα μπορούσα να της προσάψω , τόση επιχειρηματολογία στην άκρη της γλώσσας μου..Κάποιος ευγενικά μου έδωσε τον λόγο και τότε μόνο συνειδητοποίησα πως για ώρα μουρμούριζα εκνευρισμένη.Ήθελα να πω πολλά , να βρίσω , να την δαγκώσω αλλά γνωρίζοντας πως οι πολιτικές συζητήσεις αλλά και η ανθρωποφαγία δεν ενδείκνυνται για πάρτυ γενεθλίων περιορίστηκα στην εξιστόρηση ενός περιστατικού το οποίο και βίωσα στην αρχή των σπουδών μου στην aula της φιλοσοφικής σχολής σε μια συνέλευση σχετικά με τις επερχόμενες καταλήψεις.
Διάλεξα αυτή την ιστορία μεταξύ άλλων γιατί είναι η πιο δυνατή και βιωμένη για εμένα απόδειξη πως όλες οι κομματικές παρατάξεις έχουν διαστρεβλώσει την όποια πολιτικη συνειδηση των ήδη αλλοτριωμένων νέων μην αφήνοντας τα ελάχιστα περιθώρια σε μια συνέλευση πανεπιστημιακή όχι για πολιτικό διάλογο , πολιτικές ζυμώσεις και αλλαγή από το πανεπιστήμιο προς τα έξω μα ούτε καν περιθώριο να ψηφίσει ένας φοιτητής κάτι εκτός της πάγιας κομματικής αντζέντας!
Η ιστορία πάει ως εξής , βρίσκομαι στο κεντρικό αμφιθέατρο της φιλοσοφικής σχολής του καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών για να ψηφίσω υπέρ ή κατά της κατάληψης.Ακόμη δεν ξέρω τι να ψηφίσω.Είμαι μπερδεμένη όπως μπερδεμένη είμαι σχεδόν πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος άνθρωπος , κάποιο κόμμα ή μια ιδέα ζητά την ψήφο μου.Φαντάζομαι πως αυτό θα συμβαίνει και σε άλλους ανθρώπους οι οποίοι συνειδητοποιούν την σοβαρότητα των δημοκρατικών διαδικασιών και προσπαθούν ασύνδετοι με οποιαδήποτε χρυσή ρώγα να προσφέρουν με την ψήφο τους στο κοινωνικό σύνολο σκεπτόμενοι λογικά.Για να είμαι ειλικρινής δεν φαντάζομαι απλώς , γνωρίζω και άλλους τέτοιους ανθρώπους.Ζητήματα ηθικά , αξιοπιστίας , πολιτικού προσανατολισμού , προσωπικής κοσμοθεωρίας , θεώρησης της πραγματικότητας εμπλέκονται δημιουργώντας μια πνευματική σαβούρδα πρώτης ποιότητος..
Μάλλον θα ψηφίσω κατά της κατάληψης.Δεν θεωρώ πως τελικά ξαφνικά θα ιδρώσει το αυτί κανενός βολεμένου σε καρέκλα ιθύνοντα αν τυχόν τα παιδιά των μικρομεσαίων χάσουν ένα εξάμηνο σπουδών.Όχι δεν θα ίδρωνε το αυτί κανενός , μόνο ο πωπός μας θα ίδρωνε στην επερχόμενη διπλή εξεταστική , μόνο εμείς θα ιδρώναμε τελικά στον αγώνα για την απόκτηση του πρακτικά απαξιωμένου χαρτιού που για την πλειονότητα αποτελεί το πρώτο φαντασιακό εξκάλιμπερ της ενηλικίωσης.Όχι νομίζω χάρη θα τους κάναμε αν θα το κλείναμε.Θα τους δίναμε τα κατάλληλα επιχειρήματα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έτοιμα να σερβιριστούν σε κάθε σπουδαγμένο στα ιδιωτικά κολλέγια και στα εξωτερικά , στον παππού μου στο χωριό , στον κομματόσκυλο οδηγό ταξί που ο γιος του έβγαλε με το ζόρι το λύκειο αλλά το κολλέγιο το έβγαλε , θεέ μου τι έκπληξις , στα 3 χρόνια ακατέβατα και μάλιστα με βαθμό μα και στην μοβόρα γειτόνισσα της οποίας η κόρη διάλεξε στα 18 να αμολήσει το πρώτο κουτσούβελο και προσπαθεί να περάσει την ανάγκη για επιλογή.Καθόμουν σε μια θέση πίσω ψηλά μαζί με μια φίλη μου και της έλεγα πόσο θα ήθελα να υπάρχει και μια τρίτη επιλογή να ψηφίσουμε , κάτι λιγότερο της λογικής το μη χείρον βέλτιστο.Οι προτάσεις εναλλάσσονταν μα ο διπολισμός καλά κρατούσε.Σύναδελφους μας προσφωνούσαν οι αντιπρόσωποι των παρατάξεων οι οποίοι ηδονικά τώρα χρησιμοποιούσαν το ίδιο μικρόφωνο με πρυτάνεις , καθηγητές και βοηθούς μα πάω στοίχημα πως πρόβατα εννοούσαν.
Κάποια στιγμή ανέβηκε ένας τυπάς ο οποίος δήλωσε ανεξάρτητος και πρότεινε να μην κάνουμε κατάληψη αλλά να κατέβουμε όλοι στους δρόμους να διαδηλώσουμε ξανά και ξανά , εκτός ωρών μαθημάτων , δείχνοντας έτσι την δύναμη μας όλοι μαζί ως φοιτητές πέρα από παρατάξεις.Ενθουσιάζομαι.Βρίσκω στην ιδέα του την έκφραση του πραγματικά θετικού αγώνα όπου κανείς μας δεν θα έπαιζε τον ρόλο του οσιομάρτυρα , απαρνούμενος του δικαιώματος του στην παιδεία έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.Δεν δίνω σημασία στις αντιδράσεις των υπολοίπων.Αυτό θα ψηφίσω λέω στην φίλη μου.Καλό ακούγεται μου λέει και αυτή , αν και δεν την βλέπω πρόθυμη να ψηφίσει γενικώς..Έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας και σηκώνω το κουλό μου για την ιδέα του ανεξάρτητου τύπου.Μέσα σε μια αίθουσα με ας πούμε 1000 άτομα σηκώσαμε χέρι μόνο τρεις νομίζω.Το τι επακολούθησε δεν λέγεται.Γέλια , γιούχα ,φωνές να κατεβάσω επιτέλους το χέρι μου γιατί είμαι μια χαζή η οποία δεν καταλαβαίνει πως ο τύπος είναι δαπίτης και θέλει να πάρει με το μέρος του τους αναποφάσιστους.Κράτησα πεισματικα το χέρι μου ψηλά για ώρα , χωρίς να με νοιάζει η ντροπή της φίλης μου και οι αντιδράσεις στην αίθουσα...
Η απόφαση πάρθηκε δημοκρατικά και είναι συχνές η παρόμοιας υφής καταστάσεις οι οποίες μας δίνουν το δικαίωμα να περιγράφουμε την κάθε παράταξη συμφωνώντας στην ουσία πως αποτελούν δομές απόλυτα προβλέψιμες , στατικές μέχρι αηδίας και δυστυχώς ομάδες οι οποίες συνειδητά διαλέγουν να μην προσαρμόζονται παρά μόνο να σχηματίζουν συνειδήσεις φτιάχνοντας στρατούς από παπαγαλάκια..Αποφασίσαμε κατάληψη λοιπόν..Μια αίθουσα κομματικά κοπάδια γεμισμένη.Νέοι απογοήτευση , κομματικοποιημένοι μα διόλου πολιτικοποιημένοι , με μηδενική συνείδηση της ισχύος που τους δίνει η όποια ψήφος τους , αφοσιωμένοι στο κόμμα , στην ένταση και στην ηδονή της στιγμής.Ασεβείς ως προς την ίδια την διαδικασία αν αυτή ξεφύγει από την γραμμή την επιτρεπόμενη απ΄το κόμμα και ας πάει αυτή να ξεφύγει με στόχο τον εκδημοκράτισμό της ξεφτιλισμένης τους προ πολλού δημοκρατικής διαδικασίας.Παπαγαλάκια , γόνοι παπαγάλων.Αδύναμοι χαρακτήρες.Ονειροπόλοι εγκλωβισμένοι σε μια λαϊκη ετυμηγορία συμφωνημένη προ πολλού να περιμένει σκονισμένη να αναδυθεί με την ίδια μορφή που είχε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα , αδιαφορώντας για το σήμερα και την δημοκρατία σαν δομή.Οι μέχρι χθες ''δεν ξέρω/δεν απαντώ'' φοιτητές προσυλητισμένοι πλέον , προσπαθούν να ικανοποίησουν τις τάσεις τους.Τάση για εξουσία , για προβολή , για κοινωνικοποίηση.Άτομα τα οποία ψηφίζουν για να αποδείξουν το πόσο τελικά άξιζαν τελικά τις κομματικές σημειώσεις.Άλλοι για μια εκδρομή.Άλλοι γιατί προτιμούν να έχουν μια δικαιολογία για καθισιό , ανίκανοι φυσικά να αναλάβουν τις απλούστερες των ευθυνών τους , μα τυπικώς ικανοί για να ψηφίσουν.Άλλοι για να αποδειχθούν καλοί σύντροφοι.Όχι λοιπόν ήδη τότε δεν μου φάνηκε περίεργη η επιμονή της μάζας στο να ακολουθεί για άλλη μια φορά τσοπάνηδες.
Σαν ένα κοπάδι πρόβατα που τους φωνάζεις για να μαζευτούν ξανά μέσα στο μαντρί έχοντας σύμμαχο την γκλίτσα σου και το σκυλί σου , έτσι σε θέλουν να νιώθεις και εσύ πρόθυμα υποτάσσεσαι.Χαμένος μέσα στο συλλόγικό πνεύμα του κοπαδιού κάνεις αυτό το οποίο σου φωνάζει ο βοσκός , αυτό που σου γαβγίζει το σκυλι , αυτό που σου υποδεικνύει η γκλίτσα.Δεν σου είναι δύσκολο να φοράς την προβιά σου περιμένοντας την ώρα της βοσκής και πάντα νομίζεις πως υπάρχουν πιο άτυχοι από εσένα οι οποίοι θα πάνε άκλαφτοι πριν της ώρας τους.Έχεις ακούσει να λένε για την ισορροπία του τρόμου μα δεν πιστεύεις πως φοβάσαι εκείνες τις ώρες που σε πλησιάζει το αφεντικό , όχι τουλάχιστον όσο θα φοβόσουν στην θέα ενός λύκου ή στο άκουσμα ενός δυνατού μπαμ.Μπα , δεν είναι φόβος , θα πεις στον προβάτινο εαυτό σου επιστρατεύοντας την δημοφιλή προβάτινη ψυχολογία , μούδιασμα από δέος μπροστά στην μεγαλόκαρδα ελέγξιμη δύναμη του είναι.Μούδιασμα..Όχι φόβος.Μούδιασμα συνοδευόμενο από ένα αίσθημα υπερβατικό, σαν να βγαίνεις λίγο έξω από τον εαυτό σου , κοιτώντας από ελάχιστα ψηλότερα προσπαθώντας να μαντέψεις ποιος απ'ολα αυτά τα ζώα τα αλαφιασμένα είσαι.Αυτό ναι , φυσικά και δεν σου αρέσει και τόσο σαν αίσθημα , είναι λίγο αγωνιώδες , θες πάραυτα να επιστρέψεις στο εγώ σου και ανυπομονείς να μαντρωθείς στον γνώριμο σου εκείνο χώρο όπου σε αφήνουν την νύχτα ή και σε έναν ακόμη πιο στενό αυτή την φορά.Είσαι έτοιμος για υποχωρήσεις φτάνει να τελειώσει αυτό το περίεργο μούδιασμα το οποίο σε αφήνει να αιωρείσαι λίγο πάνω από την γη , μην γνωρίζοντας ποιος ή τι είσαι.Μούδιασμα το λες , όχι φόβο.Ένα τυχαίο γεγονός συνδεδεμένο με την διαδικασία του μαντρώματος του δικού σου και της ομάδας σου από τον βοσκό σας.Τελικά γρήγορα αισθάνεσαι πολύ καλύτερα όταν η ασφυξία την οποία σου προκαλεί ο τόσο στενός συγχρωτισμός με τα άλλα πρόβατα την ώρα του μαντρώματος τελικά σε ξυπνά κατά κάποιο τρόπο από αυτό το μούδιασμα , αναγκάζοντας σε να στραφείς στα άμεσα ένστικτα σου και να πάρεις δύναμη για να επιζήσεις από τα άμεσα προβλήματα , δηλαδή από τα σπρωξίματα , την μυρωδιά του σκατού , τα βελάσματα τα δικά σου και των άλλωνΕυτυχώς τελικά δεν έχω αγοραφοβία σκέφτεσαι.Τι είδους πρόβατο θα ήμουν διαφορετικά?.Δεν μπορείς να υποπτευθεις την αλήθεια.
Όταν μια μέρα θα εμφανιστεί η ενσάρκωση των φόβων σου , ο ανεξέλεγκτος από την πείνα κακός λύκος, εσύ δεν θα προλάβεις να πετάξεις την προβιά από πάνω σου , θα βελάζεις για λίγο φρικαλέα ζητώντας βοήθεια μα το κοπάδι θα έχει ήδη αποτραβηχτεί σε μια ασφαλέστερη γωνία μαζεμένο σαν κουβάρι προσπαθώντας να ηρεμήσει ενώ το αφεντικό σου θα κοιμάται.H ψυχή σου βγαίνοντας θα εύχεται να υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία και λίγη θεία δίκη.Μια δεύτερη ευκαιρία σε μια ζωή πιο δίκαιη με την αφεντιά σου.Εύχεσαι να ήσουν εσύ αφεντικό.Εντάξει δέχεσαι και πρόβατο σε μια άλλη καλύτερη στάνη , με καλύτερο σεκιούριτι.Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις εικόνες σου , από την πραγματικότητα σου , μα θα μπορούσες..
Σε περιγράφω ίσως ευνοϊκά , μιας και αυτές τις ημέρες ενόψει εκλογών αισθάνομαι πάλι ανεπαρκής παρ΄όλες μου τις προσπάθειες να συμμαζέψω το μυαλό μου , να σκεφτώ εκτός του κουτιού και να βρω μια λύση.Δεν φαντάζομαι να είμαι ξανά τυχερή όπως τότε στην φιλοσοφική να βρεθεί κάτι έστω την τελευταία στιγμη , έτσι ώστε να νιώσω μια κάποια ανακούφιση πως έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.Γνωρίζοντας πως οι συνθήκες απαιτούν πολλά περισσότερα απ' όλους μας , μα ίσως μην έχοντας το σθένος και την ψυχική ισορροπία να δω καθαρά το φως το αληθινό ή έστω κάτι παραπλήσιο αισθάνομαι όσο πλησιάζει αυτο το σαββατοκύριακο πιο επιεικής με πάσης φύσεως κοπάδια.

δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ρε παιδιά

Όταν ήμουν παιδί τους γονείς μου τους φώναζα '' παιδιά '' , πιο συγκεκριμένα , '' ρε παιδιά ''.Μάλωνα λοιπόν με την αδερφή μου , με τα ξαδέρφια μου , με τους φίλους μου και πάντα μου έλεγαν ''τα παιδιά'' '' να μην είσαι εγωίστρια , δεν έχεις τίποτα να χωρίσεις με ..τον εκάστοτε.. ''.Επίσης μου έλεγαν ''τα παιδια'' ''μην είσαι περίεργη γιατί έτσι όπως το πας θα καταλήξεις να μείνεις μόνη σου ''.Ε ρε τι ψυχολογικό εκβιασμο τράβηξα το παιδάάάκι..Αχ!πάλι καλά που βγήκα τόσο τέλεια.

Στην προεφηβεία μου κατάλαβα τι εννοούσαν και το ενστερνίστηκα.Όσο μπορούσα φυσικά , γιατί τα νεύρα μου τότε δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση (ποιος ξέρει γιατί , ίσως οι ορμόνες ).Δεν είχαμε τίποτα να χωρίσουμε.Κανείς με κανένα.Και αν δεν ήθελα να μείνω μόνη σαν το λεμόνι , θα έπρεπε να είμαι θετική , να δίνω ευκαιρίες κτλ κτλ...

Παρ 'όλα αυτά κατά καιρούς μάλωσα και ξέκοψα με πολλούς φίλους.Και συγγενείς.Η φύση βλέπετε..Μάλωνα και ξέκοβα παρά τις παραινέσεις της οικογένειας μου , η οποία δεν με θέλει και τόσο επαναστάτρια και αντιδραστική όσο τους βγήκα.Μάλωνα και ξέκοβα ενώ έβλεπα τους γύρω μου να πολλαπλασιάζουν φίλους σαν κηπάκο με γενετικά τροποποιημένες ντομάτες.Εγώ πάντα ήμουν +1 -2 όσον αφορά στους φίλους μου σε σχέση με την πάροδο του χρόνου.

Επαναστάτρια και αντιδραστική ήμουν γιατί εκτός των άλλων , για εμένα το ρήμα ''μαλώνω'' , δίχως ταμπού , αν χρειάζεται θα ακολουθήσει το ρήμα ''ξεκόβω'' όσον αφορά στις σχέσεις.Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έπαψα να δίνω έναν ξεκάθαρα εγωκεντρικό τόνο στην λήξη των σχέσεων μου μέσω της ανάλογης συζήτησης - ξεκαθαρίσματος την οποία και διέκοψα.Προχωρώ στην διακοπή σχέσεων χωρίς καν να ενημερώσω τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο για το πως και το γιατί.Νιώθω πια πως οι πολλές , πολλές εξηγήσεις δεν χρειάζονταν παρά μόνο σε εμένα.Τις χρησιμοποιούσα για να κάνω μια εντυπωσιακή ηρωική έξοδο από την όποια κατάσταση και δυστυχώς τις λίγες φορές τις οποίες ήθελα αυτές οι εξηγήσεις να δώσουν και στον απέναντι έναν λόγο να μην είναι τόσο μαλάκας με τον συνάνθρωπο την επόμενη φορά που θα πάει για καφεδάκι με στόχο ''θέλεις να γίνουμε φίλοι'' , ουσιαστικά έκανα μια τρύπα στο νερό.Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.Εξελίσσονται.

Την παραπάνω στάση μου σχετικά με το τελειωτική και απότομη πολλές φορές εθελούσια έξοδο μου από σχέσεις καταστάσεις την δικαιολογώ με βάση δυο άλλες χαρακτηριστικές μου στάσεις.Την χαζοβιολοσύνη μου να μην είμαι καχύποπτη με τις νέες γνωριμίες και το έμφυτο άγχος μου μήπως και αδικήσω κάποιον από τις πρώτες συναντήσεις μας.Τα δύο παραπάνω με κάνουν να τραβώ σαν μαγνήτης γύρω μου άτομα απίθανα , συνήθως με αρνητικό τρόπο απίθανα , τα οποία βιώνουν μέχρι και έναν ελαφρύ κοινωνικό αποκλεισμό για τα κουσούρια τα οποία εγώ στην αρχή της γνωριμίας μας αποφάσιζω να παραβλέψω.Φυσικά άμεσο επακόλουθο του να δίνει κανείς σημασία σε κάποιον ο οποίος έχει τόσα προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής ώστε να ενοχλεί κάποιον τον οποίο μόλις γνώρισε και αντάλλαξε τηλέφωνα κάθε μέρα για το πότε θα βγουν εκείνο το καφεδάκι γιατί του έλειψες,είναι να φτάνεις στο σημείο να μην απαντάς σε κλήσεις.Ποτέ πια.Και δίχως τύψεις.

Κατά καιρούς με οδήγησα σε απίστευτης γελοιότητας συζητήσεις και καταστάσεις των οποίων η διάρκεια ποικίλλει από λεπτά έως και μήνες και τις οποίες θα μπορούσα να έχω αποφύγει πανεύκολα με το να εμπιστευτώ αυτό το οποίο λέμε ένστικτο , ή αλλιώς ''για κάποιο λόγο δεν μου γουστάρει η φάτσα του''.

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ρε παιδιά.Ναι.Μα , συχνά , δεν έχουμε και τίποτα ουσιαστικό να ενώσουμε.Μόλις καταλάβουμε πως ο απέναντι μας δημιουργεί προβλήματα πιο πολλά ή πιο έντονα από τις ευχάριστες στιγμές τις οποίες μας προσφέρει το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να την κάνουμε.Αντίστοιχα και όποιος δεν μας πολυγουστάρει , από ..εδώ πανε και οι άλλοι..Ο καθένας όπως μπορεί και όπως θέλει.Αλλά πραγματικά το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει είναι να φύγει από όπου δεν βρίσκει ηρεμία.Δεν χρειάζεται να μένουμε κάπου και να μην περνάμε καλά για οποιαδήποτε λόγο.Λόγοι όπως ..Συμφέρον?Βρε καημένο ξεκόλλα , με το να μένεις κάπου για το όποιο συμφέρον υποβιβάζεις τον εαυτό σου με αποτελέσματα εξόχως όξινα για την ψυχολογία σου.Μοναξιά?Μεγαλύτερη μοναξιά δεν είναι η παρέα με άτομα τα οποία δεν μπορούν να σε γεμίσουν άραγε?Συνήθεια?Ε, κάνε το βήμα να φύγεις και θα συνηθίσεις στο απο μακρια και αγαπημένοι.

Το κλου?

Πάντα λυπάμαι αυτούς οι οποίοι μαθαίνουν στις τοξικές σχέσεις και τις αποδέχονται σαν κάτι από το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει.Προσωπικά , συνεχίζω να πιστεύω στο δόγμα των γονιών μου πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μα πιστεύω παράλληλα και στο ότι δεν είμαστε όλοι συμβατοί.Καθένας μας , από μια ηλικία και μετά , κουβαλά τις δικές του τοξίνες , την δική του χημεία.Όποιος εκτιμά τον εαυτό του και δεν θέλει να γίνεται κομμάτια για υποτιθέμενους αγαπημένους φίλους και γνωστούς με το καλό να κάτσει να τους ανέχεται.Εγώ προτιμώ μόνη παρά με άτομα τα οποία δεν εκτιμώ..Δεν μου αρέσει ο ρόλος του θύματος , ούτε εκείνος του Μεσσία.Την πατάω συχνά και πλέον έχω καταλάβει και το γιατί την πατάω , μα με την ίδια ευκολία εξαφανίζομαι και δεν έχω καθόλου τύψεις.Για το μόνο που μετανιώνω κάποιες φορές είναι που παραέδωσα χρόνο σε άτομα τα οποία δεν τον άξιζαν , αλλά σκεπτόμενη λίγο καλύτερα πάντα καταλήγω πως αυτά ουσιαστικά τα περιστατικά είναι που μου έμαθαν τα περισσότερα και με οδήγησαν να γίνω αυτή που είμαι.(Κατά το ''γίνε αυτό που είσαι'' του Νίτσε)Και γράφοντας τις τελευταίες σειρές μου έρχεται να κανονίσω καφεδάκι με μια φίλη που μου έχει λειψει πολυ.

συγνώμη κύριε ποιος είστε?

'Οταν πια έχεις ξεχάσει ονόματα παλίων φίλων και ερώτων , αυτό συνιστά ''αρχή πορτοκαλάδας'' (που έλεγε και ο γέρος στο Κωνσταντίνου και ελένης) ή μήπως αυτό είναι το τελευταίο σημάδι ότι εκείνοι δεν σε άγγιξαν ποτέ πραγματικά?
Όλο και πιο συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να δυσκολεύεται να ονομάσει πλήρως άτομα τα οποία πέρασαν από την ζωή μου με την ιδιότητα φίλου , ή ανεκπλήρωτου έρωτα στις ονειροπολήσεις μου κατά την διάρκεια της μέρας.Συνήθως θυμάμαι απλά το μικρό τους όνομα.Το επώνυμο , τελικά , είναι μια άλλη ιστορία..
Ημουν θυμάμαι γυμνάσιο όταν άρχισαν να με ρωτούν οι γονείς μου για τα επώνυμα των διάφορων φίλων μου οι οποίοι ξεφύτρωναν εκτός σχολικής τάξης , ή και σχολικού περιβάλλοντος.''Καλά πλάκα μου κάνετε?'' απαντούσα.''Και τι σημασία έχει το επώνυμο?'' σκεφτόμουν.
Το επώνυμο άρχισε να έχει μια κάποια σημασία εκεί γύρω στο τέλος γυμνασίου.'Επρεπε να γνωρίζεις το επώνυμο του αγοριού το οποίο σου άρεσε για να μπορείς να διασταυρώνεις πληροφορίες πιο άκοπα αλλά και πιο εμπεριστατωμένα.Άσε που ένα εύηχο επώνυμο μπορούσε λίγο να διορθώσει το γεγονός ότι τον καλό σου τον είχαν βαπτίσει Ιωάννη και έπειτα τον φώναζαν με το πολύ εξωτικό όνομα Γιάννη...Κατά τα άλλα πάντως τα επώνυμα δεν με πολυενδιέφεραν τότε και όσα μάθαινα τα μάθαινα είτε για λόγους ιδιοτέλειας όπως και προανέφερα είτε μέσω της επανάληψης μέσα στην σχολική τάξη.
Αρχές πανεπιστημίου και η ανάγκη για γνώση του επιθέτου μεγαλώνει.Μαρίες , Ελένες , Λίνες και λοιπά πρέπει να έχουν και επώνυμο αν θέλω να τις ξεχωρίσω στο κινητό μου.Φυσικά , είναι κάποιοι λίγοι καλοί φίλοι των οποίων μέχρι και σήμερα το επώνυμο αγνοώ.Κυρίως αυτοί με τα σπάνια ονόματα το επώνυμο των οποίων δεν φρόντισα να τοποθετήσω στη λίστα ονομάτων του κινητού μου στην αρχή της γνωριμίας μας..Δεν βιάζομαι πάντως να τα μάθω. ίσως γιατί κάτι μου λέει πως θα τους ανέχομαι για πολύ ακόμη..(πλακίτσα)
Όπως και να ΄χει πάντως κάποια επίθετα τα έμαθα και ενώ πίστευα κάποτε πως δεν θα τα ξέχναγα ποτέ , τώρα πια δεν μπορώ με τίποτα να τα θυμηθώ.Φίλη με την οποία έκανα πολύ στενή παρέα 2 χρόνια και με την οποία ξέκοψα μια και έξω όταν έδειξε πως είναι ο κλασικός τύπος καλοπερασάκια δίχως αξίες.Έρωτας κεραυνοβόλος λυκειακός και πλατωνικός με τον οποίο ταλαιπωρήθηκα σχεδόν 2 χρόνια.Φίλες και φίλοι με τους οποίους έκανα παρέα πριν 4 χρόνια για κανένα χρόνο κ.ο.κ.Τα επώνυμα σας δεν τα θυμάμαι , συγνώμη.Ίσως αν είστε τυχεροί δεν θα θυμάστε και το δικό μου.
Πάντα ήξερα πως έχω μια επιλεκτική μνήμη , ακόμη και επιλεκτική αντίληψη (μια άλλη μεγάλη ιστορία) , αλλά αυτό το πράγμα δεν το περίμενα!Μάλλον θα πρέπει να ευχαριστώ το τυχερό μου άστρο για το σημάδι πως τα περιττά σιγά σιγά τα αφήνω πίσω τυλιγμένα με το σκοτάδι της λήθης.Το μόνο που θέλω είναι να μην ξεχάσω ποτέ τους λόγους για τους οποίους επέλεξα την δική μου διαδρομή και έτσι να ελαχιστοποιήσω την πιθανότητα να ξανακάνω τα ίδια ή παρόμοια λάθη.Υπάρχουν άλλωστε τόσα άλλα επώνυμα για να ξεχάσει κανείς..
Μαμά , μπαμπά συγνώμη μα εμμένω στις απόψεις μου.Το επώνυμο δεν χρειάζεται να το ξέρεις πάντοτε.Αν θέλεις να εκθειάσεις έναν φίλο για ιδιότητες σπάνιες , πολύτιμες οι οποίες υποδεικνύουν σίγουρα το καλούπι της οικογένειας από το οποίο ξεπήδησε.Αν θέλεις να μάθεις πως θα σε πουν αν κάποτε παντρευτείς το αντικείμενο του πόθου σου.Αν είσαι στο στάδιο της εκλογίκευσης και θες να μάθεις για ποιον λόγο ο απέναντι είναι σκάρτος.Αν θες να καταγγείλεις τον πρώην φίλο , εραστή , συνάδελφο ή εργοδότη σου.Αν θες να κράξεις πρώην φίλο , εραστή , συνάδελφο ή εργοδότη σου.Αν θες να κρατάς κάτι σαν νοητή ατζέντα με πιθανώς μελλοντικά ωφέλιμες γνωριμίες.Αν θες να στείλεις επίσημες προκλήσεις.Αν θες να δηλώσεις μια εξαφάνιση.Αν θες να κάνεις μια επίσημη προσφώνηση.Στα παραπάνω , ναι , το επώνυμο χρειάζεται.Σε άλλες περιπτώσεις απλά φορτώνεις τελικά το μυαλουδάκι σου με τυπικούρες που κατα πάσα πιθανότητα δεν θα χρειαστεί και για πολύ καιρό και τελικά θα ξεράσει στις όχθες του ασυνείδητου.

Η σφαγή των Ρομανώφ

Ιούλιος του 1918


''Το Σοβιέτ των Ουραλίων αρνείται κατηγορηματικά την ευθύνη μεταφοράς του Νικολάου Ρομανώφ στη Μόσχα.Αντίθετα , υποστηρίζει ότι είναι αναγκαία η εκκαθάριση του.Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χρησιμοποιήθεί ο πολίτης Ρομανώφ από τους Τσεχοσλοβάκους και τους αντεπαναστάτες..Η οικογένεια του τέως τσάρου και όσοι με την θέληση τους αποφάσισαν να παραμείνουν ύπο τις διαταγές του , πρέπει επίσης να εκκαθαριστούν ταυτόχρονα.. Εάν οι σύντροφοι της Κεντρικής Επιτροπής θεωρούν ότι οι λόγοι που ανάγονται στην εξωτερική πολιτική επιβάλλουν την απόλυτη μυστικότητα για την εξόντωση των μεγάλων δουκισσών και της τέως τσαρίνας , το περιφερειακό Σοβιέτ των Ουραλίων δηλώνει ότι είναι σε θέση να οργανώσει την εκτέλεση με τρόπο ώστε να παραμείνει απόλυτα μυστική.''

Από την απόφαση του περιφερειακού Σοβιέτ των Ουραλίων


Η παραπάνω απόφαση του περιφερειακού Σοβιέτ των Ουραλίων αφορά στην εκτέλεση του τσάρου Νικόλαου Β΄, της τσαρίνας Αλεξάντρας Φεοντόροβνας , των μεγάλων δουκισσών της Ρωσίας Όλγας (23 ετών) , Τατιάνας ( 21 ετών) , Μαρίας ( 19 ετών ) , Αναστασίας ( 17 ετών) , του τσάρεβιτς Αλέξιου ( 14 ετών ) , του γιατρού της αυλής Γεβγκένι Σεργκέγιεβιτς Μπότκιν , της θαλαμηπόλου Άννας Στεφάνοβνα Ντεμίντοβα , του υπηρέτη Τρούπ και του Ιβάν Μιχαήλοβιτς Χαριτόνωφ του μάγειρα της αυλής.

Με λίγα λόγια .

Η πρώην αυτοκρατορική οικογένεια της Ρωσίας βρίσκεται αιχμάλωτη στην έπαυλη Υπάτιεφ στην πόλη Αικατερίνμπουργκ.Ο Νικόλαος β΄ έχει παραιτηθεί από κάθε αξίωμα ήδη από τις 2 Μαρτίου του 1917 υπέρ του αδερφού του Μιχαήλ και όχι υπερ του φιλάσθενου και ανήλικου γιου του Αλέξιου όπως υπολόγιζε αρχικά.Το παραπάνω γεγονός αποτελεί κατά την γνώμη μου μια αδιάσειστη απόδειξη πως ο τσάρος είχε πλέον αποδεχτεί το τέλος της μοναρχίας για την Ρωσία και βλέποντας το κύμα της επανάστασης και της οργής του λαού να φουντώνει επιθυμεί μια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη λύση για αυτόν και την οικογένεια του.

Η παραίτηση του φυσικά συνοδευόταν από τις ανάλογες διαβεβαιώσεις για εξορία τους , πιθανότατα στην Αγγλία μιας και η τσαρίνα είναι η αγαπημένη εγγονή της βασίλισσας Βικτωρίας.Η πραγματικότητα φυσικά ήταν αυτή η οποία τους οδήγησε όχι έκπτωτους αυτοκράτορες σε κάποιο πολυτελές παραχωρηθέν από το αγγλικό στέμμα οίκημα μα στο Τομπόλσκ της Σιβηρίας αρχικά και έπειτα στα Ουράλια στην πόλη Αικατερίνμπουργκ όπου και θα τους εκτελούσαν.
Βρίσκονται λοιπόν στην έπαυλη Υπάτιεφ της πόλης Αικατερίνμπουργκ αιχμάλωτοι , με μόνη πολυτέλεια έναν θησαυρό από χρυσαφικά ραμμένο μέσα στις φόδρες των ρούχων τους και κάποια βιβλία.Οι συνθήκες κράτησεις σχετικά αξιοπρεπείς.Το φαγητό το οποίο τους προσφέρεται είναι ανάλογο με αυτό το οποίο προσφέρεται στους δεσμοφύλακες τους.Η σωματική άσκηση απαγορεύεται με εξαίρεση έναν εικοσάλεπτο περίπατο στον κήπο ο οποίος σύντομα περιορίστηκε στα 5 λεπτά.Ο πρίγκηπας Αλέξιος φυσικά εξαιρούνταν αυτής της πολυτέλειας μιας και ακόμη και η παραμικρή γρατζουνιά θα μπορούσε να καταστεί μοιραία για την ζωή του.Ο Αλέξιος έπασχε από αιμοφιλία και ήταν ένα ιδιαίτερα ασθενικό παιδί το οποίο για κάμποσα χρόνια σύμμαχους στον αγώνα του για ζωή είχε τον περιβόητο Ρασπούτιν , την φροντίδα πλήθους υποτακτικών , την οικογένεια του και ιδιαίτερα την αφοσιωμένη σε αυτόν θρησκόληπτη τσαρίνα.Όπως είναι φυσικό οι σχετικά καλές συνθήκες κράτησης δεν ήταν αρκετά καλές για τον 14χρονο τσάρεβιτς ο οποίος σύμφωνα με την κατάθεση του πρωτόπαπα Στορόβιεφ είχε καταλήξει κατά την κράτηση του στην έπαυλη Υπάτιεφ να δίνει την εντύπωση ''άρρωστου στα τελευταία του'' μιας και ''η όψη του ήταν ωχρή σαν διάφανη''.Τέλος , άλλο ένα πρόβλημα το οποίο συνοψίζεται στο ρητό ''πυρ , γυνή και θάλασσα'' ακολουθούσε την αυτοκρατορική οικογένεια σε όλη την διάρκεια της κράτησης τους.Οι καημένες οι μεγάλες δούκισσες έπρεπε να υπομένουν τις άσεμνες εκδηλώσεις των δεσμοφυλάκων οι οποίες φυσικά προέρχονταν από ανάμεικτα αισθήματα μίσους και απαγορευμένου πάθους.
Παρ'όλα τα προβλήματα επικρατεί μια συγκρατημένη αισιοδοξία καθ 'όλη την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.Τηρούν οι πάντες ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μελέτης , προσευχής , περιπάτου , γευμάτων..Μόνο η τσαρίνα φαίνεται να έχει αφεθεί κάπως , έχει αδυνατίσει και έχει γκριζάρει και δεν ακολουθεί τους υπόλοιπους στους σύντομους περιπάτους προτιμώντας να κάθεται δίπλα στον μικρό Αλέξιο.Οι μεγάλες δούκισσες είναι εξόχως ευδιάθετες , γελούν , παίζουν , είναι ευγενικές , σιωπήλες και υπομονετικές μπροστά σε κάθε προσβολή.Ο τσάρος και αυτός πράος , ευγενικός και πάντα πρόθυμος για κουβέντα με όλους.Ακόμη και στον τσάρεβιτς παρά την επισφαλή υγεία του μπορεί να διακριθεί περιέργεια και δίψα για ζωή στην ματιά του.Αν και χάθηκαν οι ελπίδες τους για παρέμβαση της Αγγλίας , της σύμμαχης Γαλλίας και τέλος της πατρίδας της Αλίκης της Έσσης και μετέπειτα μετονομασμένης σε Αλεξάντροβνα τσαρίνας Γερμανίας δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν στην απελευθέρωση τους από τους Λευκούς , δηλαδή τον πιστό στον πρώην τσάρο στρατό.Άλλωστε με την πρόφαση αυτής της απελευθέρωσης τελικά τους οδήγησαν κάποια μεσάνυχτα στο άδειο δωμάτιο όπου και θα τους δολοφονούσαν.

16 Ιουλίου 1918

Η τσαρίνα γράφει στο ημερολόγιο της

''Ο μπέμπης αρπάζει ένα μικρό κρυολόγημα.Η Τατιάνα μου διαβάζει την Αγία Γραφή .Σήμερα διάβασε το βιβλίο του προφήτη Αμώς.Κάθε πρωί ο διοικητής έρχεται στο δωμάτιο μας , έφερε και λίγα αβγά για τον μπέμπη.Στις 8 δειπνήσαμε και παίξαμε χαρτιά με τον Νικόλαο.''

Ήταν η τελευταία τους παρτίδα.

Η απόφαση έχει ήδη παρθεί.Οι λεπτομέρειες του φονικού έχουν αποσαφηνιστει.Έχει συμφωνηθεί να ακολουθήσουν οι πάντες το καθημερινό πρόγραμμα μέχρι κεραίας ως την τελευταία στιγμή.Τα μεσάνυχτα η ώρα έχει φτάσει.Ο Γιουρόφσκι ο επίτροπος της δικαιοσύνης του Σοβιέτ των Ουραλίων και αργότερα διοικητής της ''οικίας ειδικού προορισμού'' όπου κρατούνταν οι Ρομανώφ ανεβαίνει στον πάνω όροφο και ενημερώνει τον τέως τσάρο πως ''προετοιμάζεται επίθεση κατά του σπιτιού και πρέπει να κατεβείτε στο ισόγειο για μεγαλύτερη ασφάλεια''.Ο Νικόλαος συγκατανεύει και κλείνει την πόρτα.Ο Γιουρόφσκι περιμένει έξω από την πόρτα γνωρίζοντας πως οι Ρομανώφ αργούν γιατί κρύβουν τα διάφορα κοσμήματα που τους έχουν απομείνει στα εσώρουχα τους.Μετά από λίγο η οικογένεια μαζί με τον γιατρό Μποτκιν , την Ντεμίντοβα , τον Τρούπ και τον Χαριτόνωφ ήρεμη κατεβαίνει συνοδευόμενη στο υπόγειο σε ένα δωμάτιο της έπαυλης το οποίο έχει γυμνωθεί από έπιπλα νωρίτερα.Ο Νικόλαος β' έχει πάρει αγκαλιά τον τσάρεβιτς , ο οποίος μόνο με καροτσάκι μπορεί να μετακινηθεί πλέον , η Αναστασία κρατά τον Τζάμμυ , οι μεγάλες δούκισσες και η Ντεμίντοβα από ένα μαξιλάρι.Μπαίνοντας στο άδειο δωμάτιο εκδηλώνεται έντονη αμηχανία μιας και δεν υπάρχει ούτε ένα κάθισμα.Ο Γιουρόφσκι διατάζει τον Μενβιέντεφ να φέρει τρία καθίσματα.Ο Μενβιέντεφ , ο διοικητής του εργατικού αποσπάσματος της ''οικίας ειδικού προορισμού'' επιστρέφει με τα καθίσματα στα οποία κάθονται ο Νικόλαος β' , η Αλεξάντροβνα και ο Αλέξιος.Μάζί με τον Μενβιέντεφ στο δωμάτιο αυτη την φορά μπαίνουν ο Βοικώφ ο οποίος ειναι πρόεδρος επισιτισμου των Ουραλίων , ο Ερμάκωφ δηλαδή ο πρόεδρος της Τσεκά των Ουραλίων και οι ''λεττονοί'' στρατιώτες και όλοι μαζί περιμένουν το σύνθημα.

φωτο1 Γιάκωβ Μιχαήλοβιτς Σβερντλωφ , πρόεδρος της VZIK Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελέστικής Επιτροπής

φώτο2 Γιάκοβ Μιχαήλοβιτς Γιουρόβσκι , επίτροπος της δικαιοσύνης του Σοβιέτ των Ουραλίων και αργότερα διοικητής της ''οικίας ειδικού προορισμού''

Το σύνθημα δεν θα αργήσει να δωθεί..

Η ώρα είναι μια και μισή και ο Γιουρόφσκι πλησιάζει τον ''πολίτη Ρομανωφ'' και του διαβάζει βιαστικά την απόφαση εκτέλεσης του.''Νικόλαε Αλεξάντροβιτς , με απόφαση του περιφερειακού Σοβιέτ των Ουραλίων είστε καταδικασμένος σε θάνατο.''Ο τσάρος προλαβαίνει να ψελλίσει ''πως?Δεν θα μας μεταφέρετε λοιπόν?'' και ο επίτροπος του απαντά ''Οι δικοί σας προσπάθησαν να σας απελευθερώσουν..Η επανάσταση πεθαίνει..Πεθαίνετε και εσείς μαζί της..''Αρχίζουν τότε οι πυροβολισμοί..

Πρώτα πυροβολούν τον Νικόλαο β' , επικρατεί πανικός μα σύντομα όλα θα έχουν τελειώσει.Κάθε στρατιώτης γνωρίζει τον στόχο του από πριν , όλα είναι οργανωμένα ως την τελευταία λεπτομέρεια.Η Ντεμίντοβα η θαλαμηπόλος ως εκ θαύματος γλυτώνει από τις σφαίρες τρέχοντας δεξιά αριστερά αγκαλιά με το μαξιλάρι της , στην συνέχεια όμως θα πληγωθεί θανάσιμα και εκείνη.Οι πυροβολισμοί σταματούν.Η Αναστασία αιμορραγεί μα είναι ακόμη ζωντανή θα την αποτελειώσει κάποιος στρατιώτης με την ξιφολόγχη του , το ίδιο θα συμβεί και με τον Αλέξιο.Το αγαπημένο σκυλάκι της Αναστασίας , ο Τζάμμυ , δεν χτυπήθηκε από καμία σφαίρα , βρέθηκε όμως πρόθυμος στρατιώτης να το χτυπήσει στο κρανίο με τον υποκόπανο μέχρι θανάτου.Η διαταγή άλλωστε είναι σαφής , πρέπει να εκκαθαριστούν οι πάντες..

Τα πτώματα μεταφέρθηκαν από την βίλλα Υπάτιεφ με ένα φορτηγό Φίατ στην τοποθεσία τέσσερα αδέρφια.Εκεί γυμνώθηκαν για να βρεθούν τα κρυμμένα κοσμήματα , στη συνέχεια κατακρεουργήθηκαν με τσεκούρια και έπειτα πετάχτηκαν στην φωτιά ξανά και ξανά ώσπου να μην μείνει σχεδόν τίποτα..Χαρακτηριστικό είναι πως όταν οι Λευκοί κατέφθασαν στην περιοχή και διενέργησαν έρευνα μέσω του δικαστή Σοκόλωφ (23 Μαίου -17 Ιουνίου 1919) κοσκινίζοντας το χώμα και τις στάχτες των Ρομανώφ δεν βρέθηκαν παρα μόνο ίχνη κοκκάλων , δυο φάλαγγες δακτύλου γυναίκας μέσης ηλικίας , σχεδόν άθικτο το σώμα του σπανιέλ της Αναστασίας Τζάμμυ και διάφορα μικροπράγματα όπως κουμπιά , εικονίσματα , αγκράφες , κοσμήματα ..

Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν για τις απαρχές της ρωσικής επανάστασης..Αν και δεν κρατιέμαι, θα σχολιάσω.Είναι τραγελαφικό το πόσο μίζερα ανασφαλείς θα πρέπει να αισθάνονταν οι μεγάλοι επαναστάτες να είναι τόσοι πολλοι , τόσο αποφασισμένοι και να πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να κινδυνεύουν από έναν πρώην βασιλιά όχι ιδιαίτερα λαοφιλή , ο οποίος έχει παραιτηθεί από τον θρόνο του και από μια βασίλισσα την οποία μισούσε η πλειοψηφία του ρωσικού λαού κατηγορώντας την σαν πόρνη του Ρασπούτιν , ραδιούργα προδότρα γερμανίδα και αιτία των βασάνων του κάθε εργάτη.Το αυτοκρατορικό ζεύγος ήταν ένοχο στα μάτια του λαού και ως αποδείξεις ενοχής τους βάραιναν η άρνηση του τσάρου για ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της αυτοκρατορίας , η ήττα από την Ιαπωνία σε πόλεμο στον οποίο ο ίδιος ο τσάρος ενέπλεξε την χώρα δηλώνοντας επεκτατισμό , οι φήμες για προδοσία μέσω της τσαρίνας υπέρ της Γερμανίας κατά την διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου , η οικονομία της χώρας η οποία χειροτέρευε με έντονους ρυθμούς ιδιαίτερα σε εμπόλεμες περιόδους , η αιματηρή κατάπνιξη διαφόρων διαδηλώσεων ήδη από την τελετή στέψης του τσάρου Νικόλαου β' , οι άθλιες συνθήκες στις οποίες διαβιούσε η πλειοψηφία του ρωσικού λαου , τα γλέντια και οι χοροί τα οποία διοργάνωναν οι τσάροι και τα οποία δεν στερούνταν ποτέ μεγαλοπρέπειας και πολυτέλειας παρ 'όλη την δυσχερή οικονομική κατάσταση της αυτοκρατορίας , οι κραιπάλες του Ρασπούτιν και η περιβόητη επιρροή του στην τσαρίνα η οποία συχνά παρεξηγούνταν σε σημείο να υπονοείται ερωτική σχέση μεταξύ των δυο..Αυτά και πολλά άλλα ήταν γνωστά και μη εξαιρεταία σε όλη την χώρα , ανοίγοντας τον δρόμο για την ανατροπή των τσάρων. Δεν χρειαζόταν να φονευθεί το αποκούμπι όσων πίστευαν στους παλιούς τρόπους , δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για παλινόρθωση..Ακόμη φυσικά περισσότερο δεν χρειαζόταν να φονευθούν τα τέκνα του , η υπηρεσία του και το σκυλί του.Το πιο αστείο είναι ότι θεωρητικά αυτοί οι επαναστάτες πρέσβευαν την ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως το από που κρατούσε η σκούφια τους!Ήταν πολύ υπεράνω αυτοί οι επαναστάτες τελικά..Για άλλη μια φορά μια καλή ιδέα έπεσε θύμα του bad timing και των λάθος προσώπων.Αλί , αλί και τρισαλί!